Hola vanuit Lanzarote, Spanje!

Ik ben er! Nouja, inmiddels al 3 weken, maar hier dus een teken van leven vanuit het verre zuiden van Europa! Ik ben nu in Spanje, Lanzarote. Het meest noordelijke eiland van de Canarische eilanden. Het ligt trouwens maar 100 km van de Afrikaanse kust, waardoor Lanzarote dichter bij Afrika ligt dan het vasteland van Spanje. Een heerlijk idee dat Afrika op een steenworp afstand is!

De twee weken die ik in Nederland was, zijn omgevlogen, maar in al mijn ongeduld om Lanzarote te leren kennen, leken ze ook heel lang te duren. Zakynthos lijkt daarom ook maanden geleden en ik zou jullie niet kunnen vertellen wat ik allemaal gedaan heb in Nederland. Natuurlijk, ben met Sanne naar Ameland geweest waar het wadlopen een waar hoogtepunt was maar ook het rondfietsen op het eiland, waarvan ik nu nog de blaren op mijn kont heb staan. Ik ben uit gaan eten bij Jill Murphy’s maar heb daar ook een keer ’s avonds aan de bar gehangen, ook ben ik bij de Griek gaan eten en natuurlijk….heb ik Anne heel veel kusjes gegeven. Verder ben ik heel blij dat het nu aardig gelukt is, hetzij met passen en meten, om vrijwel iedereen weer te zien! Hierdoor was mijn vakantie drukker dan voorgenomen maar daardoor niet minder fijn en leuk!
Uiteraard is het afscheid nemen in Nederland niet leuk, ik kan daar heel cool, stoer en nonchalant over doen, maar dit went nooit. Maar eenmaal in het vliegtuig komen wel de kriebels steeds meer opzetten; weer een nieuwe bestemming om te ontdekken! Een bestemming waarvan nu nog niets bekend is over wie wat waar hoe wanneer waarom, dat word gedurende de tijd hier ingevuld, geen plannen! (Ieuw, ik heb echt een allergie ontwikkeld voor dat woord)
De aankomst vervolgens op een nieuwe bestemming blijft spannend. Je zintuigen worden de eerste dagen zo geprikkeld door al datgene wat dan nog nieuw is: geuren, geluiden etc en wat je later niet meer zal opvallen. Dat moment, dat je verwachtingsvol met je neus tegen het raampje gedrukt zit om alle indrukken op te doen, moet je je blijven herinneren als je de aankomende gasten verwelkomt, die voelen zich tenslotte meestal net zo!
Mañana mañana is voor mij nu het nieuwe siga siga. Ik houd hiervan, waarom haasten als het ook rustig aan kan en verder…. Ineens zie ik kentekens met tekens die mij niet bekend zijn en moet ik me aanpassen aan de Spaanse manier van rijden, net nu ik zo gewend ben aan de Griekse rijstijl! Maar hierover later ongetwijfeld meer! Ook het begroeten gaat uiteraard in het Spaans. Dat zit echter nog niet ingebakken in mijn hersenpan. Gia sou, ne en endaxi zijn Griekse (stop) woordjes die er niet 123 uitgaan! Menig buschauffeur heeft mij al met rare ogen aangekeken als ik hem een klap op de schouder gaf en zei: ella, pame (hey, let’s go).

In de drie weken dat ik nu hier ben, heb ik heel veel gedaan, de eerste week vooral bezig geweest met het mee kijken bij de collega die ik kwam aflossen en uiteraard ben ik ook op een paar excursies mee geweest om het eiland te leren kennen. Wat een mooi eiland is het! Als je van groen houdt, grote weides waar bloemetjes in groeien en bomen en planten overal om je heen, zit je op Lanzarote verkeerd! Hier zijn meer dan 300 vulkanen, er zijn hier vroeger heel veel uitbarstingen geweest waardoor de lava overal gestroomd heeft, dus dat is wat je ziet: vulkanen, grote vlaktes met lava brokstukken, palmbomen en hier en daar een verdwaalde aloë vera plant of cactus. Maar, het is enorm indrukwekkend om dit allemaal te zien. ‘Mijn’ hotels zijn in het zuiden van het eiland, waardoor ik door het vulkanen landschap moet rijden, dat is geweldig! Vooral ’s ochtends, als ik de enige op de weg ben, plankgas over de weg kan scheuren en de zon op de vulkanen schijnt waardoor er echt een fantastisch kleurenspel is op die vulkanen. Dus het autorijden is weer genieten hier!!!! Daar moet ik dan wel bij vermelden dat daarbij ook een beetje mee speelt dat ik nu een hele leuke en luxe scheurbak tot mijn beschikking heb: een Citroën C3. ;-)
Ook is er in het noorden van het eiland een lavatunnel van een paar kilometer lang en op sommige delen is het mogelijk door die tunnels te lopen. In één van die tunnels bevind zich het geheim van Lanzarote. Jawoal! Lanzarote heeft een geheim, uiteraard mag ik dit jullie niet vertellen want dan word ik meteen van het eiland geknikkert. Dus als je het geheim wil weten, moet je naar Lanzarote komen en mij meteen even komen opzoeken, daar heb ik geen problemen mee. ;-) Zo is Esther al heel slim geweest om een ticket te boeken, uiteraard om dat geheim te ontdekken. Dat we daardoor ook samen voor het eerst in drie jaar oud&nieuw kunnen vieren is dan mooi meegenomen he. ;-)
Na de eerste week, de inwerkweek, ben ik eindelijk zelf begonnen. Het is natuurlijk leuk om op de excursies mee te gaan en mee te kijken wat de werkwijze is op het eiland, maar je bent zo afhankelijk en daar hou ik niet van! Dus nu ben ik lekker zelf mijn ding aan het doen, heb ik mijn eigen hotels en eigen gasten waardoor het ook beter lukt om een band op te bouwen met de hotels, de gasten en natuurlijk het eiland!
Mijn hotels kan ik nu wel vinden, het zijn er een stuk meer dan op Zakkie en doordat alle plaatsen en straten op elkaar lijken en er ook veel eenrichtingsstraatjes zijn is het een heel gepuzzel om alles in dit doolhof te vinden, maar op een uitzondering na, hoef ik niet meer op mijn briefjes te spieken. ;-)
De eerste twee weken zijn meestal wel het pittigste. Er komt zoveel info op je af, wat je op de een of andere manier in je hersenpan moet zien te proppen en het autorijden is nog heel intensief; heb nog niet eens op de muziek gelet, je bent zo bezig met het zoeken naar de juiste weg en alles. Ook waren er allemaal rare situaties en probleempjes die opgelost moesten worden met gasten en maffe toestanden. :-s Maar hopelijk komen we snel in een wat rustiger vaarwater zodat we in een ritme kunnen komen, maar niet in een flow! Als je in de flow zit, wordt het eentonig! Dan is er ineens een maand voorbij terwijl je je daarvan weinig meer kunt herinneren. Volgen jullie mij nog?!

Goed en dan over mijn onderkomen: dit is de beste die ik tot nu toe gehad heb.Oke, niets haalt het bij het kasteel waarin ik woonde in Zwitserland, maar dit is een goede tweede plaats! Nu nog zit ik tijdelijk in een andere casa, maar morgen ga ik verhuizen naar het appartementje dat naast mij ligt, waardoor ik uitzicht op zee heb en bij helder weer Fuertaventura kan zien liggen! Dan heb ik ook een, woonkamer met grote keuken en een slaapkamer. Dus een echt appartementje en geen studio! Als klap op de vuurpijl heb ik dan ook een patio waar nog een tafel en stoelen staan + ligstoel om in te chillen als de zon schijnt! Ik zal binnenkort eens foto’s maken en deze op facebook plaatsen, dan kunnen jullie die ook zien, hier houd ik het wel uit!

Verder eigenlijk weinig nieuws van deze kant tot zover. Wel nog het feit dat mijn voeten er niet uit zien! Ze zitten onder de blaren. Mijn werkschoenen van Zakkie waren helemaal versleten dus die heb ik weg gegooid en in NL twee paar nieuwe schoenen gekocht en deze allebei gedragen de afgelopen weken. Het probleem is echter dat het ene paar mij blaren op de tenen bezorgt en de andere op mijn hakken waardoor deze open lagen. Ieuw. Misschien iets te veel info hahaha. Maar ik weet dat als ik in Nederland ben, ik niet kan wachten tot ik weer aan het werk kan en zoveel moet lopen tot ik de blaren ervan op mijn voeten heb. En nu heb ik ze, maar vervloek ik deze. ;-) Ik troost mezelf maar met de gedachte dat als de schoenen eenmaal ingelopen zijn, ik er alles op kan doen, maar dan ook echt alles. Wel is het zo, dat ik de pijn pas merk zodra ik van mijn auto naar het hotel loop of andersom, en als ik weer op de luchthaven klaar ben. Vooral op de luchthaven, daar krijg ik serieus adrenaline van. Dan heb je geen tijd om na te denken over je voeten als je over de parking aan het bonjouren bent, dan ben je er alleen mee bezig om alle gasten zo snel mogelijk in de bus te krijgen zodat iedereen zo snel mogelijk in de hotels aan komt. En als het uiteindelijk goed is gegaan, is dat kicken!

Zo dit was me de update wel weer zeg!
Veel plezier met de schoenen zetten allemaal! Ik ben bang dat ik dit jaar overgeslagen wordt aangezien de beste Sint net Spanje heeft verlaten. ;-)

Xxx Maud