Lieve allemaal, ik ben weer thuis in het kille, koude en natte Nederland.
De cultuurshock van het terugkomen in Nederland die iedereen me vertelde dat ik die zou krijgen, is uitgebleven. Ben toch wel nuchter wat dat betreft en ben donders goed niet vergeten wat we hier allemaal hebben.
De enige verademing is een warme douche (dus geen geplons weer met kommetjes en ijskoud water) en een toilet waar je het wc-papier gewoon in mag doorspoelen en waar geen beestje op te bekennen is. Ook is het fijn om water weer uit te kraan te kunnen drinken, maar is het tevens raar dat er warm water uit de kraan komt.
Zo te lezen heb ik dus vooral het watergebruik gemist! Of dat juist een goed of minder goed teken is, wie zal het zeggen!

Al mijn verhalen heb ik al tientallen keren nagelezen en vind het erg amusant! Heel veel gebeurtenissen was ik alweer vergeten en moest in het begin nog aan zoveel dingen wennen!
Maar Ghana bleef me verrassen dus ik moest continu aan dingen wennen, maar als ik de verhalen lees van mijn eerste weken in Ghana, merk ik dat ik nog duidelijk met 1 been in Nederland stond. Na verloop van tijd raak je dan toch meer gewend en ingeburgerd in de Ghanese gebruiken en gewoontes.

Heb het al eerder gezegd, maar ik wil nogmaals iedereen bedanken die me gevolgd heeft! Het is ontzettend fijn om berichten te krijgen van mensen als je zo ver weg zit.
En nu, nu ben ik thuis. Home sweet home. Ik ben thuis, maar heb wel nog een ander thuis. Ghana! Daar waar ik ook dacht: Home sweet home.
Some day, I will return! Weet niet wanneer, met wie, bladiebla, maar dát ik terug ga, staat als een paal boven water. Besef nu pas steeds meer hoe bijzonder dit eigelijk geweest is. Ik, als kakelverse 19-jarige 5 maanden naar Afrika toe. Werken in een weeshuis voor kinderen met een verstandelijke en/of geestelijke beperking, terwijl ik daar 0 ervaring mee had.
En nu, life continuous! Druk bezig met de laatste loodjes op school, alweer aan het werk bij de AH en de autorijlessen staan ook bijna voor de deur. Life goes on, alleen dan wel met een stukje Ghana in me!

Wel mensen, dit was het tot zover. Ghana 2006-2007 is ten einde. Hopelijk tot snel!
Als afsluiter hieronder nog een gedicht dat ik gemaakt heb over Ghana. Om maar een impressie te geven naast mijn vele verhalen.

Een land, groter dan het rijkste land,
maar met minder inkomen en inwoners.
Een land, geveld door ziekte en droogte,
loopt verder achter dan het rijke land.
Een land,dat zeker niet harder loopt dan het rijke land,
niet harder loopt, maar leeft van dag tot dag.
Een land, vol met onschuldige kindjes,
kindjes die geen ouders meer hebben, geen familie.
Een land, dat niet rijk genoeg is,
voor alles wat de rijke landen wel hebben,
Een land, waarbij de westerse mensen,
rijker eruit komen, dan dat ze het land zijn binnen gegaan.
Een land, dat in tegenstelling tot de rijke,
de schoonheid niet uit in luxe dingen.
Een land, waarbij je de schoonheid niet moet zoeken,
maar ontdekken.
Ontdekken, in de cultuur, de mensen en de omgeving.
Een land, één land maar,
van de vele.
Dat ene landje....Ghana