1 dagje nog maar, waar is de tijd gebleven? Het is raar om te merken dat de tijd zo snel voorbij vliegt. Wat een luxe dat ik zoveel dingen te doen had waardoor de dagen voorbij gevlogen zijn.

Wow en morgen is het al zover! Rond half tien brengen mijn ouders me naar Flüghafen Düsseldorf waar ik om 14.25 uur met Ghana International Airlines de lucht in ga en als het goed is om 19.25 uur lokale tijd, voet aan Ghanese grond zet, in Accra, de hoofdstad van Ghana. Voor de duidelijkheid: in Ghana is het 2 uur eerder dan in Nederland. Dus om 21.25 uur Nederlandse tijd ben ik in Ghana!
Maarrrrr nu is het zo dat die beste man Obama voor het eerst voet aan Afrikaans land gaat zetten in zijn tijd als president. Toevallig is dat dit weekend en nog toevalliger is dat hij naar Ghana gaat. Nu is het zo dat als hij weer terug naar Amerika vliegt, al het vliegverkeer moet wachten tot deze vogel gevlogen is. Dus er is een kans op vertraging. Het kan zo zijn dat ik dit al weet in Düsseldorf, maar het kan ook zo zijn dat we boven Accra in de lucht hangen, maar nog even moeten wachten met landen. Afwachten dus!

Het is zo raar dat ik na 2 ½ jaar weer naar Ghana ga. In die 2 ½ jaar is er zoveel gebeurd en heb ik elke dag aan Ghana gedacht. Was het eerst met heeeeeel veel gemis en afvragen wanneer ik weer terug zou kunnen gaan, toen ik eenmaal wist wanneer ik terug zou gaan, wilde ik meteen weg. Wachten is niet mijn sterkste punt.
En nu is het al zover! Heb nog helemaal geen vakantiegevoel en ook niet het idee dat ik morgenavond in Ghana ben! Wow, eindelijk!
Maar, ik moet wel zeggen dat ik er aan toen ben. Dat werd wel duidelijk toen ik van de week op het werk tegen de snijmachine voor het vlees een heel verhaal aan het vertellen was. Ook heb ik hele rare dromen gehad waarin mijn bagage kwijt was, ik met een verkeerde tas aan het rondreizen was, ik de helft van mijn spullen vergeten was, er een invasie van muggen op mijn kamer zat, ik totaal niet uit kwam waar ik moest zijn and so on! Verder zit ik helemaal vol met kriebels in mijn buik, heerlijk! Hoop trouwens wel dat de muggen mij nu met rust laten en me niet meer zo'n lekker hapje vinden als de vorige keer!

Dus, beste lezer, dit was mijn laatste berichtje voor nu vanuit Nederland. Het volgend berichtje zal uit Ghana komen.
Iedereen die een duit in het zakje heeft gedaan voor mijn weeshuis (ook wel de PCC genoemd) wil ik heel hartelijk danken! Uiteraard zal ik via de site berichten wat er met het geld gaat gebeuren. Samen met Ineke (hoofd van het weeshuis) zorg ik ervoor dat er een hele mooie bestemming voor gevonden zal worden. :-)

Ik ga voor nu nog even verder met mijn Twi ophalen (het Ghanese dialect). Ook ga ik genieten van de laatste warme douche. Dat is het enige dat ik ga missen de komende weken.

Ofja, wat heet missen, missen is een groot woord! Iets graag willen hebben of ergens naar verlangen is een betere benaming. Verder ga ik vanavond nog lekker op de bank hangen; een bank is zo vanzelfsprekend voor ons, maar de komende 5 weken word mijn zitmeubel een houten kruk of plastice stoel.
Dus mensen, tot later vanuit dezelfde wereld, alleen dan een stukje verder weg van waar jij dit nu zit te lezen; een ander klimaat, andere mensen, andere cultuur oftewel; dezelfde wereld, alleen dan helemaal anders!
X
Maud