Zelfspot i.c.m. leedvermaak is het mooiste wat er is, toch? Het woord 'neus' zal nooit meer hetzelfde zijn.


Op een dag ging ik snowboarden met collega's. Ik haalde mijn neus een beetje op voor collega X, die een beetje kon snowboarden maar niet met ons de blauwe piste op wilden gaan.
Stiekem had ik zelf ook wel mijn twijfels en langs mijn neus weg vertelde ik mijn collega's dat ik er wel pas één keer twee uur op had zitten. Maar mijn collega's wisten mij te overtuigen met het argument: Wij weten zeker dat je er een neus voor hebt. Dus zo zaten wij in de gondel die maar hoger en hoger bleef gaan. Ik dacht dat zij me bij de neus namen en we in de gondel zouden blijven zitten weer richting beneden toe, om zo op een lager gelegen stuk terecht te komen, maar niets was minder waar.

We waren zo druk met kletsen in die gondel en aan het genieten van de mooie piste (wat het neusje van de zalm bleek te zijn, de crème de la crème onder de pistes) dat ik niet verder had gekeken dan mijn neus lang was en zag dat de rest van de collega's ons al op stond te wachten.
Maar al snel op die verrekte piste werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik kon niet meekomen met mijn ervaren collega's die er al vele snowboard-uren op hadden zitten. (nogmaals: ik had er 2 uren op zitten)
Daar midden op de piste waar ik moest kiezen tussen:
1. Mijn neus achterna lopen en op de een of andere manier van die hoge steile piste af komen zonder brokken te maken of;
2. Omhoog klauteren en met de gondel omlaag komen.
Toen ik er achter kwam dat zonder brokken beneden komen voor mij geen optie zou zijn, stond ik wel even lelijk op mijn neus te kijken.
Maar goed, ik wilde, zoals altijd, het onderste uit de kan hebben. Wat krijgt men dan? Juist; de deksel op de neus.
Nadat ik omhoog geklauterd was en met de gondel in het restaurant aangekomen was, probeerde ik mijn collega X nog over te halen met ons mee te komen, maar als antwoord kreeg ik dat ik niet overal mijn neus in moest steken.
Zijn irritant gedrag begon mij de neus uit te komen, dus wreef ik hem nog even onder zijn neus dat hij niet wist wat hij zou missen als hij hier in het restaurant zou blijven zitten. Hierop vertelde hij mij dat een oude blessure begon op te spelen waardoor hij daar bleef zitten.
Nah nu zeg ik je, dan kon ik aan zijn neus toch niet zien?

Ok, goed dan. Na het eten gingen wij weer verder met een frisse neus te halen en liepen we naar de zogenaamde ‘ponylift'. Ook wel bekend als een ‘paddenstoelenlift' of een ‘sleeplift'.
Ik dacht daar wel even aan te gaan hangen, maar ik had niet verder gekeken dan mijn neus lang was. En zo kwam het dat ik meer met mijn neus in de (boter) sneeuw viel dan ik aan die kabelbaan hing. Nadat ik zo'n paddenstoel tegen mijn neus kreeg, deed ik alsof mijn neus bloedde en ik helemaal in orde was. Tot bleek dat letterlijk mijn neus wél bloedde en de witte sneeuw rood kleurde.

En wie stond daar, er met zijn neus bovenop; collega X die een lange neus naar mij maakte.

(Goh, ken je dat, dat als je een bepaald woord heel vaak schrijft/denkt of zegt, dat je denkt; Wat een raar woord is dat eigenlijk?! )