Goed, zoals ik al 2 blogs eerder belooft had, zou ik eens iets gaan schrijven over dé feestdag van het jaar hier; de St. Dionisos dag. Wel, je weet het misschien al en misschien nog niet, maar elk Grieks eiland heeft zijn eigen beschermheilige. Die van Zak is dus Dionisos, dus die naam kom je overal hier op het eiland tegen: restaurantjes zijn er naar vernoemd net als supermarktjes maar ook de Grieken zelf worden naar die beste man vernoemd. In Zak stad staat bij de haven een pleintje die, jawel, het Dionisos plein heet. Op dat plein staat een kerk die, je raad het nooit, de Dionisos kerk heet. In die kerk ligt, 3x raden, meneer Dionisos! Opgebaard in een kistje. Nu is meestal dat kistje gesloten, maar als je geluk hebt dan staat die kist open en kun je hem zien liggen. Niet gevreesd: hij is gemumuficeerd, dus zo zie je hem dan liggen. Over de reden waarom soms die kist open is, kom ik zo nog terug.
In Griekenland, vieren ze niet hun verjaardag maar hun naamdag. Vrijwel elke Griek is wel vernoemd naar een of andere heilige -hoeft niet perse een beschermheilige te zijn. De feestdag van die heilige, is dus hun naamdag en deze wordt gevierd zoals wij onze verjaardag vieren: dan trakteren ze en krijgen zij kadootjes. Hun naamdag is dus veeeeel belangrijker dan hun verjaardag: daar doen ze niet aan. Dus 24 augustus was de feestdag van Dionisos en iedereen die naar hem vernoemd was (Dionisos voor de heren, Dionisia voor de vrouwen) had toen zijn feestdag. Die beste Dionisis werd die dag uit het kistje gehaald en in een glazen kist gezet waarin hij rechtop zat. Als een processie gingen ze vervolgens met Dionisos door Zak-stad wandelen en mensen die geen goede gezondheid hadden, gingen op straat liggen zodat ze over hen heen stapten met Dionisos, dat blijkt dan vervolgens weer gezondheid te brengen. De mensen die niet tot 24 augustus kunnen wachten, kunnen op andere momenten naar de kerk gaan om aan de priesters te vragen of zij het kistje open willen doen, zodat zij de voeten kunnen kussen van Dionisos, wat ook gezondheid schijnt te brengen.
In de processie liepen ook alle priesters mee met hun lange grijze baarden en zwarte gewaden aan. Na de priesters kwamen alle muziekcorpsen en schoolkinderen. En ergens tussendoor liepen de belangrijke piefen van Zak en Griekenland (ministers e.d.) heel belangrijk te doen.
Goed, Dionisos is dus onze beschermheilige en zijn taak is dan ook om het eiland te beschermen tegen al het kwade. Men zegt hier dus ook dat mocht je eens een koude windvlaag door je hotelkamer voelen gaan, dit Dionisos is en hij dus druk in de weer is met het eiland te beschermen. Dus eigenlijk heeft iedereen hier zoiets van: Have no fear: Dionisos is here!
Omdat deze beste man dus dag in-dag uit rond loopt, verslijten de schoentjes die hij aan heeft natuurlijk ook, dus elk jaar krijgt hij nieuwe schoenen aan. Dit wordt niet in Zak-stad gedaan, maar in zijn geboorteplaats op Zak: Anafonitria. De oude schoenen worden in stukken geknipt en aan de inwoners van zijn geboortedorp verdeeld. Het is dan ook een hele eer als zij een stukje van die schoen weten te bemachtigen.
Dus dit is een klein beetje het verhaal achter onze beschermheilige. De week rondom zijn feestdag was ook erg leuk: normaal is er nooit een markt hier, maar die week was er een hele grote markt in de stad, dus erg gezellig allemaal!

Een ander belangrijke feestdag die hier heeft plaatsgevonden was mijn verjaardag (en die van Es natuurlijk!). Onze 24e verjaardag alweer. Bij deze allemaal bedankt voor de telefoontjes, krabbels, smsjes etc, waardeer ik heel erg!!!!
We hebben mijn verjaardag al op zaterdagavond gevierd, omdat die voor iedereen beter uitkwam. Met z'n allen zijn we eerst lekker gaan eten bij Peppermint. Niet alleen met mijn collega's, ook met onze Belgische en Duitse collega's en onze Nederlandse concullega's. Bij Peppermint is het altijd smullen en elke zaterdag geef ik in dit restaurant de informatiebijeenkomst aan mijn gasten dus ik vind het altijd een plezier daar naartoe te gaan. Ik had verder al iedereen gewaarschuwd dat ik nergens in ging trappen; we hebben al zoveel verjaardagen gevierd dit seizoen; zelfs als iemand niet in dit zomerseizoen jarig zou zijn, prikten we een datum zodat ie toch zijn verjaardag kon vieren. ;-) Hierdoor wist ik al alle grappen die uitgehaald konden worden (auto volproppen met ballonnen en blikken aan de trekhaak vastbinden en de auto vervolgens zonder te starten omdraaien, wakker geblèrt worden met 'Lang zal ze Leven', taarten in de vorm van...ahum vul het zelf maar in...enz! Dus mijn autosleutel hield ik waakzaam bij me en mijn slaapkamerdeur werd alvast gebarricadeerd zodat niemand daar de volgende ochtend in kon komen! Dus mijn missie was alvast geslaagd maar toch hadden ze een kleine verrassing; al weken van tevoren werd mij gevraagd wat ik voor cadeau wilde hebben, maar ik wist het echt niet! Ik heb niets nodig! Blijkbaar heb ik toen gezegd: een kroon en een snoepketting, want dat was wat ik kreeg en waarmee ik vervolgens de hele avond moest rondlopen. Als echt cadeau hadden ze allemaal geld bij elkaar gelegd voor het weeshuis in Ghana! Uiteindelijk bedacht ik me dat ik liever dat krijg dan iets wat ze dan maar voor mij gaan kopen en ik eigenlijk niet nodig heb. Dus ik waardeer het erg en dat kunnen ze altijd goed gebruiken!
Na Peppermint zijn we naar de Venue gegaan, onze stam-karaoke kroeg en daar het feest voortgezet tot we rond drie uur moe en voldaan in ons bedje rolden! Eigenlijk begon toen pas mijn verjaardag maar nadat wij de ochtend gewerkt hadden, zijn we 's middags lekker naar het strand gegaan en zo was het ook een hele relaxte dag! Nadat ik van het strand weg wilde rijden hadden mijn lieve collega's op mijn pas gewassen auto ‘Happy Birthday' geschreven in het stof, waardoor ik nu nog steeds door mijn gasten gefeliciteerd word als zij mijn auto zien staan. Pompiedom....
Dus al met al een hele geslaagde verjaardag. Weer een jaartje erbij. Volgend jaar zijn mijn zussie en ik samen Sarah!!! ;-)

En verder is er weinig nieuws van deze kant. Langzaam, heel langzaam lopen de gastenaantallen terug. Verder had het hier sinds april niet meer geregend dus het eiland is kurkdroog en stoffig! Maarrrrr vandaag was dan eindelijk die dag dat het regende! De regen was al voorspeld dus al een aantal dagen kijken we er naar uit! Toen ik vanochtend mijn gordijntjes open trok was ik dan ook heel blij om een dik pak bewolking te zien. Toen ik bij mijn tweede hotel aankwam zag ik ineens druppels in het zwembad vallen en vermelde ik mijn gasten dat zij getuige waren van een historisch moment: de eerste regendruppels sinds mei! Bij mijn volgende meeting stond ik in het restaurant waar tijdens mijn praatje ineens een keiharde onweersknal boven ons kwam waardoor er van schrik een gil uit mijn mond kwam. Ahum. Wel vervelend voor al die mensen die natuurlijk gisteren aangekomen zijn: na al dat slechte weer in Nederland, trekken ze hier de eerste ochtend de gordijnen open en zien ze regen! Maar het is wel goed voor het eiland: er zijn een aantal bosbrandjes aan de gang.

Zoals jullie misschien al weten kom ik 8 oktober al terug naar Nederland en vertrek ik twee weken later naar Lanzarote. Dus die twee weken ga ik iedereen weer zien! Maar ook ga ik bij tanken: ik ben nog nooit zo ongelooflijk gaar en moe geweest als de laatste weken hier. Normaal doe ik niet aan powernaps of slapen overdag; vond dat onzin. Op Rhodos heb ik dat één keer gedaan in het hele seizoen: om 17.00hr gaan slapen en de volgende ochtend om 09.30 weer wakker geworden, maar hier kan ik blijven slapen, echt niet normaal. Het is niet zo dat ik nu ook al die uren achter elkaar slaap want daar hebben we de tijd niet voor. Maar als het even kan dan moet ik echt een paar uurtjes slaap pakken tussendoor. Dus nu lijkt het woord powernap mijn tweede naam geworden te zijn én mijn tweede natuur. Erg irritant want ik voel me gewoon zo bleeeeergh. Misschien zijn het ook stiekem de laatste loodjes en is het gewoon weer tijd voor verandering; heb ik blijkbaar al genoeg tijd hier op Zakkie doorgebracht! Hmm dat klinkt dan ook niet echt goed he, begrijp me niet verkeert: ik heb het erg naar mijn zin...maar ooit zal ik een plekje vinden waar ik nooit uitgekeken raak (misschien stiekem toch NL, wie weet!).

Mensen, dit is weer genoeg voor deze keer. De volgende keer wat meer over het werk, want door al het gepraat hier over autorijden en andere zaken zijn jullie wellicht alweer vergeten wat het werk dan precies is wat ik hier doe!

X Maud