Kouklas en kouklos,
hier een eerste teken van leven uit Rhodos. Deel twee is begonnen; de winter! ;-)
Ik was mijn verhalen terug aan het lezen over mijn eerste weken op Rhodos in mei en dat is zo gek; het lijkt enorm lang geleden dat ik hier aankwam, op een eiland waar ik de eerste weken moeite had met mij te oriënteren, waar ik een geur rook die onbekend was, waar ik geluiden hoorde die ik niet thuis kon brengen.
En nu, ben ik dinsdag weer hier naartoe gekomen! Ik ben er weer, op Rhodos.
Een hele andere manier natuurlijk om weer naar het eiland toe te gaan, om hier het vliegtuig uit te stappen. De geur die ik rook, rook naar Rhodos! (Al is dat hetzelfde als overal; na een tijdje ruik je ‘m niet meer). Ik weet waar (bijna) alle wegen naar leiden en de geluiden weet ik ook thuis te brengen.
Alles wat ik de komende maanden ga doen hier op Rhodos, zal totaal anders zijn dan afgelopen zomer. Het zal niet te vergelijken zijn en wel om de volgende redenen:
- de winter! Misschien denk je dat er op Rhodos het hele jaar door warme temperaturen zijn, maar hier kan het ook koud worden. Wel heb ik van horen zeggen dat als de zon schijnt, je een beschut plekje op het strand moet zoeken en dan kun je daar heerlijk liggen!
- het werk! Ik ga heel ander werk doen, wel in de toeristische branche, maar nu op kantoor met veelal buitenlandse medewerkers. Of, wat zijn buitenlanders? Nu ben ik er ook een! Maar mensen uit Griekenland, Nederland, Duitsland en Oostenrijk werken hier. Alhoewel ik liever voor de schermen werk, dus in de hotels zelf, heeft dit werk in ieder geval al één bijkomend voordeel: ik heb 2 (!!!) dagen per week vrij, whoehoeew!!!
- de mensen: de laatste collega's zijn a.s. zondag allemaal gevlogen, dus die heb ik deze winter niet bij me. Maar ik heb wel al een aantal mensen hier zitten waarmee ik de vrije tijd door kan brengen, bovendien zijn er veel nieuwe mensen die ik allemaal ga leren kennen. Gek is dat om dat te weten, maar nog niet te weten wie dat zal zijn!
- het leven: van april tot oktober is hier het toeristenseizoen. Dan zijn hier duizenden toeristen op het eiland. In het hoogseizoen zijn 25% van de mensen op het eiland, de bewoners van Rhodos en 75% zijn toeristen! Maar nu, zijn vrijwel alle souvenirwinkels, restaurants en hotels gesloten. Terecht; de mensen die daar werken, hebben er de hele zomer 24/7 gewerkt. Dus ‘het' is nu te doen in Rhodos stad, zowel de nieuwe als de oude stad. Waar ga ik nu wonen? Jawel; Rhodos stad!!! Op kruipafstand van de beroemde en beruchte barstreet. ;-) Geen zorgen overigens; deze barstreet is helemaal gesloten. Ik kon trouwens ook in Ixia blijven wonen, maar dat is helemaal uitgestorven in de winter en ik heb een fijne kamer gevonden in een hotel wat sinds een aantal jaren voor de verhuur gebruikt word. In de zomer wonen hier onder andere gidsen en de hostessen van de Scandinavische tak van TUI. Maar deze zijn ook allemaal gevlogen, dus helaas geen knäckebröd-taal om me heen van de Scando's. Wie er nu wel in dat hotel zit; geen flauw idee. Vooral mensen die net als mij hier komen overwinteren en ergens een baan hebben weten te bemachtigen. Gok ik! Ik zie het wel. Het ziet er erg mooi uit. Ik heb nu niet zo'n grote kamer als ik in Ixia had, maar hoe groter de kamer, hoe groter de puin, dus een kleine kamer is prima voor mij. Ook nu heb ik de luxe om een balkon te hebben en eigen badkamer. De keuken is enorm groot en deze moet ik dus delen met de andere bewoners. Op de begane grond is een hele gezellige lobby met allemaal zitjes en overdag staat daar ook de muziek aan, echt knus! Er kunnen zo'n 30 mensen hier wonen dus ik ga een beetje op kamers, op Rhodos. Sjiek!!!
Nog een bijkomend voordeel: als ik de straat uit loop (2 min. Lopen) ben ik al bij de zee!
Maar ook een andere tak van leven is hier heel anders, in vergelijking met Nederland. Je leeft nu, in het nu. Logisch toch?! Maar in NL wordt dit nog niet echt gerealiseerd. Op Rhodos maak je geen afspraken voor over 2 weken. Het gaat om vandaag, misschien morgen en hooguit het weekend. Gister is geweest en morgen moet nog komen. Dat was afgelopen zomer ook; er werd niet gevraagd van 'Goh, ga je over 2 weken mee stappen?' Maar toen was het van: Joh, zin om vanavond mee op stap te gaan?
Ik vind dat erg mooi en ook heel hecht en knus.~

En nu ben ik dus op Rhodos. Het afscheid op de luchthaven blijft zoals het altijd is; niet leuk dus. Maar toen ik in het vliegtuig zat, kwamen de kriebels. En toen ik Rhodos in mijn vizier kreeg vanuit het vliegtuig, kwam er een big smile op mijn gezicht die er nog lang is blijven plakken! Vaak heb ik in de aankomsthal gestaan om mijn gasten op te wachten en heel vaak zag ik 'All You Need is Love' -achtige capriolen in die aankomsthal. En nu was ik het die zo blij en op vleugeltjes door die schuifdeuren heen gedraafd kon komen.
Geloof je het zelf? We hebben het hier over de Mot en dan nou eenmaal niets gaan zoals het behoort te gaan. Even terug naar de realiteit, het klinkt veel te geromantiseerd nu. In de praktijk ging het toch iets anders.
Met twee loeizware koffers (je zou toch denken dat ik na Ghana weinig nodig zou hebben. Hmm!!!), net zo'n zware handbagagetassen én laptoptas kwam ik ietswat strompelend door die schuifdeuren heen gebonjourd. Bloedheet had ik het met mijn dikke winterjas aan en niets bleef op zijn plaats zitten. Veel te veel zooi in en om mijn handen. Maar daar eenmaal door die schuifdeuren zag ik Nielsje staan, mijn poezeke! Mijn lief collegaatje die hier nog een week blijft. Mijn spullen had ik in no time van me af gegooid en heb Niels heel dik geknuffeld en nog eens...en nog eens! Ik stond te stuiteren daar.
Eenmaal uitgeknuffeld gingen we op weg naar zijn auto om daar al mijn zooi in te deponeren. Nu is het maar een Fiat Panda, maar uiteraard hebben we met wat duwen en trekken alles erin gekregen! En toen; hop! Op weg naar mijn nieuwe toko, huis, spiti! Maar eerst nog langs Niels zijn huis gereden om daar nog een koffer van mij op te halen (ik schaam me diep!) en nog wat andere zooi. Twee collega's zijn na mijn vertrek inmiddels ook naar Nederland gegaan en alles wat zij niet mee wilden nemen, hebben ze verzameld want die Maud weet er wel raad mee. Waarom denkt iedereen dat toch altijd hihi, misschien moet ik eens stoppen met het verzamelen van alles en eens een echte verzameling aan gaan leggen. ;-)
Eenmaal alles in de auto gepropt konden we op weg naar mijn hut.
Mijn kamer bevind zich op de derde verdieping van het hotel en gelukkig is er een lift aanwezig. Toen we aankwamen met al die tassen en koffers vroeg mijn huisbaas of we met z'n tweeën kwamen. Ahum. Die arme Niels kon helemaal met de trap omhoog en ik ging met de lift, omringd dus door alle tassen. Het leek wel alsof er een hele volksverhuizing aan de gang was! Ik was zelfs vergeten dat ik nog een vol koffer achter had gelaten op Rhodos met mijn zooi....
Eenmaal alles in mijn kamer gedumpt, ben ik lekker uit gaan eten met Niels en Cynthia.
De daaropvolgende nacht heb ik geen oog dicht gedaan, wat deels te wijten is aan een mug die mij aan het terroriseren was maar ook natuurlijk omdat ik nog helemaal vol was van het weer terug zijn op Rhodos. Overdag heb ik mijn scooter opgehaald. Ik kan niet beschrijven hoe het voelde om weer op die scooter te zitten. Met een big smile, die alweer of nog steeds op mijn gezicht zat, reed ik op de scooter door Rhodos. Het was heerlijk, echt genieten!
Daarna heb ik geluncht met mijn collega's en twee daarvan uitgezwaaid. En toen eindelijk al mijn koffers en tassen gaan organiseren thuis. Ik moet zeggen; het is aardig gelukt! In de keuken kwam ik een huisgenoot tegen die ik gister al ontmoet had en hij stelde mij voor als 'The loveliest girl of the house' aan een andere huisgenoot. Yeah right!
Vervolgens heb ik heerlijk gegeten bij Suus, daar nog op die goddelijke bank gehangen en Nederlandse TV gekeken en toen zat dag twee er alweer op.
Na een heerlijke nachtrust was dag drie ook heel relaxt. In de ochtend werd ik wakker van kei harde onweer en regen. Gelukkig hoefde ik mijn nest niet uit en kon ik mij nog lekker omdraaien.
's Middags geluncht met mijn collegaatjes en vervolgens 's avonds daar weer naartoe gegaan voor een UNO marathon! Toen het al na twaalven geweest was besloot ik maar om terug te rijden, gelukkig was het droog! Eenmaal thuis aangekomen, zat de lobby vol met mensen, mijn huisgenoten. Het zou ook eens niet zo zijn, maar ik moet aanstaande winter mij vrouwtje staan; geen andere versterking van het vrouwelijk geslacht hier; de hele toko zit vol met mannen! Maar dat moet goed komen; vorige winter zat ik in Zwitserland ook alleen maar tussen de mannen en ik geloof dat ik daar wel behoorlijk het vrouwtje heb gestaan. ;-) Vervolgens begreep ik de opmerking van mijn huisgenoot ook. Natuurlijk ben ik dan the loveliest girl of the house als ik de enige girl ben!!!
Ook is het merendeel ook muzikant van mijn huisgenoten. Ik dacht al dat ik vanochtend een viool hoorde toen ik in mijn nest lag! Dus daar, ter plaatse in die lobby was een jamsessie aan de gang met een viool, gitaar, klarinet en een soort van strijkbasje. Het was al geweldig, maar toen trokken 2 mannen de mond open en daar kwam toch een zanggeluid uit, niet normaal! Ik heb hun maar niet verteld dat ik zo'n tien jaar klarinet heb gespeeld, anders werd dat ding me nog in de mond geduwd!
Echt ontzettend leuk, ik kreeg meteen een glas wijn in de hand geduwd, buiten was inmiddels weer een hevige regenbui losgebarsten en dan zit je binnen in die knusse lobby te genieten!

Mijn aankomst op Rhodos was dus heel fijn en vertrouwd. Niet alleen het weer hier zijn, maar natuurlijk ook om iedereen weer te zien; mijn collega's natuurlijk en alle andere mensen die ik lief heb hier. Het lijkt alsof ik eeuwen ben weg geweest maar het waren natuurlijk maar twee weken. De knop was niet altijd even om, waardoor ik vaak aan het denken was dat ik alles en iedereen op Rhodos zo miste en toen dacht ik: Geeeek, je gaat gewoon terug!!!!
Dus, nouja al met al heb ik iedereen wel gemist op Rhodos en ik was dan ook heel erg blij om ze weer te zien; zowel mijn collega's die zondag naar NL gaan, als de Rhodoneesjes die bij me blijven deze winter! Begrijp me niet verkeerd, ik vond het ook erg leuk om in Nederland te zijn! Ik heb daar ook genoten van alles (dan laten we de kou even buiten beschouwing) en vond het erg leuk om zoveel mensen weer gezien te hebben. Maar ik voel me echt heel gelukkig hier en ben super blij met deze kans die ik gekregen heb.

Ik heb er enorm veel zin in en ben echt benieuwd hoe het leven op Rhodos zal zijn nu alle toeristen weg zijn. Ook ben ik echt benieuwd wat Rhodos allemaal voor mij in petto heeft. Ik weet wel dat ik iets heel moois terug ga krijgen voor het feit dat Ghana niet door gaat! De kans die ik gekregen heb om hier in de winter te gaan werken, is een enorm unieke kans voor mij. Zeker gezien het feit dat het merendeel van de mensen op Rhodos de hele winter geen werk hebben. Ik ben dan ook erg blij en dankbaar voor deze kans. Ik weet zeker dat als ik niet terug zou komen, ik de eerste tijd in NL alleen maar onder mijn dikke deken in bedje gekropen was (bij wijze van). Wanneer ik terug kom, kan ik niemand beloven. Eerlijk is eerlijk; plannen werkt niet bij mij en zeker het afgelopen jaar is dat gebleken. In februari was ik zo blij dat ik het hele jaar vol gepland had: naar New York zou ik gaan, vervolgens werken op Menorca, dan naar Ghana en tot slot naar Zwitserland. Het enige dat uitgekomen is, is New York. Dus ik ga me niet meer aan het plannen wagen. Niet erg!!!

Wat ik dan tot slot nog even wil zeggen is dat ik het fijn vind en enorm leuk dat ik iedereen in die twee weken heb kunnen zien die ik graag wilde zien. Ik heb erg veel plezier gehad tijdens mijn vakantie in Nederland. Dank aan allen; voor de Nederlandse kost, Griekse maaltijden, biertjes, autoritjes, gesprekken over de (on)zin des levens en de gezelligheid.
Ik hou jullie op de hoogte van het leven hier op Rhodos en zal dat met een hogere frequentie proberen te doen dan ik van de zomer gedaan heb. ;-)
Hele dikke filakia!
Maud
P.s. voor foto's: te zien op mijn hyves!