Poging 2.....aangezien het regent en onweert hier, zetten ze gewoon ineens de internetverbinding uit. En ik had net een heel fijn verhaal getypt, maar dat is foetsie nu dus.

In ieder geval, ik heb de vlechten er dus in zitten!
Aangezien de kapper zei, dat het anderhalf uur ging duren, want ze waren toch met 10 man,
hebben Rian en ik het in onze pauze laten doen.
Dat hebben we geweten. Half 2 waren we er, half 8 waren we thuis! Welkom in Ghana zou ik zeggen!

En aangezien ik op een heel laag krukje moest zitten, waar ik half met mijn benen in de nek lag,
(bij wijze van he) had ik hele erge pijn aan mijn rug, en nog erger, mijn kont!
Ze zijn echt lang geworden!
Toen ze klaar waren, dacht ik: ieuw!
Zag er echt uit als een hippie! Maar toen deden ze de vlechtjes in kokend water dompelen, zodat het nephaar wat soepeler werd en zag ik er toch wat beter uit hihi.

Toen we naar huis liepen, zat er een man naast de weg.
Hij zo tegen Rian en mij: 'I'm hungry!' Rian en ik antwoorden in koor: 'Yeah me too!'
Hahaha was wel frappant. En die man moest lachen! Misschien is het voor jullie niet grappig...maar voor ons toen echt wel.

Zaterdag hadden Rian en ik de rijstballen met saté-soep gemaakt. Rian zag in het keukentje, paprika's liggen.
Ik vond ze al klein uitzien, maar goed, gooi ze maar erin!
Dus wij zaten lekker te smikkelen, te eten met onze handen, wantzo hoort datbij saté-soep met rijstballen.
Ineens bijt ik op zo'n heerlijk stukje paprika. Niet dus. Het was een peper! Mijn mond stond zooooo in brand!!!!

Ook hadden Rian en ik 2 eieren gekocht, lekker dachten we, bakken we ons een eitje.
Maar toen ik ze wilde breken voor in de pan te gooien, dacht ik, wat issie hard?
Dus ik liet Rian het ei openmaken want ik was bang dat er een kuiken uit zou kruipen hahaha.
Maarja het ei was dus al gekookt. Het zag er niet zo fris meer uit, eigeel was eigrijs.
Dus we hebben het ei lekker aan de kippen gevoerd. Ze vonden hun eigen brouwsel nog lekker ook!

Verder heb ik vandaag voor het eerst, alleen gewerkt bij het Special Program, met 3 zwaar autistische (jong) volwassenen.
En het was niet zo leuk. Eentje zit altijd in de hoek, met voor zich de tafel, rechts van 'm de muur, en links de begeleider,
in dit geval mij.
Maar meneer wilde niet werken vandaag. (kettingen maken)
Dit heb ik geweten ook. Hij me knijpen en krassen want hij wilde weg.
Maar ik liet 'm natuurlijk niet gaan. Vooral niet als ie zo tegen me doet!
Want dan zou ik hem belonen voor gedrag dat ik niet kan accepteren en denkt hij dat hij de volgende keer weer mag gaan als hij me knijpt.
Dus ik was wel een beetje geïrriteerd en beetje boos op hem.
Maar vanmiddag waren we weer vrienden en heb ik met hem een half uur gezellig gewandeld met hem.

En verder...heb ik gister de hele dag een kaarsje aan gehad.
Zoals jullie waarschijnlijk wel zullen weten, was Yvon* gister 2 jaar overleden alweer...time really flies...


Meer nieuws heb ik niet....
Mah krow!
Maud