Na 2 1/2 week internet loos te zijn geweest, ben ik heeeeeel blij dat ik er (nu pas) ben achter gekomen dat een half uurtje van Nkoranza, wel internet is!
En daar zit ik nu. En nu verwacht iedereen dat ik een verhaal ga vertellen over de afgelopen 2 1/2 week. Jeetje er is zoveel gebeurd etc. dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen.
Ten eerste, in mijn laatste stukje wat ik geschreven heb, had ik geschreven dat ik de president ontmoet had. Correctie. We zijn genept, het bleek de minister van handel te zijn. Waarom de minister van handel een mortuarium opent....geen idee!
Ten tweede, ondertussen heb ik een hele verzameling aan mailtjes in mijn mailbox, maar ik kom in het weekend weer op internet dus dan ga ik mailen, beloofd!

Dan nu mijn verhalen van de afgelopen weken.
Als allereerste, minder goed nieuws om mee te beginnen. Het gaat niet goed met Yaw Balloon. Yaw Balloon, is een ongelooflijke schat. Met zijn 13 jaar weet hij de harten van veel mensen te stelen. Hij komt vaak een knuffel of kus halen. Als hij eenmaal lekker tegen je aan hangt...wil en kun je je niet meer verroeren.
Diezelfde Yaw Balloon, is ziek. Echt ziek. Hij heeft Tuberculose! Iets wat in Nederland, ongetwijfeld goed te verhelpen is, maar hier hoog op het rijtje van doodsoorzaken staat. Hij heeft ook nog eens open TBC. Ik hoor jullie nu denken, 'oh fijn, hij kwam de hele tijd kusjes en knuffels halen en hij heeft een ziekte die zo besmettelijk is als de pest'. Daar denk ik niet aan. Ik geef hem net zoveel knuffels en kusjes als hij wilt, hij word sowieso al afgezonderd van de andere kids en ik wil hem niet alleen laten. Dom misschien, dat zal ook wel, maar mijn eerste prioriteit is dat Yaw evengoed gelukkig blijft. Als ik tbc krijg, so be it, maar bij mij valt het goed te behandelen. Ik zit zo in een vliegtuig naar huis, of zit zo in het beste ziekenhuis van Ghana.
Paar dagen geleden, zijn ze met hem naar het ziekenhuis moeten racen, omdat hij bijna stikte. Gelukkig is het ziekenhuis maar 2 minuutjes met de auto rijden, maar in zo'n geval...telt elke seconde!
In ieder geval....Yaw is er ernstig aan toe. Een aantal keren is hij bijna overleden, doordat hij stikte in het slijm. Kun je je dat voorstellen? Overleden, dat is hetzelfde als dood. Zo dichtbij! Je ziet vanuit NL wel die reclamespotjes van Unicef enzo, weet je wel, maar dan denk je er niet zo over na dat dat écht gebeurd. Dit is heel raar...Yaw heeft iets, wat in NL zo goed te verhelpen valt, en hier gaan er zoveel mensen dood aan!
En die regering van Ghana doet er niks aan. Ze geven wel miljoenen uit aan het 50-jarig onafhankelijkheids feest in Februari. Maar aan de eigen mensen denken, ho maar!
Maar wie ben ik om er daar iets aan te gaan doen. Verbeter de wereld en begin bij jezelf zeg ik dan maar. In dit geval begin ik bij Yaw en probeer ik ervoor te zorgen dat zijn oogjes evengoed zo mooi blijven stralen en dat die brede glimlach niet van zijn gezicht verdwijnt. Nog 8 maanden zal hij medicijnen moeten slikken, en mij is nadrukkelijk verzocht om me te laten testen op TBC zodra ik weer terug ben. Maar dat is echt niet mijn grootste zorg, dat is echt het laatste waar ik nu aan denk!

Verder zijn er ook leuke dingen gebeurd.

2 weken geleden gingen we uit eten, naar Holland Base! Je zou denken, lekker lekker, hollands eten. Nou niet he, je krijgt er alleen Ghanees. Fufu, bankoe en fried rice. Maar het is er wel super gezellig. We wilden eerst naar een nieuw restaurant gaan, daar waren we heen gelopen. Zeker 45 minuten gelopen. Maar toen bleek dus dat er geen kok in the house was. Dus geen kok = geen eten!
Wij weer helemaal terug lopen en een taxi gepakt naar Holland Base. Nadat we daar gegeten hadden begon het heeeeeeel hard te regenen! Een lekkere tropische regenstorm weer. Toen de regen over was hebben we ons een taxi naar huis gepakt. Maar....omdat we zwaar beladen waren (6 man in een suzuki alto!) stonden we op een begeven moment he-le-maal vast! In de modder, 100 meter van Hand in Hand af. Ik dus, heldhaftig als ik ben, naar de pcc gelopen door de modder en sterke mannen gehaald die even konden duwen. Want ja, als je slippers aan hebt gaat dat niet zo makkelijk.
Nou ja, dus zoals dat meestal gaat met auto's die vastzitten, ze gaan ook wel weer uit de modder dus, eind goed al goed en wij konden lekker gaan slapen!

Als je hier op de markt iets gaat kopen, bijvoorbeeld zoals Rian en ik zondag tomaten gingen halen, duwen ze er altijd iets extra's bij. Zo wilden wij 2 tomaten hebben maar kregen we er 6(!!!) gratis! Ik denk dat ik deze gewoonte niet over moet nemen, want dat zullen ze bij AHniet leuk vinden als ik de klant 2 broodjes laat betalen en er 6 bij duw!

Een ding begin ik wel irritant te vinden, die stomme muggen. Ik dacht dat ik na een paar weken niet meer lekker was voor ze...maar ze blijven bijten. Zelfs op mijn kont, dat staat zo lekker charmant als je jeuk hebt zeg! ;-)
Gisteravond heb ik een voetbalwedstrijd gezien!
PSV tegen Liverpool echt grappig om 'mijn' mensen op de tribune te zien en te horen zingen, heel grappig.
Ook heb ik een Ghaneese film gezien, maar niet afgekeken, deze zijn zo slecht, sorry dat ik het zeg! Maar een en al getetter in de film en hysterisch gedoe....Een en al gegil en gekaak...brrrr!!!!

Het werd ook langzaam tijd dat mijn Ghaneese collega's en de kinderen eens op een foto zagen wie mijn 'mamme' en 'pappe' zijn. Dus ik had ze een foto laten zien. Met de meest uiteenlopende reacties!
Zo gaf een jongetje er een kusje op....hoe lief!!! En een ander jongetje stopte meteen met huilen toen hij de foto zag hahaha.
Sja maar ze vonden het wel leuke 'obruni's' hoor!!!!

Ik ben trouwens ook verkouden. Al weet ik niet of ik het wel verkouden kan noemen. Als ik in Nederland was, had je het verkouden kunnen noemen want dan had ik kou gevat. Maar hier in Ghana is het onmogelijk om kou te vatten, dus hoe noem je het dan? Ik ben verwarmen? Raar woord, denk er maar over na, ik weet het niet!

Op de weg hiernaar toe, in de taxi, zat ik in de eerste taxi hier in Ghana, waarvan de kilometer teller het deed! Het is wat met die taxi's hier in Ghana, kun je boeken vol over schrijven! De radio doet het altijd in de taxi's. Maar de rest...alle wijzers hangen op half 7. Ze hebben de toeter standaard in de hand. Ze halen in als ze de berg opgaan of een onoverzichtelijke bocht inrijden. Nou...de eerste keren dat ik met de taxi ging, hield ik mijn hart vast. Maar je moet het maar zo zien: de taxi chauffeur wil ook niet dood. O je moet een suïcidale taxi-chauffeur hebben. Maarja aangezien de mensen in Ghana over het algemeen minder last hebben van persoonlijkheidsstoornissen, maak ik me er tot dusver nog geen zorgen over.

Zoals je misschien wel merkt, ben ik vanalles door elkaar aan het vertellen. Maar ik schrijf alles meteen op als ik me bedenk wat er allemaal gebeurd is, anders vergeet ik het!

Mijn eerste Ghaneese souvinier heb ik ook gekocht. Heuse flip-flops, oftewel, slippers! Supersonische slippers zijn het, foto volgt in het weekend. Ik heb ze gekocht voor 15.000 cedi's. Wat omgerekend zo'n 1.40 is! En het waren de enige in mijn maat. Dat zie je er ook wel aan. ;-)

Hier is het regenseizoen trouwens ook ten einde. Het savannah zand uit de sahara is gearriveerd afgelopen week, per luchtpost. Dus nu is het mistig mistig mistig en warm! Ja het koude weer mis ik niet hoor. Maar wel merk ik dat het tegen kerstmis aanloopt. De kerstliederen worden al flink gereperteerd! Echt leuk. Dat de savannah zand komt heeft een naam: Hammatan. 's avonds koelt het trouwens flink af. De Ghanese vinden het dan zó fris, dat ze er echt uitzien, alsof ze ziek zijn! Dikke truien aan, echt lachen om te zien.
Als ik ze vertel dat het bij ons zo koud is dat je over het water kan lopen, lachen ze me uit, ze geloven me niet en dan sta ik voor paal. Ze lachen me altijd uit als ik het vertel!

Komend weekend komen er een groep fietsers aan bij Hand in Hand. Ik vind het zo stoer, want deze fietsers zijn namelijk helemaal van Friesland naar Ghana komen fietsen, echt supertof! Die zullen wat meegemaakt hebben, ben al benieuwd naar hun verhalen.

Stel je de volgende situatie voor: Het is 11 november. 11 minuten over 11. Enkele kippen hoor je kakelen en ezels balken maar voor de rest geen geluid. Ineens klinkt er een jubelkreet uit hutje nummer 4. Wat er gebeurd is? Carnaval is begonnen! Behalve mezelf, is er niemand anders die jubelt. Of deden de kippen daarom kakelen en de ezels daarom balken?
Ik moet denken aan de Mert in Swalmen, die volstaat met joekskepellen, de Hopsjlokkers en de Prins, die de vlag aan het hijsen zijn. Ik denk aan de Venloose Koel, waar ze ongetwijfeld aan het feesten zijn. Maar wat the place to be is, is het Vrijthof in Maastricht. In gedachten hoor ik de muziek en zie ik de mensen maarja, ik zit in Ghana! Waar ze nog nooit van carnaval gehoord hebben! Pas 's middags realiseerde ik me...dat er een tijdverschil is met Nederland, en die jubelkreet van me, een uur te laat kwam!

Voor ik het vergeet, wil ik de Harmonie van Swalmen zaterdag heel veel plezier wensen bij het jaarlijkse Ceaciliafeest....in gedachten (mayby more...) zal ik er toch een beetje bij zijn...
Ohw als ik het toch over feesten heb, heb zo links en rechts van mensen gehoord dat het concert van Marco geweldig was. Ik heb jullie woorden gelooft, want de dvd van zijn concert heb ik een paar weken geleden al online besteld!

Sja en hoe het verder gaat, zijn gangetje!
Afgelopen dinsdag, was ik al op de helft, dat is snel gegaan zeg! Rian en ik hebben om die reden een feestje gehad. Gezellig onder onszelf. Lekker bij Charity gegeten en we hadden witte wijn gevonden en koud gezet.
Dus 's avonds lekker muziekje aan, buiten zitten onder de sterrenhemel, en drinken maar.
Maar goh, na een paar maanden geen alcohol gehad te hebben, sloeg dit ontzettend aan!
Kan wel zeggen dat we ze 's avonds niet allemaal meer op een rijtje hadden staan. Ik ging zelfs om 1 uur ofzo, onze kamer opruimen. Hallo?!?! Maud en een kamer opruimen! Nouja, de volgende dag moesten we weer om 8 uur van de partij zijn en je zult begrijpen dat we niet helemaal voor 100% aanwezig waren en toch stiekem een beetje een grote kater hadden...

Volgende week is het al december. Bijna sinterklaas en kerst en nieuwjaar....time flies really, dus ik moet er nog maar zo dubbel en dwars als mogelijk van genieten! En dat doe ik ook, vooral van de lieve snoepige poepige kinderen, de leuke Ghaneese collega's, het werken, het klimaat, het twi praten met de mensen, wat ze geweldig vinden, het leven, maar vooral ook de eenvoud waarin ze leven, de kleine dingen, het minimale, waar ze toch altijd het maximale uit weten te halen, zo mooi!
Nederland klaagt wel dat het economisch zo slecht gaat, maar we zijn een stel verwende zeikers! En dat is geen woord te veel. Heb nog niet eens zin om uit te leggen waarom, maar ik hoop dat jullie het zo ook snappen.

En sja ik denk dat ik er nu een eind aan ga breien. In het weekend ben ik er weer, misschien dan dus foto's!!!
Mah krow,
Afia Maud