We spreken 06 november 2010. Het was bijna een week nadat deel 2 in Rhodos voor mij begonnen was.
Nadat ik de verrassing kreeg op het werk dat ik twee weken kerstvakantie had, begreep ik van een collega op het werk dat Ryan Air vanaf deze winter zou vliegen naar Rhodos. Ryan Air = Goedkope tickets! Dus na wat onderzoek gedaan te hebben, (4 uur zoeken!) boekte ik mij die dag een ticket naar Nederland. Jawel. 8 weken geleden boekte ik mij een ticket, naar Nederland om daar kerst door te brengen. Afgezien van 4 personen, waaronder mijn tweelingzus, heb ik NIEMAND iets verteld.
Ok, de mensen op Rhodos natuurlijk, waarbij ik wat heb afgestuiterd en het was zo moeilijk om mijn mond te houden! Komt Robert ten Brink niet naar mij, dan creëer ik wel mijn eigen 'All You Need is Love'. ;-)
De week voordat ik naar Nederland zou gaan, viel er erg veel sneeuw daar bij jullie, wat jullie zelf ook natuurlijk weten. Maar het punt was, dat erg veel vluchten geannuleerd werden en sommige luchthavens zelfs gesloten werden! Dus de hele week was het spannend. Vooral de dag voordat ik zou gaan zag ik op de site van Ryan Air dat vluchten naar Londen, Parijs en Brussel geannuleerd waren - ik zou naar Düsseldorf Weeze vliegen via Milaan. Nu is het al eerder voorgekomen dit jaar dat een vliegreis geannuleerd werd en het zou me niet nog eens gebeuren potverdikkie!!!!

Vanuit Rhodos ging het vliegtuig netjes op tijd en bij het instappen van het vliegtuig sprak ineens een man mij aan. Ik zag al dat hij steeds naar mij aan het kijken was, maar ik had hem nooit eerder gezien. Dacht ik. Hij zei tegen me: 'Ik ben al de hele tijd naar je aan het kijken, maar ik kan je niet plaatsen. Ik ken je ergens van, maar ik weet niet waarvan! Heb je als hostess gewerkt in de zomer?'
Yup.
'Ja, dan weet ik het! Jij had de slappe lach in mijn bus en moest steeds zo hard lachen waardoor ik ook moest lachen en de mensen in de bus ook!'
Nou wat bleek, zoals ik eerder al eens geschreven had, heb ik eens tot mijn grote schaamte, de slappe lach gehad in de bus tijdens mijn buspraatje. Gelukkig vonden zowel de gasten als de chauffeur het ook erg leuk (de hele bus lag in een deuk) maar netjes is anders. Anyway, die beste man die mij aan sprak was dus de buschauffeur! Pompiedom....
Goed, eenmaal in het vliegtuig vertrokken we netjes op tijd en toen kwamen we in Milaan aan. Samen met een collega ging ik trouwens deze trip maken. In Milaan moesten we dus uiteraard het vliegtuig uit en vanuit daar naar de luchthaven lopen. Maar in Milaan was het koud, er lag sneeuw, het vroor en het sneeuwde! Komen wij aan, uit Rhodos waar het nog rond de 15 a 20 graden was! Ijs ijs ijskoud en mijn neusharen voelde ik meteen al bevriezen! Snel liepen we dus de luchthaven binnen en het eerste wat we daar deden was kijken of de vlucht naar Düsseldorf (op tijd) vertrok. Bij veel vluchten naar west-Europa stond bij dat ze vertraagd of geannuleerd waren, maar bij onze vlucht stond niets! Beetje vreemd en we konden niet echt geloven dat onze vlucht echt op tijd zou vertrekken. Maar voordat we besloten om ons al dan niet daarover zorgen te gaan maken, besloten we pizza te gaan eten. Tja, je bent in Italië of je bent het niet he!
Vervolgens kwamen we nog een pizza-automaat tegen! Gooi er geld in, klik op de ingrediënten die je wil hebben en binnen twee minuten is je pizza klaar!
Nadat we die automaat bewonderd hadden konden we gaan boarden, op tijd, joepieeee!!!
Maar, te vroeg gejuichd...De-icen is een term die mij eerst nog onbekend was maar inmiddels heb ik er genoeg over gehoord: ook in Milaan moesten alle vliegtuigen ge-de-iced worden (rotwoord!) waardoor we van zes uur tot half acht moesten wachten in het vliegtuig; ook de landingsbanen moesten sneeuwvrij en gestrooid worden. Inmiddels, om zeven uur kreeg ik een smsje van Esther; die was inmiddels na een lange rit door een sneeuwstorm al aangekomen in Düsseldorf!
Eindelijk vertrokken wij dan ook met het vliegtuig, maar een kwartier voor de landing riep die beste piloot om: 'Dames en Heren, vanwege het slechte weer is de luchthaven van Düsseldorf Weeze gesloten en zullen wij landen op -zeg niet Frankfurt-zeg niet Frankfurt-zeg niet Frankfurt- Eindhoven Airport....Whoops, nu is Eindhoven niet het einde van de wereld, maar wel voor mijn lief zussie die met zo'n gevaarlijk weer de weg op was gegaan en daar dus voor Jan-met-de-korte-achternaam stond te wachten! Dus tijdens het dalen zette ik mijn gsm al aan en zodra ik bereik had stuurde ik haar snel een bericht.
Eenmaal in Eindhoven aangekomen, moest het vliegtuig door een dikke laag sneeuw rijden en toen wij uit het vliegtuig gingen moesten ook wij een heel stuk door die sneeuw bonjouren om bij de aankomsthal te komen. Glibberend en wel kwamen wij uiteindelijk die hal binnen glijden. En daar: massa's mensen! Veel vluchten waren geanuleerd waardoor heel veel mensen daar vast zaten en weg moesten van die luchthaven. Maar bussen reden niet en er reed maar een enkele taxi. Er stond al een hele rij mensen te wachten op een taxi maar dankzij het veelvuldig kijken van Peking Express besloten wij om onze kansen te vergroten en naar de weg te lopen in de hoop daar in de eerste de beste taxi te kunnen springen! Maar op de weg was het doodstil. Tot er ineens wat mannetjes uit een kantoor kwamen. Het was het kantoor van de Marechaussee. Wij dachten; zij dienen, net als soldaten, toch enigszins het volk. Dus eigenlijk is het hun plicht om ons naar het station te brengen. Onze charmes die we tot uit onze bevroren tenen moesten toveren, gooiden wij in de strijd in de hoop een lift te krijgen naar het station. Maar dat mocht niet helpen, ze moesten helaas allemaal een andere kant op!
Uiteindelijk liepen wij met hangende poten terug naar de parking waar een jongen zo slim was geweest een taxi te bellen. Die taxi kwam eraan en uiteraard mocht die jongen instappen. Ook nam de chauffeur 2 oudere omaatjes mee. Er was nog plaats in die taxi dus heel veel mensen wilden uiteraard mee. Melina en ik hadden allebei zoiets van; wij moeten en zullen mee gaan met die taxi! Dus ik heb gepraat als Brugman en dat lukte! We zaten wel onderhand bij die omaatjes op schoot gepropt, maar we hadden een taxi, whoehoew!!!!
Eenmaal op het station was het ook nog spannend of er nog treinen zouden gaan. Melina moest nog helemaal naar Den Haag (en kwam na heel wat gedoe uiteindelijk om 3 uur 's nachts thuis!) en ik dus naar Roermond. Tegelijk met Esther kwam ik daar aan, in het besneeuwde Roermondse land, met bevroren tenen tot en met. Met de verwarming op de hoogste stand konden die ontdooien en ik me mentaal voorbereiden op het verrassen van mijn ouders en zus! Wat errrrrg leuk was! Nadat ik heerlijk in mijn eigen bedje geslapen had onder veel dikke dekens ging de wekker en moest ik even schakelen waar ik was! Maar toen ik besefte dat ik in Nederland was en ik zo naar Anne kongaan, mijn poepig nichtje met haar scheetig neusje kwam ik het bed wel uit!!! Heerlijk! 's Avonds Sanne verrast met Patty en heerlijk culinair gaan eten, ahum....En verder heb ik heel veel mensen mogen zien! Bijna iedereen die ik graag zou willen zien heb ik gezien, dus missie geslaagd lijkt me! Bovendien heb ik nog de doop van Anne mogen meemaken, waar Jezus even uit de kribbe gehaald werd in de kerststal in de kerk en Anne even voor kindje Jezus mocht spelen, wat zij zich allemaal prima liet gebeuren!

Nou en zo was het afgelopen woensdag dus alweer tijd om naar Rhodos te gaan. Deze keer wel gewoon vanaf Düsseldorf Weeze en om acht uur 's avonds kwam ik in Milaan aan, waarna mijn vlucht om 7 uur in de ochtend vertrok naar Rhodos. Als het even kan hoop ik nooit meer te moeten ‘overnachten' op een vliegveld. Vooral niet op Milaan Bergamo, waar het uitgestorven is en geen kip te beleven is! Eenmaal door de douane liep ik dan ook als een halve zombie rond....maar rond elf uur was ik dan eindelijk op Rhodos, waar ik om half zes zoiets in slaap gekukelt ben omdat ik mijn ogen niet meer open kon houden (is me nog nooit gebeurd!).

Dus jullie lezen het wel; ik heb een enorm leuke vakantie gehad. Ook heb ik erg veel geluk gehad met de vluchten. Collega's van mij die naar andere Finland en Londen gingen, hebben wel erge problemen gehad.
Het blijft trouwens ookmooi om te merken dat hoelang je ook weg bent, zodra je weer terug bent lijkt de tijd verdwenen en is het net alsof je niet weg bent geweest!

Maandag begin ik weer met werken! En over werken gesproken: ik heb te horen gekregen waar ik in de zomer ga werken en dat is Zakynthos! Een klein eilandje, zo'n 1/3^e van wat Rhodos is. Het is te vergelijken qua oppervlakte met Texel. Zakynthos ligt aan de Italiaanse kant en wat ik allemaal van foto's zie op internet, ziet het er erg mooi uit. Ik heb wel zin in deze nieuwe bestemming maar ik heb gelukkig ook nog een paar maanden hier op het mooie Rhodos!

Het is weer een hele lap tekst geworden en ben gewoon vergeten jullie een Gelukkig Nieuwjaar te wensen! Dus bij deze: beste lezer; ik wens je een heel mooi, gelukkig en gezond 2011. Met hopelijk heel erg veel mooie momenten waarvan je kunt genieten! Hier op Rhodos proost je erg vaak tijdens het eten op iets. Een goede opmerking, een grap,mooie momenten, herinneringen, er is altijd een reden tevinden om op te proosten. Ik hoop dan ook voor jullie, dat er veel momenten zullen zijn waarop je blij en gelukkig het glas mag heffen!
En dan nog echt tot slot: beste lezer; bedankt voor het meelezen en meeleven het afgelopen jaar. Al die reacties waardeer ik echt enorm en ik kan jullie daar niet vaak genoeg voor bedanken. Dankjewel!!!

Dikke filakia uit Rhodos!
Maud