Mijn ritme wat ik zo fijn in de eerste weken opgebouwd had hier is de afgelopen weken een beetje verdwenen! Schreef ik eerst nog braaf elk weekend een nieuw stukje voor op de site, de afgelopen weken weet ik niet meer welke dag het is, laat staan welke datum. Zo zat ik gister na het werk fijn klaar om GTST te kunnen kijken en was een beetje geïrriteerd dat het nog niet op de site stond. Maar na even nagedacht te hebben kwam ik erachter dat het pas zondag was...Zo gaat dat!
Er is wel het een en ander gebeurd na de laatste update. Zo hadden we die invasie nog van Zweden hier waar wij veel van verwacht hadden. We hadden enorm veel kinderen in het hotel maar er is geen één Zweeds kind naar de Knirpsli-club gekomen(2-5 jaar). Nadat ik wat navraag had gedaan bij de ouders kwam ik erachter dat het in Zweden niet zo vanzelfsprekend is dan in Nederland of Zwitserland om je kind naar een crèche te brengen. Maar desondanks zat ik op zondag te wachten tot de beloofde invasie van Zweedse kinderen naar de Kinderclub (6-12 jaar) zou komen. Maar er kwam niemand! Het werd 16.10, 16.20, 16.30 uur, maar geen kinderen! Dus ik besloot om eens naar het hotel te gaan en daar waren de kinderen. De hele lobby zat vol met kinderen, op de stoelen, op de grond, overal zaten ze met hun &% Nintendo te spelen! 's Avonds kwamen ze gelukkig wel naar mij toe, alhoewel sommige kinderen toen ook liever op hun Nintendo speelden dan naar mee te doen aan het programma. Tijdens de disco miste ik ineens een paar kinderen en bleek dat ze zich verstopt hadden om met hun Nintendo te spelen...aah kom op zeg!!! Maar al met al een hele leuke week gehad. Ook had ik met de kinderen Lotto gespeeld waar ik me net een soort van Lucille Werner voelde.

Ik voelde me trouwens wel een paar keer flink voor aap staan. Engels is de taal die ik naast Nederlands het beste spreek en ik heb me er altijd uitstekend in weten te redden. Dus ik verheugde me op de Zweden zodat ik eindelijk ook weer eens wat Engels kon spreken. Maar ik kreeg er geen Engels uit. Als ik iets wilde zeggen tegen de gasten kreeg ik er alleen Duits gebrabbel uit, terwijl ik wist dat ze dat niet verstonden. Echt heel irritant!!!

Zaterdag keerde de rust weer terug in het hotel en kon ik 's avonds de nieuwe gasten verwelkomen in het kasteel.
Nog steeds denken veel ouders en kinderen dat dit het Globi-kasteel is (je weet wel, die mascotte) en dat Globi hier nog ergens rond loopt. Een moeder vroeg me dan ook; Waar is Globi?
'Globi is er niet meer.'
'Ja maar waar is hij dan?'
'Hij is naar een ander hotel gegaan.' (Ondertussen probeerde ik die moeder met gezichtsuitdrukkingen en gebaren duidelijk te maken dat die Globi gewoon vervlogen was. Kon slechts zeggen dat die Globi-mascotte hier in 3 stukken in de kelder ligt en hij niet meer gebruikt word.
Maar ze begreep me echt niet! Dus vertelde ik haar maar dat Globi, na vele jaren van trouwe dienst ons hotel heeft moeten verlaten om in een ander hotel te gaan werken.
Afgelopen week was verder ook weer een hele rustige week, waar wederom in de Knirpsli-club geen kinderen waren en ik 3 kinderen 's avonds had. Op zaterdag hadden Anita en ik allebei vrij dus nodigde ze me uit om naar Chur te komen. Zij heeft een appartement in Chur en woont doordeweeks bij haar zus hier in Disentis. Aangezien zij vrijdag al vrij had ging ze donderdagavond al naar Chur. Een neefje van haar ging toevallig vrijdagavond ook naar Chur dus zo had ze mij een fijne taxi geregeld; zijn auto was namelijk een Porsche!
Dus toen ik vrijdagavond mijn zooi bij elkaar aan het sprokkelen was en ineens ronkende motoren hoorde in het normaal zo stille Disentis wist ik; mijn taxi is gearriveerd.
En het was echt genieten! Sowieso heb ik sinds ik hier ben nog niet in een auto gezeten en dan zit ik meteen in een Porsche!
En zo onderweg naar Chur reed er een auto voor ons die heel langzaam reed dus die wilde hij inhalen. Man, daar kwamen me toch ineens wat g-krachten vrij bij het optrekken en inhalen van die auto! Vroeg hij me ook nog: Was het een man of vrouw achter het stuur?
Alsof ik dat kon zien, ik voelde me net alsof ik in een vliegtuig zat die op ging stijgen.
Al veel te snel naar mijn zin kwamen we in Chur aan, waarna hij weer verder reed naar zijn huisje en mij ondertussen dropte bij het appertementje van Anita. Inmiddels was het al half 12, een tijd waarop normale mensen gaan slapen maar wij besloten nog haar enorme muziekcollectie uit te spitten. En toen was het ineens al 5 uur en besloten we toch maar ons bedje op te zoeken. Toen maakte ik de fout om haar te zeggen dat ze mij maar wakker moest maken zodra ze op zou staan. (Je kent me, anders slaap ik een gat in de dag )
Om half 9 stond ze namelijk al vrolijk op mijn deur te bonzen. Hoe is het mogelijk dat iemand tegelijk een nachtvlinder is en een vroege ochtendvogel? Dus terwijl zij vrolijk kwakelend door het appartement fladderde zat ik er als een halfgare zombie bij en was ik lichamelijk wel aanwezig maar geestelijk bevond ik mij nog ergens in dromenland. Maar een Zwitserse sterke koffie doet wonderen dus we besloten Chur in te gaan.
Was wel even wennen! Sinds ik hier ben in Disentis ben ik het dorp nog niet uitgeweest (alleen naar het nog grotere gat Dieni om te sleeën)en nu was ik ineens in de stad met overal verkeer waardoor ik goed moest uitkijken waar ik liep; op straat lopen is goed te doen in Disentis maar not done in Chur.
Chur is trouwens wel een mooie stad; ligt helemaal omringd door bergen! Na daar wat rondgewandeld te hebben besloten we lekker te gaan eten. Joepieeeee! Het hotel eten mag dan heel lekker zijn voor de gasten, voor het personeel is het eten hier niet om over naar huis te schrijven. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik zelfs in Ghana beter heb gegeten.
Dus ik had groente met frietjes en een kalfslap met knoflooksaus. Hemels! Knoflook, jammie! Las toevallig in een tijdschrift afgelopen week dat er in Rotterdam een soort van knoflook-restaurant zit! Daar moet ik echt eens een bezoekje aan brengen!
Nadat we lekker gegeten hadden, gingen we weer terug naar het appartement en toen was het alweer tijd om terug te gaan (ik moest het Welcome doen 's avonds voor de gasten).
Deze keer niet met een Porsche terug maar met een gewone, degelijke burgerlijke trein.
Was wel lekker om er even uitgeweest te zijn. Even in een hele andere omgeving dan Disentis en het kasteel
Eenmaal aangekomen in het hotel kon ik alweer de nieuwe gasten verwelkomen en tot mijn grote verbazing zaten daar 2 Ghanese kindjes bij. Die in Ghana geboren en opgegroeid zijn en sinds 2 jaar in Zwitserland wonen...dus ik kan er zelfs Ghanees mee spreken, geweldig!
Nadat het welkom voorbij was, vroegen collega's me of ik 's avonds mee wilde gaan naar ‘Fassnacht'. Carnaval word hier een tikkie anders gevierd dan in NL. Elk dorp met een sporthal, geeft daar een enorm feest in. Dat is de carnaval; op één dag dus. Elk dorp geeft dat feest op een andere zaterdag zodat je een paar weken lang elke zaterdag carnaval kunt vieren. Dus we besloten er heen te gaan. Maar het dorpje lag ver weg dus moesten we nog vervoer regelen. Ik zei al dat als er een auto geregeld kon worden, ik me best op wilde offeren om te rijden. Hehe wat een opoffering zou dat zijn voor mij, zou het stiekem juist super vinden om weer eens te kunnen autorijden!
Aangezien de baas van het hotel halflam in de hotelbar zat, maakte mijn collega daar gebruik (misbruik? ) van en vroeg hem of we zijn auto mochten lenen wat hij natuurlijk prima vond. Dus daar gingen we op pad. Heel leuk om auto te rijden in zo'n relaxte auto alleen waren de weersomstandigheden niet helemaal super. Ik kende de weg niet, er waren veel haarspeldbochten en het sneeuwde zo hard dat de sneeuw recht op het autoraam kwam. Niet helemaal relaxt rijden ook omdat er geen lantaarnpalen te bekennen waren, groot licht geen zin had en links van ons een berg was en rechts een afgrond zonder vangrail. Maar je ziet, ik leef nog, we zijn helemaal heel weer terug gekomen.
Het was er erg gezellig alleen kwamen wij wel akelig fris en nuchter binnen wandelen. Het was namelijk al om 13 uur begonnen en tegen de tijd dat wij er waren was het half één 's nachts, maar desondanks wel heel gezellig. Er stond een enorme ‘joekskepel' op het podium van wel 50 personen die wisten wat muziek maken was, echt geweldig! Ik verheug me enorm op komende zaterdag; dan is Disentis aan de beurt en het schijnt de grooste Fassnacht van de regio te zijn, word een enorm feest dus!
Er kwam zaterdag trouwens wel nog een man naar me toe die zei; jij werkt in het kinderkasteel he?
‘Uuh ja.'
'Jaaa ik herken je aan je neus.'
'Pardon?'
'Heb het verhaal gehoord van mijn vrouw die daar ook werkt.'
Zo gaat dat hier, hij woonde dus ook in Disentis en zoals dat gaat in kleine gaten van dorpen gaat nieuws snel rond en is er een grote sociale controle, net zoals bij de collega's onderling in het hotel.

Zo en verder heb ik weinig nieuws meer. Heb net gehoord dat ik naast zaterdag ook woensdag vrij heb! Wat een geluk! Maar daarvoor heeft Anita wel donderdag, vrijdag & zaterdag vrij waardoor ik dus donderdag en vrijdag van 9-16 in het kasteel moet blijven om te wachten op kinderen die naar de Knirpsli-club komen maar toch niet komen en daarna mijn eigen programma van 16-21 uur moet draaien. En vandaag + morgen werkt zij van 9-12 uur en moet ik de rest van de dag binnen blijven en wachten op kinderen. Wat enorm frustrerend is. Op het moment van schrijven is de lucht helemaal blauw en schijnt de zon volop waar ik niet van kan genieten omdat ik binnen moet blijven. Is echt een scheisse regel wat het hotel heeft gemaakt en heb al ideeën aangedragen om het anders te doen maar zij willen het zo laten...Dus zo komt het ook dat al die boeken en tijdschriften die mijn ouders voor me mee hadden genomen en ik wilde bewaren om deze in de zon te gaan lezen, allemaal al gelezen heb, maar niet in de zon. Grrrr! Eén troost; in Griekenland zal ik geen zon tekort komen. Heb vanmorgen een mail gekregen van TUI dat ik 12,13 en 14 maar een trainingsweekend heb in de buurt van Nijmegen. Dus op woensdag kom terug en ben ik vrijdags weer het weekend gevlogen. Maar...daarna heb ik nog 6 hele weken vrij waarin ik ook nog een paar daagjes met Esther en pap naar New York City ga! Whoehoeew! Gaaf vooruitzicht!
Het lijkt hier trouwens net alsof iemand de bomen afgeborsteld heeft. Je ziet precies op welke bomen de zon schijnt; die hebben geen sneeuw meer erop, ziet er wel grappig uit!

Zo dit was me de update wel weer!
Nog maar 4 weekjes en 2 dagen, de tijd vliegt!

Veel plezier allemaal met 'Vastenloavend'!!!
X Maud
P.s. de laatste weken heb ik weer veel muizen gesignaliseerd in het kasteel, echt niet leuk! Gelukkig zijn er 4 stagiaires die ook in het kasteel slapen, kunnen we samen bang zijn.