Zo, het is weer tijd voor een teken van leven dacht ik zo!

Op moment van schrijven is het 23 juli, wat betekent dat we halverwege het seizoen zitten. Het lijkt aan de ene kant veel langer dat we hier zijn, maar het is ook voorbij gevlogen tot zover. Het is ook een beetje gek hoe alles toch al zo snel normaal geworden is hier op Zakynthos en hoe snel ik aan alles gewend ben. Maar goed, zoals beloofd de vorige keer, vandaag een stukje over Billy.
Billy? Ja, Billy, het hondje wat mijn collega en ik geadopteerd hebben. Billy is samen met zijn broertje gevonden op straat en wij besloten hem onder onze hoede te nemen dus ineens zaten we met een pup in huis. Wat natuurlijk enorm leuk en schattig klinkt, en Billy is ook enorm leuk en schattig maar heeft ons ook de nodige grijze haren bezorgd.
De eerste nachten sliep hij nog bij een van ons op de kamer en eigende zich ook meteen het bed toe. Ook al legde ik hem bij mijn voeteneind neer, stiekem kwam hij toch steeds meer omhoog gekropen tot hij naast mijn gezicht lag. En als het hem te lang duurde voordat ik wakker werd, kon ik erop rekenen dat Billy er wel voor zou zorgen dat ik mij al snel in het land der levenden ging bevinden.
Billy heeft trouwens ook een schoenen/voeten-fetisj en is een alles eter. Kabels van opladers konden we niet laten slingeren want dan had hij eraan gezeten! Dus je begrijpt het dat zodra wij gingen werken, onze slaapkamerdeur dicht ging. Net als de badkamerdeur: het is een paar keer gebeurd dat onze Billy de zak met toiletpapier naar de woonkamer had gesleept en vervolgens zijn eigen feestje had gebouwd met toiletpapier! Gevolg: alles onder het toiletpapier!!!
Ook vind Billy het leuk om stiekem spulletjes te stelen uit je kamer. Daar heeft ie een hele handige tactiek voor: eerst speelt ie ergens mee, bijvoorbeeld een mascara. Dat neem je hem af en gooi je terug op bed. Vervolgens sta je in de badkamer met de deur open en zie je Billy ineens pijlsnel voorbij rennen. Als je dan gaat kijken zie je dat, jawel, Billy de mascara gestolen heeft. Billy heeft ook zijn eigen dekentje, en daar verstopt ie ook regelmatig spulletjes onder, dus als we iets kwijt zijn weten we waar we moeten zoeken! Wat Billy ook doet is, als je hem een corrigerende tik geeft, je gewoon terug slaan met zijn pootje, zo grappig! Het is ook leuk om te zien hoe hij de wereld om zich heen aan het verkennen is, hoe hij elk geluidje (mijn gezang bijvoorbeeld) met vreemde ogen zit te bekijken en hoe hij van zichzelf schrikt als er ineens een blafje uit zijn mondje komt!
Alhoewel Billy is geboren en tot zover ook getogen in Griekenland, het land van de zon, zee en strand, moet Billy niets hebben van de zee. De eerste keer was Billy nog zo klein dat ie bijna alleen maar geslapen heeft op het strand, de tweede keer wilden we hem ook meenemen de zee in. Maar dat vond ie niet leuk - op zijn zachts gezegd! Wij trekken aan het riempje en Billy ondertussen zich met 4 poten aan het afzetten om maar niet mee te hoeven gaan, met als gevolg een heel remspoor achter hem! Ook was hij al een keer alleen de wijde wereld ingetrokken, doordat ik onze deur had open staan. Hij was stiekem naar beneden gelopen, waar zijn vriendje Boeboe woont. Dus je begrijpt het, het was altijd feest met Billy, al was het alleen al om het feit dat als je thuis kwam, hij helemaal vrolijk je stond op te wachten, net als de momenten dat je uit bed kwam.
Maar goed, een paar weken geleden was er ineens grote paniek omdat Billy weg was! Iemand die bij ons in het complex woont, had Billy samen met Boeboe weg zien rennen. Billy en Boeboe de wijde wereld in, dit klinkt als een spannende avonturenfilm! Het zat namelijk zo: Boeboe had een tuintje voor zich alleen waar we Billy overdag ook in zetten. Zo konden ze samen spelen en hoefden wij niet bang te zijn dat Billy het hele huis op z'n kop zou zetten als wij aan het werk zouden zijn.
Maar op de een of andere manier waren zij er dus in geslaagd het hekje open te maken en samen op pad te gaan. Wij natuurlijk overal zoeken; mijn collega's met de auto en ik ging het rondje lopen wat ik vaker met Billy liep, maar geen Billy. Heel frustrerend en tijdens het zoeken naar Billy realiseerde ik me ineens hoeveel Billy betekent voor mij! Ook kwam ik langs een kantoortje waar Billy ook vrienden heeft gemaakt met een hond, en de man van het kantoor wist mij te vertellen dat Billy daar nog was tot 10 minuten geleden! Vervolgens kreeg ik een telefoontje dat Billy dichtbij was, op het terrein van een hotel! Dus wij met z'n allen daar snel gaan zoeken en daar was ie dan eindelijk! Boeboe was halverwege al terug gekeerd waarna Billy dus zelf op pad is gegaan en in zijn eentje een hele drukke weg heeft over gestoken!
Eind goed, al goed zou je denken?
Een paar dagen later zat Billy alleen in het tuintje en toen mijn collega hem naar binnen wilde halen, begon hij ineens te grommen tegen haar waarna hij begon te schuimbekken en niet meer op zijn benen kon staan! Dus we zijn als een speer naar de dierenarts geracet, waar we erachter kwamen dat Billy vergif had gegeten. Hij had helemaal diarree en het liep er aan alle kanten vanzelf uit allemaal, zo zielig! Dus hij kreeg een spuitje zodat hij ging overgeven, maar hij lag ook te kermen van de pijn, echt zielig. Vervolgens moest hij een nachtje bij de dierenarts blijven en kregen we de dag erna het telefoontje dat hij gelukkig de nacht gehaald had, dus wij konden hem ophalen!
Natuurlijk waren we blij dat we hem weer hadden, maar we kwamen er wel achter dat iemand gif in het tuintje had gegooid. 2 dagen eerder had Boeboe alleen in het tuintje gezeten en toen was hij vergiftigd geworden, dus het tuintje is toen helemaal schoongemaakt geworden, maar nu was er wéér gif. Dus je begrijpt ook dat we Billy niet meer in het tuintje wilden laten. Maar we konden het Billy ook niet aan doen om hem de hele dag binnen te laten zitten. Dus besloten we om een fijn huis voor hem te zoeken en dat is wat we gedaan hebben. Billy zit nu in een grote tuin met allemaal andere honden, waar ie lekker de hele dag door kan spelen. Dus hij zit wel prima daar waardoor ik er enorme vrede mee kan hebben dat hij niet meer bij ons is.
Kortom, Billy heeft 2 maanden bij ons gewoond en ons enorm veel plezier bezorgd maar ook zorgen en hij is nu helemaal op zijn plaats bij de andere hondjes!

Dus dit was het weer voor deze keer, zoals beloofd zal ik de volgende keer iets meer gaan vertellen over het verkeer hier; dat is een heel avontuur hier!
X Maud