Afgelopen week schreef ik dat we vrijdag naar de watervallen zouden gaan. Dit was verplaatst naar Donderdag omdat Ineke vrijdag moest werken. Dus het was nog kort dag om alles te regelen! Maar Rian en ik hebben het allemaal voor elkaar gekregen en donderdag, na het ontbijt, was het zover!
Rond 9 uur kwamen er 3 trotro's het terrein op gereden en de kinderen werden helemaal wild en wilden allemaal in de auto's zitten!
Toen alles en iedereen verzameld was (ook het eten en drinken, Rian en ik waren om 6 uur opgestaan om groentes te snijden voor in de fried rice.) konden we vertrekken! Na anderhalf uur waren we dan eindelijk aangekomen bij de watervallen en toen moest alles en iedereen naar beneden gesleept worden. Het was echt heel mooi! Rian en ik waren al eens naar de Kintampo watervallen gegaan, maar in Kintampo zijn op 2 plaatsen watervallen. Toen wij er waren, had het de dag van te voren geregend, dus het was op de eerste plaats al lastig om er te komen omdat de weg modderig was en op de tweede plaats waren de watervallen oranje, door al de modder die mee naar beneden kwam. Maar het heeft al vanaf begin November niet meer geregend, dus de weg was goed en de watervallen mooi water gekleurd! In ieder geval, dit waren ook andere watervallen dan waar wij geweest waren. Bij deze was meer en makkelijker plaats om met iedereen te zitten.
Toen iedereen goed en wel beneden was, waren er wat heldhaftige mensen die gingen zwemmen! Het water was echt ijs en ijs koud. En door de Hammatan is het ook nog koud. Al is koud denk ik een fout woord, fris is misschien beter. Maar als je de Ghaneese mensen ziet lopen nu op de PCC, dikke jassen aan en ze kleden de kinderen ook dik aan. Zie je ook een beetje op de foto's.
En de nieuwe kerstpyama's die Rian en ik betaald hadden, hadden ze ook aan bij de watervallen. Lekker felgekleurde kleren!
Nadat iedereen lekker gezwommen had, gingen we lekker eten, daarna nog even gezellig gezeten en toen was het alweer tijd om terug te gaan. Het was een hele gezellige dag en ook leuk dat alle kinderen er eens een dagje uit waren! Echt onvergetelijk dit...iedereen heeft genoten! De terug weg, was een andere weg, we hadden niet de snelle-weg gepakt maar de hobbel-weg. Nou, vergeet Tell Sell met zijn trilplaten, De wasborden op de Ghaneese weg werken veel effectiever

.

Rian en ik hebben weer last van beestjes in onze kamer.
Weet je nog, de spinnen en toen de mieren?
De laatste week horen we geritsel en geknaag.....muizen!!!Aaargh. Rian had ze als eerste gehoord 's nachts, dus ze vertelde het me 's morgens, en toen ik 's avonds naar bed ging, keken ineens een paar kraaloogjes me aan. Er zat er een op het nachtkastje!
Nu hoor ik ze ook 's nachts lopen en knagen. Dus ik ben gister maar eens op gaan ruimen. Heb mijn koffer al ingepakt, dat wil zeggen alle spullen die ik niet meer nodig heb, zitten erin. En op de tafel, aan het eind van mijn bed, lagen heeeeeeeel veel muizenkeutels. Het bewijs dat ik ze toch niet zie vliegen!

En verder...Remember de fietsers uit Nederland die naar Ghana waren gefietst?
Ze zijn klaar met fietsen, maar hadden nog heel veel eten over. Dus heeft pcc megaveel gekregen. En het vrijwilligershuis ook.
Mega grote blikken groente, pap, smac, vanallerlei kruiden, heel veel knorr verpakkingen, nasi kruiden, pinda's....Heel lekker en leuk allemaal!

Een paar maanden geleden, toen ik alleen naar Sunyani ging op mijn pakketje op te halen, had ik me de Shared Taxi genomen. Geen trotro, omdat ik snel op en neer moest en het uren kan duren voor die vol zit.
Ik zat toen in de shared taxi, met uiteraard de taxi chauffeur en nog een Ghanees persoon. Nu moet je me niet vragen of het een jongen of een meisje was, ik kon het echt niet zien. De naam van deze persoon X, ben ik vergeten. Maar we hadden het heel gezellig gehad, en deze Ghanees X, hielp me zelf om mijn pakketje te sjouwen. Als dank heb ik X een Fanice gegeven. Voordat persoon X de taxi verliet, wilde X mijn ghanees nummer hebben. 'I wanna be youre friend'. Nou ok dan, vooruit dan maar!
Verder nooit meer iets gehoord van deze mysterieuze X. Beleefd als ik ben, heb ik X nog een sms gestuurd met nieuwjaar om X de beste wensen toe te wensen voor het nieuwe jaar.
Nu was ik een paar dagen geleden aan het werk, tot Grace me riep en vertelde dat er bezoek bij mijn hut wachte.
Nu was dus persoon X gekomen met hem/haar hele delegatie vrienden!
Ik had echt zoiets van, wat heb ik nu aan de fiets hangen! Blijkbaar had ik X verteld dat ik in een weeshuis werkte in Nkoranza dus kwam ze me opzoeken.
Nouja opzoeken...net als zo bijna elke Ghanees om me heen, vroeg X me om een kerst/nieuwjaars present. Serieus waar, zonder blikken en blozen vragen Ghanese mensen, of je ze nu kent of niet, je om een cadeau. Met een beetje creativiteit kom je ver, dus heb al wat bloemenslingers gemaakt, etc. Maar eigelijk willen ze gewoon geld, maar hee, daar kan ik niet aan beginnen! X wilde eigelijk dus ook geld halen. Ze/Hij zei het niet met zoveel woorden, maar ze/hij wilde het wel. Op de vraag aan hem/haar of ik ook een gift van haar kreeg, had ze/hij niet echt een antwoord. Toen hij/zij hoorde dat ik volgende week Nkoranza verlaat, vond ze dat jammer om te horen dat ze me niet meer kon zien. Zien....hmm, *ping* ik heb vast nog wel ergens een foto liggen van me. Na ff zoeken vond ik een foto. Een niet al te florissante foto van mezelf, maar ben dan wel erg kritisch op mezelf.
Dus met een hele speech vertelde ik hem/haar dat ik iets had. Zodat ze me niet zou vergeten. Dus ik gaf de foto! Jaha ze keek wel erg beteuterd en vroeg 'of dat alles was'. Waarop ik zei: zo vergeet je me niet! Daar kon ze/hij wel om lachen. En heb ze stiekem toch wat geld toegestopt, gewoon omdat ik het niet kon laten. En toen gaf ik ze nog wat geld, om een ijsje te halen. Zo fout van mezelf! Niet de eerste keer dat ik zoiets doe.
Tijdens de Hammatan is het heel 'fris' (fris voor Ghanese begrippen) 's morgens en 's nachts. Veronica, een caregiver die wel een maatje geworden is van me, had het heel koud, maar geen geld om een winterjas te kopen. Stiekem ben ik met haar de markt opgegaan om een nieuwe jas (nieuw = hier; tweedehands, geïmporteerd uit Eerstewereldlanden) te kopen, waarna ik haar ook nog wat stof had gehaald.
Ochja...soms kan ik wel lief zijn!

Gisteravond, waren Rian, Lisa en ik uitgenodigd om wijn te komen drinken bij Bob en Ineke! Het was echt heel gezellig, we hebben het hele levensverhaal van de pcc gehoord, bijzonder maar te lang om hierop te zetten. En we kregen heuse toastjes! Met de lachende koe erop. La vasj Qui rie? Geen idee hoe je het schrijft.
Ja het was echt heel gezellig. Ineke zei dat we volgende week zaterdag ons afscheids feest hebben. Tevens is het een welkom feest voor 2 nieuwe vrijwilligers die komen en ook is het meteen een afscheidsfeest voor 2 caregivers die de pcc gaan verlaten om weer naar school te gaan: James en Ema!
Sja en nu is het voor ons dus ook nog maar 1 week werken! Wat is de tijd snel gegaan he! Precies vandaag, over 3 weken stap ik in het vliegtuig....naar het koude Nederland, wat gek! Van de ene kant lijkt het alsof ik heel lang ben weggeweest, van de andere kant lijkt het zo kort!
Ik denk niet dat ik komende week nog op internet kom vanuit Nkoranza, wil de laatste week lekker op de pcc doorbrengen.
Dus de volgende keer als hier een update komt...zal ik ergens tussen Kumasi en Accra zweven.
Rian en ik hebben nog niet echt een planning gemaakt, hoe en waar we willen reizen. Het enige dat we weten is dat we zondag de 14e vertrekken van de pcc en naar Kumasi gaan. Vanuit daar kijken we wel hoelang we er blijven en waar we dan heen gaan!
Dus, adios met de paraplos, ik hoop dat iedereen lekker uitgerust is van de kerstvakantie en nu weer fris kan beginnen met werken en studeren in het nieuwe jaar!

Mah krow!
Afia Maud