Hier nog een vervolg op de vorige blog over het autorijden. Aangezien ik zoveel tijd in mijn auto doorbreng, heb ik genoeg tijd om na te denken. Zo bedacht ik me dat er nog zoveel meer te vertellen is over het autorijden hier!
Zo is er geen mooier begin van de dag dan ’s ochtends vroeg om 05.45hr naar je hotel rijden om vanaf daar samen met je gasten naar de luchthaven te gaan.
Als je mij ook maar een beetje kent, weet je dat dat mooie begin van de dag niet de wekker is die belachelijk vroeg af gaat, maar in het donker over de doodstille weg rijden, terwijl Zakynthos nog in volle rust is en je alleen hier en daar een haan hoort kraaien.
Ook dat de radio, op dat moment van de dag nog hele relaxte nummers draait en dat je onderweg op de zeeweg rijdt en de zon ziet opkomen.
Een perfect begin van de dag, maar ook de stilte voor de storm in een dag die nooit loopt zoals je het verwacht.
Dan besef ik weer wat voor geluk ik heb met dit werk terwijl ik aan het autorijden ben door de mooie natuur met een fijn achtergrondmuziekje.
Over muziek gesproken: eindelijk, na ruim 4 maanden wachten hebben wij onze cd-speler gekregen en kunnen wij onze eigen muziek draaien! Eerst was mijn collega Toto aan de beurt en toen zij eenmaal haar auto terug had zaten wij als een kind zo blij in haar auto. Nog nooit eerder ben ik zo blij geweest haar muziek te horen – onze muzieksmaak ligt erg ver uit elkaar om het op z’n zachtst te zeggen. Even later kwam ook mijn auto, die ze ook gepoetst hadden! Zo schoon heeft mijn auto er nog niet uitgezien sinds de dag dat ik ‘m kreeg. Sja, wat moet ik zeggen; als één iemand op je auto begint te schrijven, is dat meteen een vrijbrief voor iedereen! De jongen die mijn auto heeft gepoetst spreekt alleen Grieks en ik merkte het wel weer hoe handig het is om te doen alsof ik geen Grieks versta. Die beste knakworst vroeg mij namelijk mee uit, maar daar had ik weinig zin in, dus zei ik maar met mijn allerliefste en onschuldige lach: “Signomi, den katalaveni!” Oftewel: sorry maar ik begrijp je niet. Nu weet ik niet of het aan mijn antwoord lag of aan mijn allerliefste en onschuldige lach die er wellicht niet zo uit zag, maar na dat antwoord was meneer ineens niet meer zo vrolijk.
In ieder geval, ik had mijn cd met leuke liedjes uiteraard al kant en klaar dus die ging meteen mijn cd-speler in. Nu verwacht je misschien dat ik luid mee brullend met de muziek door Zakynthos aan het racen was, maar niets is minder waar. Het enige wat ik aan het doen was: aan het zappen naar nóg een leuk nummer en zo duurde het afgelopen week ruim 5 minuten om weg te rijden bij een hotel die 2 minuten rijden van mijn huis af ligt, doordat ik hét nummer aan het zoeken was. Ahum. Het is het wachten waard geweest; het blijft een eiland dus de ontvangst van de radiokanalen is niet overal even goed en als je 1/2 uur moet rijden zonder muziek maar met alleen maar ruis, of kerkgezang ertussendoor dan is dat erg frustrerend. Maar die tijd is dus voorbij. Nog een bijkomend voordeel: ik vertrek eerder en rijd langzamer zodat ik meer kan genieten van de muziek. Ahum, zoals ik zei: we zijn als een kind zo blij!!!

Goed, en nu de andere zaken die mij opgevallen zijn of die ik jullie niet wil onthouden:
Hier lopen overal dieren langs de weg. Niet alleen de zwerfhonden en zwerfkatten; ben ook eens een bende geiten tegen gekomen die de weg blokkeerden. Ook een kudde schapen stak ineens de drukke weg over met een herder erachteraan. Paarden kom ik ook regelmatig wegen tijdens een afsnij weggetje naast een manege en met een beetje geluk kun je soms ook een slang (niet giftig!) over het asfalt zien schieten.

Met een schone auto krijg je een andere behandeling in het verkeer dan met een wat stofferigere auto. Aangezien het al 4 maanden niet meer geregend heeft, is het eiland kurkdroog en dus enorm stoffig. Als je je auto gewassen hebt, kun je dat een week later wéér gaan doen. Maar eigenlijk worden vrijwel alleen de huurauto’s gewassen; hierdoor weet je precies wanneer er een toerist voor je rijdt en je dus op moet passen omdat die gevaarlijke capriolen uithalen; omdat die langzaam rijden en niet van het eiland zijn (Griekenland is erg nationalistisch!). Dus als je respect wil krijgen in het verkeer, is dan niet een kwestie van wie de grootste bak heeft wint. Het is meer een kwestie van: wie de meest stoffige bak heeft, die wint. Hoe stofferiger de bak, hoe meer respect je krijgt. Of je nou in een Suzuki Alto rijdt of een Audi TT, dat maakt niets uit. Het is te vergelijken met rimpels bij mensen: hoe meer rimpels je hebt, hoe meer levenservaring en wijsheid je hebt waardoor je (als het goed is) meer respect krijgt. Mensen met een babyface –al dan niet bewerkt met botox, dat zijn (wannabe) groentjes! Afijn, ik hoop dat het moraal van dit verhaal enigszins te begrijpen is!

Verder heb ik de vorige keer niets verteld over het parkeren hier. Het parkeren hier is geweldig. Je parkeert namelijk gewoon waar je wilt – behalve als de regel geldt; de even maanden aan de linkerkant van de weg en de oneven maanden aan de rechterkant van de weg. Als er niet genoeg plaats is om je auto netjes in te parkeren zodat ie met de zijkant netjes aan de stoep staat, dan parkeer je ‘m gewoon met de voorkant naar de stoep! Kortom; zolang je blijft zoeken naar de mogelijkheden, dan is er altijd wel ergens plaats om te parkeren. Zo niet, dan creëer je ‘m zelf!


Nu kan ik begrijpen dat jullie je hart vasthouden over mijn rijgedrag, maar eigenlijk *afkloppen* heb ik mij tot nu toe zonder kleerscheuren door het verkeer heen gebonjourd. Dit is eigenlijk de goden verzoeken, want tsja, ik doe vaak 10 dingen tegelijk tijdens het rijden: bellen (onze noodtelefoon moet altijd opgenomen worden, onder alle omstandigheden!), aan de radio rommelen, pen en papier zoeken, inparkeren tijdens het bellen, de achteruitkijkspiegel rechtzetten, slok uit de fles water nemen…etc. En toch staat het aantal deuken –zowel bij mijn eigen auto als veroorzaakt bij andere auto’s- voor zover ik weet op 0. Ok, de kont van mijn auto heeft wel eens zachtjes de snuit van een andere auto aangeraakt of ik hoorde ook wel eens een geparkeerde scooter rammelen die ik over het hoofd had gezien, maar dat heeft verder niemand gezien en hoeft niemand te weten.
Maar ik weet dondersgoed, dat dit allemaal voor Nederlandse begrippen niet normaal is en aan de ene kant vind ik het heerlijk dat het allemaal zo gaat hier maar aan de andere kant…hoe moet ik weer gaan wennen aan het verkeer in Nederland? Aan de wegversmallingen, betaald parkeren, parkeren binnen de lijnen, niet onnodig links rijden, drempels die niet natuurlijk zijn, stoplichten, niet onnodig mogen toeteren, voorrangsborden, rotondes, snelwegen, handsfree bellen, knipperlicht op tijd aan zetten, snelheidslimieten en flitspalen! Wel, we zullen het gaan mee maken…alhoewel, ik betwijfel het dat er ook maar één iemand zal zijn waarvan ik de auto mag lenen!

Verder nog wat andere nieuwtjes van het front. 22 oktober vertrek ik naar Nederland! Dan is het seizoen hier ten einde en vliegen wij op de laatste vlucht met onze gasten naar Nederland. Ook bevind ik mij in de enorm bevoorrechte positie dat ik een winterbestemming heb gekregen! Ik weet niet wanneer, maar feit is dat ik naar Lanzerote ga (Canarisch eiland). Ik ben er enorm blij mee en ik ben heel nieuwsgierig naar hoe dat zal zijn! Het lijkt me wel anders dan een zomerbestemming; sowieso een ander type gasten en verder ga ik het mee maken!

Ook zijn we laatst met alle Nederlandse hostessen hier naar Mixalis Gatzigiannis gegaan. Hij is de Griekse Jan Smit. We zaten in een amfitheater met uitzicht om de zee en hij gaf daar een geweldig concert! Was zo leuk en gezellig vooral als je het hele publiek hoorde mee brullen op zijn nummers; geweldig! Naast dat concert zijn we trouw elke woensdagavond in de karaoke bar te vinden: op donderdag zijn we met z’n allen vrij. Afgelopen week was het één groot feest daar, echt leuk. We hadden nog een bezoekje van een collega van het hoofdkantoor…hij doet aan stijldansen en sleurde mij de dansvloer op. Uiteraard was ik hier niet van gediend; de combinatie muziek + dansen is niet iets wat mijn hersenen helder kunnen waarnemen om het op z’n zachtst te zeggen. Laat staan als ik dat ook nog met iemand samen moet gaan doen. Maar blijkbaar vond meneer zich bekwaam genoeg om mij eens even de fijne kneepjes van het dansvak te leren. Ik kon hem niet volgen hoor; hij was al vier maten verder aan het dansen en ik stond nog met een vragend hoofd naar mijn onderlichaam te staren om te kijken of er enige beweging in te komen was of dat dit echt een onmogelijke missie zou worden.
Maar voordat ik het zelf al in de gaten had, werd ik alle kanten van die dansvloer op gedirigeerd. Het hoeft niet gezegd te worden dat ik meermaals bij mensen op de tenen ging staan of er tegenaan botste. Het zal jullie dan ook niet verbazen dat zodra meneer zijn aandacht verslapte, ik mijn kans greep en me achter een biertje aan de bar verschuilde. ;-)

Nou beste lezer, dit is me wel weer de update! De volgende keer zal ik dan écht wat gaan vertellen over die grote feestdag die we hier gehad hebben en ik zal meer vertellen over de dingen die ik in de tussentijd nog heb meegemaakt en ga mee maken (verjaardagsfeest op Zakynthos!).

Kus uit Zakynthos!
Maud