Daar ben ik weer!
Voordat ik over de apen vertel, vertel ik eerst de rest van de week. Vlechtjes heb ik eruit gehaald, geloof dat er pietjes in het nep haar zaten. Kreeg jeuk! En uitslag. Dus heb ze maar eruit gehaald. Ik leek wel op Barbera Streissand! (of hoe je haar naam ook schrijft, in ieder geval; die zangeres die soms die wilde bos krullen heeft).
Het valt me trouwens niet meer op dat 99% hier een donkere huid heeft. Het valt eerder op, als ik een blanke zie lopen! Ze blijven wel nog steeds 'Obruni' roepen. Ik vraag me af wat ze zullen doen als ik 'Blacky' Terug ga roepen of iets in die trant. Niet om iemand te beledigen ofzo, maar zij roepen mij, als blanke na. Waarom zou ik dan niet terug mogen reageren? Maar ben er eigelijk te schijterig voor om terug te roepen hahaha.

Elk gastenverblijf heeft een snelhechter gekregen. Daarin staat elk kind wat bij Hand in Hand zit, beschreven op een A4. O.a. staat daarin, welk handicap het kind heeft, hoe oud het ongeveer is, hoelang hij al hier is, etc.
Ik vond het zo erg om die verhalen te lezen!
Kan echt boos worden op de ouders van de kinderen die hier zitten.
Zijn ze dan werkelijk waar, zo naiëf, dat ze geloven dat hun gehandicapt kind door de watergeest hier op aarde is gezet, en dat als je het kind in de bosjes legt om te sterven, de zaak daarmee afgedaan is?
Sommige kinderen zijn op zo'n gruwelijke wjze gedumpt, kun je je niet voorstellen.
Als je de kinderen hier ziet rondlopen, stuk voor stuk, zo'n lieve en bijzondere kinderen, dan snap je werkelijk waar de ouders niet. Ik ben blij dat deze kinderen bij Hand in Hand terecht zijn gekomen, ze zijn zo gelukkig hier, en stuk voor stuk een bijzonder mens, die het leven waard is!

Vannacht heeft het zo hard geonweert, echt niet normaal zeg! Het was een hele doordringende onweer, ik voelde de grond trillen, brrrrr! En het regende hard!

Nu zal ik over vandaag vertellen.
Rian, Lisa (duitse vrijwilliger), Johanneke (gast voor 1 week) en ik, zijn naar de apen geweest en naar een (wat we hoorde) mooie waterval.
Op de markt hebben we ons een taxi gescharteld, die de hele dag bij ons bleef. Omdat het vannacht zo'n slecht weer was geweest, en we niet over de snelweg zijn gegaan maar de zandweg, was het een modderige weg. En aangezien de taxi niet echt meer in een sublieme staat was, voelde ik gewoon de grond onder mijn voeten! En ineens stonden we vast! Hahaha we dachten al, owow dat word duwen, maar gelukkig kon de taxi chauffeur het alleen af. (niet het duwen hoor, dat was niet nodig).

En toen kwamen we aan bij de apen. Met een gids zijn we het bos ingelopen, hij liet ons wat oude bomen zien en ook de apen die in de bomen zaten. Bij sommige kon je goed dichtbij komen.


Vervolgens gingen we naar de watervallen. Maar ohw ohw, wat een pechdag hadden we, er stond een auto vast midden op de weg, dus die moest weggesleept worden, anders konden we er niet door.
Na een tijdje wachten, was het gebeurd en konden we eindelijk gaan rijden!
Eindelijk kwamen we aan bij de watervallen. Al veel vrijwilligers waren erheen gegaan en zeiden dat het mooi was. Jahoe, ik was benieuwd. Ook ttoen het begon te miezelen, kon dat me de pret niet drukken! Maar miezel ging over in een tropische regenbui! Halleeluja, leek wel alsof we bij de Nigeria watervallen stonden, zo nat werden we. Alleen niet van de waterval dan, maar van de regen!
Owja, de waterval, hád mooi kunnen zijn. Als het gister niet geregend had! Want nu was de, normaal waterkleurige waterval, oranje! Van de modder. Zonde zonde! Wat een pech dag weer.
Maar goed, wel een gezellig dagje gehad. En zoals gewoonlijk in het weekend, vroeg opgestaan! 7 uur al! Ik zie mijn ouders al verbaasd kijken als ze dit lezen hahaha maarja...Ben dus maar een boekje gaan lezen, en geprobeerd een sudoko te maken, maar daar was het echt te vroeg voor! En ineens kwam Moses aangehobbeld, hij heeft ontdekt waar mijn hutje is, gister stond hij ook al op de stoep! En toen heeft Moses nog even bij me gezeten en hebben we liedjes gezongen tot het tijd werd dat hij ging eten. Vrijdag was ik ook mee gaan helpen bij het avondeten geven. Hoefde niet want ik zat bij de workshop. Maar vind het zo leuk om na zo'n rustig dagje, nog ff met de kinderen te spelen.En dus, toen we zaten te wachten op het eten, ben ik met de kinderen liedjes gaan zingen. En dat vonden ze ge-wel-dig!!!! Heel leuk.
Hoe staat het leven in Nederland nog, begint het al lekker herfst te worden? *gna*gna*
Mah krow,
Maud