Beinvegni lezer, oftewel welkom in het Reto-Romaans! (vraag me niet hoe je het uitspreekt, ik heb het alleen overal zien staan hihi!)

Jajaaa hier is ie dan, mijn eerste bericht vanuit Disentis, Zwitserland, vanuit de sneeuw!
Na een lange, maar mooie reis ben ik goed aangekomen en zit ik ineens tussen de bergen en in de sneeuw...Wat een ervaring, nu al! Nog nooit heb ik zoveel sneeuw gezien. Als in Nederland sneeuw in je tuintje ligt, kun je daar net één sneeuwballengevecht mee houden en nog een sneeuwpop maken, maar dan is de sneeuw ver op. Hier kun je een hele sneeuwpoppen familie in elkaar bouwen en oneindig veel sneeuwballen-gevechten houden en dan nóg hou je zoooooveel sneeuw over!
Het is magisch, die sneeuw geeft alles toch een idyllisch tintje! Vooral verse sneeuw op straat die nog ongerept is en waarvan het bijna zonde is als je erdoorheen loopt. Maar als je dan het krakend geluid van de sneeuw onder je schoenen hoort...whoehoew! Ben benieuwd hoe lang ik die sneeuw leuk ga vinden!
En ik zit natuurlijk ook tussen de bergen. Sowieso zit ik al op een hoogte van rond de 1000m en dan nog steken de bergen rondom mij als een enorme, naja, berg, boven me uit. Zo hoog! Je voelt je enorm klein hier, zo'n klein mini onderdeeltje van de natuur tegenover dit landschap, prachtig! En de lucht is heel erg open hier, heel zuiver en fris, nice!!!

Maar goed, laat ik eens bij het begin beginnen. De reis naar waar ik nu ben: Disentis!
06.00 uur
In alle vroegte brachten mijn ouders me naar station Swalmen. Maar...je raadt het al: mijn trein reed niet! Gelukkig is de A73 goed open dus reden we door naar station Venlo. Eenmaal afscheid genomen was het wachten op de andere drie meiden die naar Oostenrijk gingen. Het duurde niet lang voor we de trein naar Düsseldorf in konden gaan, maar....afgelopen zondag was de laatste dag dat die trein naar Düsseldorf reed, dus moesten wij nog een keer in Mönchengladbach overstappen. Vanuit daar was het nog maar eventjes naar Düsseldorf, maar we hadden wel wat vertraging opgelopen. Tegen de tijd dat we in Düsseldorf waren, hadden we nog 3 minuten om over te stappen. Dat wil zeggen: al onze tassen en koffers achter ons aan slepen over de trappen bij gebrek aan een lift of roltrap. De trein richting Oostenrijk ging een paar minuten eerder dan die van mij, dus ik had nog wat speling, maar de trein van de andere meiden stond al klaar en het fluitsignaal klonk al terwijl wij nog aan het zeulen waren om die trap op te komen. Maar gelukkig konden zij nog net in de trein komen en niet veel later kwam ook mijn trein eraan. Ik had me al een beetje bekeken in welke wagon ik moest zitten, aangezien je een stoel gereserveerd had. Dus ik liep de goede wagon in en loop met al mijn zooi door dat gangpad, met een hele rij mensen voor me en een hele rij mensen achter me.
Ineens bedacht ik me, snugger als ik ben; hmm, misschien moet ik ff kijken welk stoelnummer ik heb. Uiteraard was ik mijn stoel al voorbij gelopen en moest ik me omdraaien wat een beetje moeilijk ging door die rij mensen achter mij en stressende forenzen.
Maar goed, uiteindelijk toch in mijn stoel terecht gekomen uiteraard.
De rest van de reis in die trein (8 uur) ging zo:

09.00 uur
Een vrouw van de spoorwegen kwam controleren of iedereen op de juiste plek zat en vroeg waar ik heen moest. Ik moest naar de eindbestemming: Chur.
Maar goed, spreek dat maar eens goed uit.
Ich gehn zu Sjuur/Guur/Sjoer. Sjee hoe spreek je het ook alweer uit.

Naja geen wonder dat ze mij niet begreep, Chur spreek je uit als Goer. (als ik het goed onthouden heb. )

11.00 uur
De conducteur kwam controleren en riep iets terwijl hij de wagon binnen liep. Ik snapte er de ballen niet van, maar nam aan dat hij de kaartjes kwam controleren (wat anders

). In eerste instantie schrok ik me de pleuris en dacht dat dat de Reto-Romaanse taal was, maar als ik het goed begrepen heb was hij Frans aan het praten met een vleugje Oostenrijks erdoor. Toen hij mijn kaartje had gecontroleerd zei hij ‘Adieu'. Afgezien van de familie von Trapp heb ik nog nooit iemand Adieu horen zeggen dus ik vond dit wel erg grappig, al vraag ik me af of ‘Adieu' niet Vaarwel betekent?

15.00 uur
Ik zat links aan de raam, maar toen ik eens mijn blik rechts uit het raam wierp, zag ik allemaal bergen! Maar iedere keer als ik naar rechts keek, keek die man die daar zat, mij aan. En hij begon elke keer steeds bozer te kijken alsof ie dat uitzicht voor zichzelf wilde houden ofzo hihi. De sneeuw begint ook al te komen, het lijkt alsof er poedersuiker op de bomen is gestrooid!
Om elf uur was ik gefopt geworden trouwens, ineens reden we door veel sneeuw dus ik was helemaal blij dat we nu al sneeuw hadden. Maar dit was maar een klein stukje helaas.

16.00 uur
Helemaal verdiept in een Nederlands tijdschrift is het raar als je ineens de conducteur iets in het Duits hoort omroepen. Heel even is het dan van; Hee, waar ben ik??? Oh ja, in de trein naar Zwitserland!

17.00 uur
Een invasie van studenten kwam de trein in en het eerste dat me opviel was dat iedereen een muts aan wanten op/aan had. Niets geks natuurlijk, maar dit hebben ze niet zomaar om. Ik neem aan dat de Zwitserse mens wel wat kou gewend is en dat als ze een muts/want dragen, het echt koud moet zijn. Snuggere ik, mijn muts en handschoenen lagen fijn in mijn koffer. Wat moest dat worden als ik de trein uit ga?

18.00 uur
Het is grappig hoe acht uur in één trein voorbij kunnen vliegen, met wat lezen en naar buiten staren, maar zodra je in de laatste trein zit waar je maar één uur in hoeft te zitten, dit voorbij kruipt.
Tegen beter weten in had ik gehoopt dat het nog licht zou zijn. Dit laatste stukje schijnt supermooi te zijn, maarja als de zon al onder is zie je daar niks van natuurlijk. ;-)

En toen stond ik ineens al in Disentis en was het toch heeeel snel voorbij gegaan!
Toen ik het hotel wilde bellen om mij op te halen lukte dat niet omdat het telefoonnummer het niet deed, maar blijkbaar lag het netwerk eruit waardoor ze even niet bereikbaar waren. Ik had al een beetje schrik, sta je daar in een afgelegen gat, waar het donker is en geen kip op straat is. Where to go???
Goed, de baas kwam mij halen en bracht me in het hotel meteen naar de keuken waar ik een heerlijke maaltijd kreeg. Iets Zwitsers gok ik, weet niet wat het was, maar het was heerlijk!
En toen kon ik naar mijn onderkomen gaan...
Jawel beste lezer, je raadt het nooit: naast dat ik er ook werk, slaap ik ook in het kinderkasteel!
Ik heb een grote kamer voor mezelf op de bovenste verdieping van het kasteel...Wow! Heb ook een rondleiding gehad door het kasteel en het is echt te veel om op te noemen. Maar ik ga het proberen:

- In de kelder is de ‘gevangenis' voor de kids, erg leuk!
- begane grond is de chrechè
- Dan krijgen we het theater, wat een soort van Paradiso idee is. Eén verdieping hoger is namelijk een soort van balkon gemaakt waar je ook op het theater uit kijkt. Ook is daar een bieb met lekkere lounge kussens.
- En dan zijn we op de hoogste verdieping, waar ik slaap. Ook is daar onze douche, maar er is ook een kinderdouche en aangrenzend aan mijn slaapkamer is ook een enorme slaapkamer voor de kinderen. Elke dinsdag kunnen kinderen die dat willen namelijk een nachtje overnachten in het kasteel. Sjiek he!!!
En dan is er nog ergens een keuken, kantoor, muziekruimte en shop. Ergens in dit kasteel zitten ze, vraag me alleen nog niet waar.
Ik zal uiteraard ook eens foto's maken van mijn onderkomen!
Ik zal voornamelijk met de oudere kinderen gaan werken (6-12 jaar) en ben meteen gebombardeerd tot 'Haupt Animation'. Whaaa!!! Dat wil zeggen dat ik verantwoordelijk ben voor het reilen en zeilen van de animatie voor de 6-12 jarige.
Er staan wel leuke dingen op de agenda, zo gaan we snow-tubing met de kids. Snow-tubing is in zo'n opblaasbare band van een berg af glijden. Aangezien het erg ver weg ligt, vroegen ze me of ik een rijbewijs heb, ik mag dan namelijk ook rijden!!!! Daar ben ik uiteraard ook erg blij mee dat ik toch hier ook nog auto mag rijden.

Tot zover mijn eerste verhaal.
Mijn Duits gaat goed opgekrikt worden, de baas zei me dat ik moet proberen Duits te praten. Dit doe ik ook, maar soms kan ik nog niet alles vertalen en dan komt het er in het Engels uit. Maar goed, ik ga samenwerken met een Zwitsers meisje en nog iemand uit Duitsland, dus dat gaat wel goed komen he!

Zo dit was het voor vandaag, anders word het helemaal een lang verhaal. ;-)
Ciao!
Mot
P.s. Foto's staan erop!
P.p.s. het was zooooo mooi wakker worden vanmorgen: toen ik hier aan kwam, was het pikke donker dus ik had nog geen berg gezien...Ik deed mijn gordijnen open vanmorgen en WOWWWW!!!! Mountains all over the place, super!