Billy

Zo, het is weer tijd voor een teken van leven dacht ik zo!

Op moment van schrijven is het 23 juli, wat betekent dat we halverwege het seizoen zitten. Het lijkt aan de ene kant veel langer dat we hier zijn, maar het is ook voorbij gevlogen tot zover. Het is ook een beetje gek hoe alles toch al zo snel normaal geworden is hier op Zakynthos en hoe snel ik aan alles gewend ben. Maar goed, zoals beloofd de vorige keer, vandaag een stukje over Billy.
Billy? Ja, Billy, het hondje wat mijn collega en ik geadopteerd hebben. Billy is samen met zijn broertje gevonden op straat en wij besloten hem onder onze hoede te nemen dus ineens zaten we met een pup in huis. Wat natuurlijk enorm leuk en schattig klinkt, en Billy is ook enorm leuk en schattig maar heeft ons ook de nodige grijze haren bezorgd.
De eerste nachten sliep hij nog bij een van ons op de kamer en eigende zich ook meteen het bed toe. Ook al legde ik hem bij mijn voeteneind neer, stiekem kwam hij toch steeds meer omhoog gekropen tot hij naast mijn gezicht lag. En als het hem te lang duurde voordat ik wakker werd, kon ik erop rekenen dat Billy er wel voor zou zorgen dat ik mij al snel in het land der levenden ging bevinden.
Billy heeft trouwens ook een schoenen/voeten-fetisj en is een alles eter. Kabels van opladers konden we niet laten slingeren want dan had hij eraan gezeten! Dus je begrijpt het dat zodra wij gingen werken, onze slaapkamerdeur dicht ging. Net als de badkamerdeur: het is een paar keer gebeurd dat onze Billy de zak met toiletpapier naar de woonkamer had gesleept en vervolgens zijn eigen feestje had gebouwd met toiletpapier! Gevolg: alles onder het toiletpapier!!!
Ook vind Billy het leuk om stiekem spulletjes te stelen uit je kamer. Daar heeft ie een hele handige tactiek voor: eerst speelt ie ergens mee, bijvoorbeeld een mascara. Dat neem je hem af en gooi je terug op bed. Vervolgens sta je in de badkamer met de deur open en zie je Billy ineens pijlsnel voorbij rennen. Als je dan gaat kijken zie je dat, jawel, Billy de mascara gestolen heeft. Billy heeft ook zijn eigen dekentje, en daar verstopt ie ook regelmatig spulletjes onder, dus als we iets kwijt zijn weten we waar we moeten zoeken! Wat Billy ook doet is, als je hem een corrigerende tik geeft, je gewoon terug slaan met zijn pootje, zo grappig! Het is ook leuk om te zien hoe hij de wereld om zich heen aan het verkennen is, hoe hij elk geluidje (mijn gezang bijvoorbeeld) met vreemde ogen zit te bekijken en hoe hij van zichzelf schrikt als er ineens een blafje uit zijn mondje komt!
Alhoewel Billy is geboren en tot zover ook getogen in Griekenland, het land van de zon, zee en strand, moet Billy niets hebben van de zee. De eerste keer was Billy nog zo klein dat ie bijna alleen maar geslapen heeft op het strand, de tweede keer wilden we hem ook meenemen de zee in. Maar dat vond ie niet leuk - op zijn zachts gezegd! Wij trekken aan het riempje en Billy ondertussen zich met 4 poten aan het afzetten om maar niet mee te hoeven gaan, met als gevolg een heel remspoor achter hem! Ook was hij al een keer alleen de wijde wereld ingetrokken, doordat ik onze deur had open staan. Hij was stiekem naar beneden gelopen, waar zijn vriendje Boeboe woont. Dus je begrijpt het, het was altijd feest met Billy, al was het alleen al om het feit dat als je thuis kwam, hij helemaal vrolijk je stond op te wachten, net als de momenten dat je uit bed kwam.
Maar goed, een paar weken geleden was er ineens grote paniek omdat Billy weg was! Iemand die bij ons in het complex woont, had Billy samen met Boeboe weg zien rennen. Billy en Boeboe de wijde wereld in, dit klinkt als een spannende avonturenfilm! Het zat namelijk zo: Boeboe had een tuintje voor zich alleen waar we Billy overdag ook in zetten. Zo konden ze samen spelen en hoefden wij niet bang te zijn dat Billy het hele huis op z'n kop zou zetten als wij aan het werk zouden zijn.
Maar op de een of andere manier waren zij er dus in geslaagd het hekje open te maken en samen op pad te gaan. Wij natuurlijk overal zoeken; mijn collega's met de auto en ik ging het rondje lopen wat ik vaker met Billy liep, maar geen Billy. Heel frustrerend en tijdens het zoeken naar Billy realiseerde ik me ineens hoeveel Billy betekent voor mij! Ook kwam ik langs een kantoortje waar Billy ook vrienden heeft gemaakt met een hond, en de man van het kantoor wist mij te vertellen dat Billy daar nog was tot 10 minuten geleden! Vervolgens kreeg ik een telefoontje dat Billy dichtbij was, op het terrein van een hotel! Dus wij met z'n allen daar snel gaan zoeken en daar was ie dan eindelijk! Boeboe was halverwege al terug gekeerd waarna Billy dus zelf op pad is gegaan en in zijn eentje een hele drukke weg heeft over gestoken!
Eind goed, al goed zou je denken?
Een paar dagen later zat Billy alleen in het tuintje en toen mijn collega hem naar binnen wilde halen, begon hij ineens te grommen tegen haar waarna hij begon te schuimbekken en niet meer op zijn benen kon staan! Dus we zijn als een speer naar de dierenarts geracet, waar we erachter kwamen dat Billy vergif had gegeten. Hij had helemaal diarree en het liep er aan alle kanten vanzelf uit allemaal, zo zielig! Dus hij kreeg een spuitje zodat hij ging overgeven, maar hij lag ook te kermen van de pijn, echt zielig. Vervolgens moest hij een nachtje bij de dierenarts blijven en kregen we de dag erna het telefoontje dat hij gelukkig de nacht gehaald had, dus wij konden hem ophalen!
Natuurlijk waren we blij dat we hem weer hadden, maar we kwamen er wel achter dat iemand gif in het tuintje had gegooid. 2 dagen eerder had Boeboe alleen in het tuintje gezeten en toen was hij vergiftigd geworden, dus het tuintje is toen helemaal schoongemaakt geworden, maar nu was er wéér gif. Dus je begrijpt ook dat we Billy niet meer in het tuintje wilden laten. Maar we konden het Billy ook niet aan doen om hem de hele dag binnen te laten zitten. Dus besloten we om een fijn huis voor hem te zoeken en dat is wat we gedaan hebben. Billy zit nu in een grote tuin met allemaal andere honden, waar ie lekker de hele dag door kan spelen. Dus hij zit wel prima daar waardoor ik er enorme vrede mee kan hebben dat hij niet meer bij ons is.
Kortom, Billy heeft 2 maanden bij ons gewoond en ons enorm veel plezier bezorgd maar ook zorgen en hij is nu helemaal op zijn plaats bij de andere hondjes!

Dus dit was het weer voor deze keer, zoals beloofd zal ik de volgende keer iets meer gaan vertellen over het verkeer hier; dat is een heel avontuur hier!
X Maud

Zakynthos

Het is bijna beschamend: bijna twee maanden hier en nog geen teken van leven gegeven vanuit Zakynthos!
Er is zoveel gebeurd, heb zoveel gezien en mee gemaakt hier, terwijl aan de andere kant het meeste alweer normaal is. Het is fijn om dit seizoen op tijd begonnen te zijn: We kwamen aan één week voordat de eerste gasten arriveerden zodat ik de tijd had om de weg te vinden op Zakynthos en om alle hotels te zoeken! Ook natuurlijk tussendoor een spoedcursus ‘Zakynthos' gekregen: mee gegaan op excursies om zo het eiland verder te leren kennen.
Hier op het eiland heb ik als vervoer een auto waar ik, as we speak, al de nodige kilometers op heb gereden (3500+!) en dit terwijl het eiland qua oppervlakte te vergelijken is met Texel.
Uiteraard vergeleek ik in het begin, en zo nu en dan nog met vlagen, het eiland met Rhodos. Logisch natuurlijk want met Rhodos heb ik nou eenmaal vergelijkingsmateriaal.
Eigenlijk is het niet echt te vergelijken met elkaar. Het is leuk om te merken dat elk Grieks eiland zijn eigen achtergrond heeft, eigen bouwstijl en eigen mentaliteit. Qua natuur is het moeilijk om te zeggen welk eiland mooier is. Zakynthos is groen en blijft, in tegenstelling tot Rhodos, ook groen in de zomer. De zee vind ik hier veel mooier, zo blauw! Maar bij alles waarin ik zal zeggen dat Zakynthos daarin mooier is, heb ik het gevoel Rhodos te kort te doen, dat is bovendien ook echt een geweldig eiland!
Verder heb ik met mijn collega een huisdier. We hebben namelijk een puppy onder onze hoede genomen en hebben hem Billy genoemd. Hij is de man in huis! Maar ook nog een echte puppy die we maar niet zindelijk krijgen....Maar verder is het een grote deugniet! Als we vergeten de badkamerdeur te sluiten, sleept hij de zak met toiletrollen eruit en begint daar aan te knagen zodat als we thuis komen, alles vol ligt met toiletpapier. Dit geld ook voor tijdschriften! En eigenlijk voor alles wat we zo binnen Billies bereik laten. Maar hij is wel een lieverd en vind alles goed wat we met hem doen. Ik weet niet zo goed welk ras het is maar voor foto's van Billy kun je op Hyves of Facebook kijken....hij kan soms trouwens spinnen als een poes, knorren als een biggetje en briesen als een paard! Maar over het algemeen is het leuk om wat leven in huis te hebben! Hij begrijpt het commando ‘zit' al en dankzij mijn moeder geeft hij nu ook pootjes zonder dat je erom hoeft te vragen! Het is ook leuk om te zien hoe hij met vallen en opstaan (soms letterlijk!) de wereld om zich heen aan het verkennen is.
Wat is er nog meer gebeurd....Heel lang geleden, althans, zo lijkt het, is Sanne op bezoek geweest met Teuntje en daarmee ben ik naar Olympia gegaan, net als met mijn ouders die hier 2 weken geleden waren. Olympia is echt heel erg mooi als je van oudheid houdt. De naam zegt het al, hier zijn de Olympische Spelen begonnen en dit is ook de plaats waar elke zomer- en winterspelen het vuur wordt ontstoken wat vervolgens de wereld rond gaat voordat het op de plaats van bestemming aan komt. Volgend jaar zal dit dus Londen zijn. Erg mooi om hier doorheen te wandelen in deze tijd van het jaar: alles stond vol met bloemetjes!

En verder...ben ik heel blij om weer bezig te zijn met dit werk. Over het algemeen ben ik gezegend met erg leuke en mooie hotels. Sowieso is het mooi om bij elk hotel een andere sfeer te voelen: elk hotel roept toch een ander gevoel op zodra je er binnen loopt. Dus die afwisseling, de hele dag door, vind ik erg leuk! Om de een of andere reden ben ik 's avonds wel steeds gesloopt als ik thuis kom. Konden we op Rhodos de eerste 2 maanden elke avond stappen, dat gaat hier niet lukken! Wel heb ik al wat avondjes door gebracht bij de karaoke bar. Niet alleen breng ik tijd door met de Nederlandse collega's hier (niet alleen van mijn bedrijf maar ook van andere Nederlandse touroperators), ik ga ook vaker met de Duitsers en Belgen op stap en er is één Duits meisje en die kan erg goed zingen. Vandaar dat we vaker bij de karaoke te vinden zijn. We willen zelf ook wel eens een poging wagen, maar er komen mensen voorbij die erg goed kunnen zingen. Dus áls we al gaan zingen, gebeurd dat heel laat in de nacht. ;-)
Gister heb ik trouwens voor het eerst de hele dag op het strand gelegen. Ik was 's nachts rond half 4 thuis, maar sprong om 10 uur mijn nest uit en om 11 uur lag ik te bakken. Ooh en ik heb zo erg genoten! Dit was de eerste dag waarop ik niets gepland had, met niemand niet en dat was heerlijk! Samen met een Belg en zijn broer hebben we gebakken op het strand. Echt super!!!
Verder heb ik tot nu toe nog weinig te vertellen eigenlijk. De foto's die overal te zien zijn, spreken ook wel voor zich. Ik zal de volgende keer iets schrijven over het autorijden hier, dat is echt een avontuur hier! Uiteraard komt er ook nog een blog over Billy, want het is echt een kleine terrorist!!!En ik zal uiteraard proberen om dit binnen twee maanden te doen. ;-)
Kus!

The end!

Zoals jullie inmiddels wellicht al gewend zijn, komt er altijd op het einde van mijn tijd ergens een blog met weetjes. Aangezien ik dat een half jaar geleden al heb gedaan ga ik dit niet nog een keer doen.
Deze keer een blog met tips, voor al die mensen die voor lange of korte tijd naar Rhodos willen gaan. Succes. ;-)

- Als je uit gaat eten is er altijd wel een reden om te proosten. Niet één keer, maar meerdere keren: Proost op het mooie weer van die dag, proost op de leuke muziek, proost op iets wat staat te gebeuren, proost proost proost. Iemand maakt een goede opmerking: daar proosten we op! Dan is er ook nog iets met servetten gooien. Ik weet nog steeds niet precies waarom dat gedaan wordt; ik denk als blijk van waardering. Maar kijk niet gek op als iedereen ineens met servetten gaat gooien (schone servetten uiteraard), doe gewoon gezellig mee en gooi alle servetten die je kan vinden de lucht in. Plezier gegarandeerd!

- De wijn die hier overal gedronken wordt heet ‘Retsina'. Het heeft een aparte smaak. Je vindt Retsina lekker of niet, zo simpel is het. Het wordt geschonken in kleine glaasjes, wat erg verraderlijk is. Bovendien bestel je meteen een paar flessen als je met een groep bent en aangezien de mensen hier zo zorgzaam zijn, word je glas meteen bijgevuld zodra er nog een bodem in zit. Met een leeg glas aan tafel zitten is een no-go.

- Als je 's avonds onverwachts nog een fles wijn/bier of wat dan ook moet hebben: geen paniek! In een straal van 3 straten is er altijd nog wel een winkeltje/kiosk open die je dat kan verkopen.

- Wil je Pita Gyros eten en je moet meer dan €3,- betalen daarvoor, dan word je afgezet. Zoek naar de lokale Pita Gyros tent waar je niet meer dan € 3 betaald. Daar komen vanzelfsprekend ook de lokale mensen en waar de lokale mensen eten, daar is het eten ook het beste. Dat geld trouwens ook voor de restaurants. Ben je van plan in de zomer naar Rhodos te gaan: ga eens van de toeristische weg af. De toeristische omgeving is de omgeving waar de Griek niet komt om te eten. Loop weg van de toeristische tenten en dan zul je uitkomen bij de echte Griekse restaurantjes waar je heerlijk én goedkoop kunt eten.

- Wil je echt inburgeren dan is één van de tien geboden: gij zult koffie drinken. Warme koffie, koude koffie, koffie zo sterk, koffie zo zoet. Filterkoffie, gemixte koffie, verse koffie, noem het maar op. Grieken zullen je dan ook, zodra ze je goed leren kennen, vragen om je telefoonnummer zodat ze je kunnen bellen om koffie te gaan drinken.

- Ook al ligt Turkije aan de overkant, probeer het onderwerp ‘Turkije' te vermijden. Ze hebben niet zo'n goede verstandshouding. Griekenland beweert de Souvlaki, Pita Gyros en de waterpijp uitgevonden te hebben, net als die speciale manier van koffie zetten die je vervolgens drinkt uit kleine kopjes, terwijl Turkije van dit alles hetzelfde beweert.

- Wil je hier komen wonen, dan moet je je bonnetjes bewaren voor de belasting. Bonnetjes van elke aankoop die je doet. Je moet je over je uitgaven kunnen verantwoorden om fraude tegen te gaan. Daarom krijg je ook altijd en overal, bij de kleinste aankoop een bonnetje.

- Rekeningen worden betaald bij de daarvoor betreffende instantie. Aan internetbankieren of acceptgiro's word (nog) niet gedaan. Heb je een abonnement bij Vodafone, betaal je de rekening bij de Vodafone winkel etc.

- Centrale verwarming kennen ze niet! Het is een heel normaal iets in Nederland, maar hier hebben ze de open haard, een kachel of de airco.

- Kijk er niet gek van op dat, zodra het stormt buiten, de stroom uitvalt of internet niet meer werkt. Geen paniek want dat is meestal snel weer verholpen. Wel een tip: zorg ervoor dat je kaarsen in huis hebt.

- Slaap je met de balkondeur open kun je wel het een en ander lawaai verwachten. Niet alleen jankende katten maar ook de vuilniswagen. Jawel! Klokslag 02.30 uur 's nachts word bij mij de vuilnis opgehaald. ELKE NACHT!!! Ik hoefde niet eens op mijn horloge te kijken als ik ervan wakker word.

- Houd er rekening mee dat de muggen hier vrijwel het hele jaar door zijn. Met uitzondering van juli en augustus: dan is het te heet. Gelukkig zijn er het hele jaar door spullen te krijgen in alle supermarktjes om die muggen tegen te gaan.

- Over het verkeer heb ik al veel verteld hier, maar nog wat tips: het principe ‘rechts heeft voorrang' is hier niet aan de orde. Meestal, als jij van rechts komt, heb je een stopbord en moet je voorrang verlenen aan degene die van links komt. Vooral in Rhodos-stad is dit aan de orde. Het centrum van Rhodos-stad bestaat alleen maar uit eenrichtingsstraatjes.
Grieken toeteren. Schrik hier niet van want dit is niet altijd persoonlijk bedoeld. Ze groeten dan iemand of vragen je op die manier om even aan de kant te gaan zodat ze je in kunnen halen. Dit gebeurd natuurlijk alleen op de wegen die daarvoor breed genoeg zijn.
In die eenrichtingsstraatjes vinden de Grieken het ook erg leuk om ineens te stoppen. Zodra ze bij de plaats van bestemming zijn waar een inzittende eruit moet, stoppen ze en gaan de alarmlichten aan. Ze rijden niet 3 meter verder zodat ze meer aan de kant kunnen staan en de rest van het verkeer gewoon langs kan. Nee. Knipperlichten gebruiken ze verder niet, of op het allerlaatste moment: zodra ze afslaan. Dit is erg irritant maar ik merk dat ik dit zelf nu ook doe. Whoops.

- De oude stad van Rhodos is echt een heel mooi stukje Rhodos. Vooral in de winter. Niet alleen door de oude ommuring, maar ook doordat er in de meest mooie oude gebouwen, nachtclubs zijn. Bovendien doffen de Griekse vrouwen zich helemaal op als ze uit gaan! In de winter kun je met je auto of scooter zonder problemen door de oude stad rijden. Iets wat in de zomer niet kan door al die toeristen.

- over het algemeen worden er geen afspraken gemaakt over een langere termijn dan 2 weken - en dat is al heel ruim gerekend. Plannen veranderen hier net zo snel als het weer in Nederland. Spreek je een bepaalde tijd af met een Griek; reken daar nog zeker een kwartier bij. Iets wat ik eerst erg irritant vond maar wat ik nu zonder schuldgevoel ook kan doen. Dan heb ik het wel over privé afspraken, natuurlijk niet op het werk. Dus dan weten jullie dat, voor als ik straks in NL ben!

- er zijn ook drie dingen die je moet doen als een Griek een aankoop heeft gedaan. Als het een grote aankoop was, feliciteer je hem ermee. Vervolgens vraag je hoe duur het was. Serieus, zonder gene kun je dit doen, sterker nog, de communiciële etiquette vereist het van je dat je dit doet (Zeg niet dat ik je niet gewaarschuwd heb als je een aankoop doet en een Griek je vraagt hoe duur het was!).
Zeg áltijd dat je de aankoop heel mooi vind die de Griek gekocht heeft. Hoe lelijk je het ook vind. Je beledigd de Griek anders en dat wil je niet hebben! Verder, als je je in het gezelschap van een Griek bevind en je passeert een kerk die net zijn klokken laat luiden, lach NIET als de Griek een kruis slaat. Dit kan de Griek trouwens ook doen zonder dat de klokken luiden. Dit is erg normaal en Grieken nemen het geloof heel erg serieus. Als je de Griek iets vraagt en hij knikt omhoog betekent dit ‘Nee'. Als hij ook nog zijn tong tegen het gehemelte aan doet zuigen waardoor er zo'n geluid uitkomt (weet echt niet hoe ik het anders moet omschrijven, maar jullie begrijpen me wel), dan betekent dat een dikke nee. Geeft de Griek een knik zijwaarts, betekent dit ja. En zoals ik eerder ook al schreef: Verwar het Griekse woord ‘Nai' (spreek je uit als Ne) niet met de Nederlandse ‘Nee'. Ne betekent namelijk Ja. Terwijl als je ‘Ja' zou zeggen, dat zou betekenen dat je komt of weg gaat: het is een groet.

- Kom niet tussen de Griek en zijn familie. Familie staat op één, maar let op: Familie zeg ik. Niet gezin, maar familie. Ouders, grootouders, broers, zussen, schoonbroers, schoonzussen, ooms, tantes, neven, nichten, achterneven, achternichten. Ook al is iemand een achter-achter neef, dan word deze toch gezien en omschreven als neef. Grieken zijn een grote familie.

Rhodos was niet het Griekenland zoals ik mij het altijd voorgesteld had. In mijn fantasie zou ik er op een heuvel zitten, uitkijkend over een kalme zee waarin het maanlicht weerspiegelt. Witte huizen met blauwe daken, omringd door tientallen eilandjes, oude gerimpelde omaatjes die met een doek op hun hoofd en een schort voor de markt afstruinen met een rieten mandje in hun hand op zoek naar verse groente en vis terwijl de opaatjes op een houten bankje onder een dikke grote oude boom bij elkaar zitten, kijkend naar de voorbij komende mensen ondertussen ouzo drinkend en snaaiend uit een bakje olijven. Het Rhodos dat ik ken is anders, hipper en moderner. Maar met een zee die zo mooi is. Nooit had ik gedacht dat een zee zo mooi kon zijn. Dat een uitzicht nooit verveeld, ook al rijd je 2x per dag die zeeweg. Dat scooter rijden zo mooi is, feta klaar gemaakt kan worden op zoveel manieren en dat er een wijn is die retsina heet. Ik kan het, mijn excuses vooraf. Te laat komen (niet op werk natuurlijk). Zonder schuldgevoel.

Mariska, collega van de zomer was hier en zij opende mijn ogen weer met haar enthousiasme. Hoe mooi Rhodos is en hoe blij ik ben met deze kans. Het geeft energie, vooral als de zon schijnt!

Rhodos is een eiland wat mij zoveel gegeven heeft. Onvergetelijke avonden, zowel in de zomer als de winter,al die lieve mensen die ik daar heb leren kennen. Er zitten zoveel herinneringen in mijn hersenpan die er nooit meer uit zullen gaan en er zouden er nog veel meer bij kunnen komen. Maar buiten Rhodos wacht nog meer op mij. Ik weet niet wat, maar dat wil ik juist gaan ontdekken. Maar daar ga ik verder niet op in: dat kunnen jullie lezen in mijn vorige blog.Nu heb ik nog een paar dagen hier op het eiland en dan kom ik voor 2 weken naar Nederland: 22 april ga ik naar Zakynthos.

Dus mijn volgende blog zal vanuit Zakynthos zijn! Wederom wil ik jou, beste lezer weer bedanken voor het meeleven, meelezen en reageren op mijn verhalen hier op mijn site. Ik hoop dat ik jullie een stukje van Rhodos heb kunnen laten zien, in ieder geval hebben jullie een goede indruk gekregen van hoe mijn tijd -bijna een jaar (!!!) was hier op Rhodos!

Lieve mensen, efgharisto poli. Tot in Nederland of anders tot volgende maand vanuit Zanthe!
X Maud

De tijd vliegt!!!

10 weken en 6 dagen was ik in 2010 in NL. En nu is de eerste maand van het nieuwe jaar alweer voorbij! Een maand waarin veel gebeurd is (en dan snoep ik de eerste week van februari er ook bij)
Verjaardagen gevierd, al dan niet op afstand ;-), baby's werden geboren en zoals dat in het leven gaat overlijden er ook mensen; een ontzettend lieve barman van het café waar we in de zomer bijna elke dag gingen lunchen is er pats boem tussenuit gepiept, nog geen 40 jaar! Zo hard kan het leven zijn.
Maar ook feestjes gehad -al kan ik dat ‘jes' beter weg laten, ik heb mijn eerste kater op Rhodos overleefd! Al weet ik niet of dat iets is om trots op te zijn.
Het was de maand waar ik aardappelen stond te schillen voor mezelf, waar ik op het strand heb gelegen op mijn vrije dag. Maar het was ook de maand waarin ik mijn haren besloot te verven. Ik weet niet wie of wat, maar iets bezorgde me grijze haren hier. Afijn, dat probleem is ook verholpen. Ook was het de maand waarin het 4 (!!!) jaar geleden is dat ik terug kwam uit Ghana en het anderhalf jaar geleden is dat ik er weer naar toe ging. Verder was het ook de maand waarin ik een aanbod kreeg om in de zomer hier te blijven. Een year-round-job op Rhodos, iets waar veel mensen hier alleen maar van kunnen dromen....
Kortom, het was een maand met regen, maar veelal zonneschijn!

De tijd gaat zo snel hier dat ik dat helemaal niet in de gaten heb dat het alweer ruim een maand geleden is dat ik hier een teken van leven heb gegeven. Nog maar 7 weken werken, één week vrij en dan zet ik weer voet op Nederlandse bodem! 7 april kom ik namelijk naar Nederland!!!
Er is nog niets bekend over wanneer ik naar Zakynthos ga, maar ik zal op z'n minst wel twee weken in Nederland zijn om iedereen weer te kunnen zien! Erg leuk natuurlijk maar tot die tijd geniet ik nog steeds van mijn tijd op Rhodos. Zoals ik wellicht al iedere keer heb geschreven; de winter is anders hier. Het is nu echt een ‘behind the scenes' gevoel. Ze zijn alles aan het opknappen; hotels, supermarkten maar ook de wegen. Er worden warempel verkeersborden geplaatst! Er zijn nu alleen nog de locals op Rhodos. Af en toe komt er een cruise schip aangespoeld en zo nu en dan zie je een verdwaalde toerist rondlopen, maar dat was het!
Vol gas rijd ik 's ochtends op mijn scooter langs de zeeweg naar werk. In één zin drie dingen waar ik van geniet: vol gas, scooter en zeeweg! Ik houd van mijn scooter, de vrijheid die je daarop hebt is heerlijk! Behalve als het regent natuurlijk. Maar die weg naar kantoor 's ochtends is heel erg mooi zo langs de zee.
Nu beginnen de dagen ook langzaam aan weer langer te worden, dus het is nog nét licht als ik naar huis rijd. Ook is er dan een prachtige zonsondergang te zien, linksachter mij, dus rijd ik al achter me kijkend naar huis toe. Soms als het helder is, zie je ook de sterren en de maan boven de zee, geweldig!
En net als bij jullie, lijkt het alsof hier ook de lente langzaam aan zijn intrede doet! Door alle regen die is gevallen is het eiland groen! De afgelopen weken is er erg veel regen gevallen, maar er zijn steeds meer mooie zonnige dagen tussendoor. Het is dan ook heerlijk om dan elk zonnestraaltje mee te pikken die ik maar kan mee pikken; thuis op het balkon, lopend door de oude stad of lunchend op het werk. De muggen trouwens, lijken maar niet van het eiland te verdwijnen. Ik dacht dat die er niet meer zouden zijn in de winter, maar niets is minder waar; ze blijven me terroriseren!
En dan dit; hierboven kon je het al lezen, maar ik mag dus hier blijven in de zomer. Mijn bazin riep me binnen in haar kantoor dus in eerste instantie dacht ik 'oei!'. Maar toen vroeg ze of ik in de zomer ook hier wilde blijven. Een super kans, uit duizenden! Want dat zou betekenen dat ik hier het hele jaar door een baan zou hebben, iets wat de meeste mensen op Rhodos niet hebben! Hier kon ik een half jaar geleden alleen maar van dromen denk ik. Een half jaar geleden had ik niets eens durven dromen dat ik in de winter hier zou zitten. Maar, ondanks dit waanzinnige aanbod, heb ik er toch voor bedankt. Jullie weten allemaal hoe goed ik het hier naar mijn zin heb en dat ik hier waanzinnig geniet hoef ik jullie ook niet te vertellen. Maar voor nu, is de tijd voor mij nog niet daar om deze kans aan te nemen. Voordat ik het weet zit ik hier vast op Rhodos. Niet erg natuurlijk, maar niet nu, daar vind ik mezelf nog te jong voor. Er is nog zoveel buiten Rhodos wat nog te ontdekken valt en als ik deze baan zou nemen dan zou het betekenen dat ik me hier zou settelen (BRRR!!!!) en dat woord komt (nog lang) niet in mijn woordenboek voor.
Maar hoofdzakelijk heb ik deze keuze ook gemaakt voor het werk wat ik in de zomer weer ga doen. Na jarenlang zoeken en mijn hoofd erover breken, denken, niet weten wat ik wil, heb ik ein-de-lijk mijn werk gevonden! Het is geen werk wat ik tot mijn pensioen kan gaan doen, maar voor zolang ik dat werk leuk vind, wil ik dat doen. Alles aan het werk is leuk. Alle mogelijke combinaties van alle factoren maken dat werk geweldig. Ik wil nu nog niet binnen zitten op een kantoor voor altijd. Lekker bezig zijn de hele dag, van de ene naar de andere plaats gaan; niet langer dan een uur stil zitten. Een stukje mee helpen om de gasten die vakantie te laten krijgen die ze verdienen en zo lang naar uitgekeken hebben. En bovendien: werken op bestemmingen waar iedereen graag naartoe op vakantie gaat! Als vrije dagen net zo fijn zijn als werkdagen en als je 's middags een paar uurtjes vrij hebt maar met kriebels in de buik zit omdat je zin hebt om 's avonds weer te gaan werken, dan kan je toch wel zeggen dat je je baan gevonden hebt!
Ik heb dan ook onwijs veel zin om weer dat pakkie aan te trekken, Zakynthos te verkennen, de luchthaven op te gaan, in de bus te zitten en mensen te helpen: helpen om ze zoveel mogelijk te laten genieten! Dat is toch mooi!!!!

Maar even terug naar Rhodos en dan wil ik het even hebben over de instanties hier.
Om jullie een indruk te geven:
Service is hier iets wat ze niet echt kennen; klantvriendelijk zijn ze niet echt -of echt niet. Bij de kleine supermarktjes en kiosken zijn ze wel altijd vriendelijk. Maar bij de grote supermarkten zitten standaard chagrijnen achter de kassa waar nog geen vriendelijk woord vanaf kan!
Ook bij de bank of de IKA (zoiets als de CZ). Ze helpen je omdat het moet en oei, als ze denken dat je klaar bent, maar je hebt nog een vraag komt er een grote zucht uit! Oogcontact is ook niet iets wat ze hier snel maken.
2 uur wachten bij de IKA op een stom formulier is heel normaal hier. Ook dat je van hokje A, naar balie B, naar meneer C en tenslotte mevrouw D word gestuurd en uiteindelijk nog twee weken moet wachten tot het formulier komt (als het al komt). De IKA is echt een belevenis op zich, al zou ik wel leukere plaatsen op Rhodos weten waar ik mijn vrije ochtend door zou willen brengen. Het is standaard druk daar, het is één grote ruimte waarin het krioelt van de mensen. Aan elektronische dossiers lijken ze hier ook niet te doen; waardoor overal grote stapels met papieren dossiers liggen.

De bank: sluit maar aan achteraan in de rij als je binnen komt. En dan bedoel ik echt een rij-rij. Geld overmaken? Huur betalen? Telefoon-rekening? Gas/Water/Licht? Naar de bank of de betreffende instantie. Aan acceptgiro's doen ze niet, laat staan internetbankieren. Al bestaat dat laatste wel; maar ik ben al sinds november aan het wachten op de token waar ik al een paar keer om gevraagd heb.
Een pinpas, is iets wat hier nu pas in opkomst komt! Die krijg je niet standaard bij je bankrekening, maar die moet je aan vragen.

En dit, dames en heren, is dan ook het enige minder leuke wat ik hier op Rhodos kan vinden. Gelukkig hoef ik daar dan ook niet wekelijks te komen, dus ik kan me daar niet boos over maken. Het is frustrerend dat het allemaal zo lang duurt maar je doet er toch niets aan, dus go with the flow, uiteindelijk komt het toch allemaal goed.

Dames, heren, dat lijkt me weer een mooie afsluiter voor vandaag.
Het was me weer een waar genoegen. Nu zijn jullie weer op de hoogte van mijn leventje hier op Rhodos! Bedankt wederom voor de reacties, waardeer ik echt enorm!

Filakia pola!!!

Kerstsurprise

We spreken 06 november 2010. Het was bijna een week nadat deel 2 in Rhodos voor mij begonnen was.
Nadat ik de verrassing kreeg op het werk dat ik twee weken kerstvakantie had, begreep ik van een collega op het werk dat Ryan Air vanaf deze winter zou vliegen naar Rhodos. Ryan Air = Goedkope tickets! Dus na wat onderzoek gedaan te hebben, (4 uur zoeken!) boekte ik mij die dag een ticket naar Nederland. Jawel. 8 weken geleden boekte ik mij een ticket, naar Nederland om daar kerst door te brengen. Afgezien van 4 personen, waaronder mijn tweelingzus, heb ik NIEMAND iets verteld.
Ok, de mensen op Rhodos natuurlijk, waarbij ik wat heb afgestuiterd en het was zo moeilijk om mijn mond te houden! Komt Robert ten Brink niet naar mij, dan creëer ik wel mijn eigen 'All You Need is Love'. ;-)
De week voordat ik naar Nederland zou gaan, viel er erg veel sneeuw daar bij jullie, wat jullie zelf ook natuurlijk weten. Maar het punt was, dat erg veel vluchten geannuleerd werden en sommige luchthavens zelfs gesloten werden! Dus de hele week was het spannend. Vooral de dag voordat ik zou gaan zag ik op de site van Ryan Air dat vluchten naar Londen, Parijs en Brussel geannuleerd waren - ik zou naar Düsseldorf Weeze vliegen via Milaan. Nu is het al eerder voorgekomen dit jaar dat een vliegreis geannuleerd werd en het zou me niet nog eens gebeuren potverdikkie!!!!

Vanuit Rhodos ging het vliegtuig netjes op tijd en bij het instappen van het vliegtuig sprak ineens een man mij aan. Ik zag al dat hij steeds naar mij aan het kijken was, maar ik had hem nooit eerder gezien. Dacht ik. Hij zei tegen me: 'Ik ben al de hele tijd naar je aan het kijken, maar ik kan je niet plaatsen. Ik ken je ergens van, maar ik weet niet waarvan! Heb je als hostess gewerkt in de zomer?'
Yup.
'Ja, dan weet ik het! Jij had de slappe lach in mijn bus en moest steeds zo hard lachen waardoor ik ook moest lachen en de mensen in de bus ook!'
Nou wat bleek, zoals ik eerder al eens geschreven had, heb ik eens tot mijn grote schaamte, de slappe lach gehad in de bus tijdens mijn buspraatje. Gelukkig vonden zowel de gasten als de chauffeur het ook erg leuk (de hele bus lag in een deuk) maar netjes is anders. Anyway, die beste man die mij aan sprak was dus de buschauffeur! Pompiedom....
Goed, eenmaal in het vliegtuig vertrokken we netjes op tijd en toen kwamen we in Milaan aan. Samen met een collega ging ik trouwens deze trip maken. In Milaan moesten we dus uiteraard het vliegtuig uit en vanuit daar naar de luchthaven lopen. Maar in Milaan was het koud, er lag sneeuw, het vroor en het sneeuwde! Komen wij aan, uit Rhodos waar het nog rond de 15 a 20 graden was! Ijs ijs ijskoud en mijn neusharen voelde ik meteen al bevriezen! Snel liepen we dus de luchthaven binnen en het eerste wat we daar deden was kijken of de vlucht naar Düsseldorf (op tijd) vertrok. Bij veel vluchten naar west-Europa stond bij dat ze vertraagd of geannuleerd waren, maar bij onze vlucht stond niets! Beetje vreemd en we konden niet echt geloven dat onze vlucht echt op tijd zou vertrekken. Maar voordat we besloten om ons al dan niet daarover zorgen te gaan maken, besloten we pizza te gaan eten. Tja, je bent in Italië of je bent het niet he!
Vervolgens kwamen we nog een pizza-automaat tegen! Gooi er geld in, klik op de ingrediënten die je wil hebben en binnen twee minuten is je pizza klaar!
Nadat we die automaat bewonderd hadden konden we gaan boarden, op tijd, joepieeee!!!
Maar, te vroeg gejuichd...De-icen is een term die mij eerst nog onbekend was maar inmiddels heb ik er genoeg over gehoord: ook in Milaan moesten alle vliegtuigen ge-de-iced worden (rotwoord!) waardoor we van zes uur tot half acht moesten wachten in het vliegtuig; ook de landingsbanen moesten sneeuwvrij en gestrooid worden. Inmiddels, om zeven uur kreeg ik een smsje van Esther; die was inmiddels na een lange rit door een sneeuwstorm al aangekomen in Düsseldorf!
Eindelijk vertrokken wij dan ook met het vliegtuig, maar een kwartier voor de landing riep die beste piloot om: 'Dames en Heren, vanwege het slechte weer is de luchthaven van Düsseldorf Weeze gesloten en zullen wij landen op -zeg niet Frankfurt-zeg niet Frankfurt-zeg niet Frankfurt- Eindhoven Airport....Whoops, nu is Eindhoven niet het einde van de wereld, maar wel voor mijn lief zussie die met zo'n gevaarlijk weer de weg op was gegaan en daar dus voor Jan-met-de-korte-achternaam stond te wachten! Dus tijdens het dalen zette ik mijn gsm al aan en zodra ik bereik had stuurde ik haar snel een bericht.
Eenmaal in Eindhoven aangekomen, moest het vliegtuig door een dikke laag sneeuw rijden en toen wij uit het vliegtuig gingen moesten ook wij een heel stuk door die sneeuw bonjouren om bij de aankomsthal te komen. Glibberend en wel kwamen wij uiteindelijk die hal binnen glijden. En daar: massa's mensen! Veel vluchten waren geanuleerd waardoor heel veel mensen daar vast zaten en weg moesten van die luchthaven. Maar bussen reden niet en er reed maar een enkele taxi. Er stond al een hele rij mensen te wachten op een taxi maar dankzij het veelvuldig kijken van Peking Express besloten wij om onze kansen te vergroten en naar de weg te lopen in de hoop daar in de eerste de beste taxi te kunnen springen! Maar op de weg was het doodstil. Tot er ineens wat mannetjes uit een kantoor kwamen. Het was het kantoor van de Marechaussee. Wij dachten; zij dienen, net als soldaten, toch enigszins het volk. Dus eigenlijk is het hun plicht om ons naar het station te brengen. Onze charmes die we tot uit onze bevroren tenen moesten toveren, gooiden wij in de strijd in de hoop een lift te krijgen naar het station. Maar dat mocht niet helpen, ze moesten helaas allemaal een andere kant op!
Uiteindelijk liepen wij met hangende poten terug naar de parking waar een jongen zo slim was geweest een taxi te bellen. Die taxi kwam eraan en uiteraard mocht die jongen instappen. Ook nam de chauffeur 2 oudere omaatjes mee. Er was nog plaats in die taxi dus heel veel mensen wilden uiteraard mee. Melina en ik hadden allebei zoiets van; wij moeten en zullen mee gaan met die taxi! Dus ik heb gepraat als Brugman en dat lukte! We zaten wel onderhand bij die omaatjes op schoot gepropt, maar we hadden een taxi, whoehoew!!!!
Eenmaal op het station was het ook nog spannend of er nog treinen zouden gaan. Melina moest nog helemaal naar Den Haag (en kwam na heel wat gedoe uiteindelijk om 3 uur 's nachts thuis!) en ik dus naar Roermond. Tegelijk met Esther kwam ik daar aan, in het besneeuwde Roermondse land, met bevroren tenen tot en met. Met de verwarming op de hoogste stand konden die ontdooien en ik me mentaal voorbereiden op het verrassen van mijn ouders en zus! Wat errrrrg leuk was! Nadat ik heerlijk in mijn eigen bedje geslapen had onder veel dikke dekens ging de wekker en moest ik even schakelen waar ik was! Maar toen ik besefte dat ik in Nederland was en ik zo naar Anne kongaan, mijn poepig nichtje met haar scheetig neusje kwam ik het bed wel uit!!! Heerlijk! 's Avonds Sanne verrast met Patty en heerlijk culinair gaan eten, ahum....En verder heb ik heel veel mensen mogen zien! Bijna iedereen die ik graag zou willen zien heb ik gezien, dus missie geslaagd lijkt me! Bovendien heb ik nog de doop van Anne mogen meemaken, waar Jezus even uit de kribbe gehaald werd in de kerststal in de kerk en Anne even voor kindje Jezus mocht spelen, wat zij zich allemaal prima liet gebeuren!

Nou en zo was het afgelopen woensdag dus alweer tijd om naar Rhodos te gaan. Deze keer wel gewoon vanaf Düsseldorf Weeze en om acht uur 's avonds kwam ik in Milaan aan, waarna mijn vlucht om 7 uur in de ochtend vertrok naar Rhodos. Als het even kan hoop ik nooit meer te moeten ‘overnachten' op een vliegveld. Vooral niet op Milaan Bergamo, waar het uitgestorven is en geen kip te beleven is! Eenmaal door de douane liep ik dan ook als een halve zombie rond....maar rond elf uur was ik dan eindelijk op Rhodos, waar ik om half zes zoiets in slaap gekukelt ben omdat ik mijn ogen niet meer open kon houden (is me nog nooit gebeurd!).

Dus jullie lezen het wel; ik heb een enorm leuke vakantie gehad. Ook heb ik erg veel geluk gehad met de vluchten. Collega's van mij die naar andere Finland en Londen gingen, hebben wel erge problemen gehad.
Het blijft trouwens ookmooi om te merken dat hoelang je ook weg bent, zodra je weer terug bent lijkt de tijd verdwenen en is het net alsof je niet weg bent geweest!

Maandag begin ik weer met werken! En over werken gesproken: ik heb te horen gekregen waar ik in de zomer ga werken en dat is Zakynthos! Een klein eilandje, zo'n 1/3^e van wat Rhodos is. Het is te vergelijken qua oppervlakte met Texel. Zakynthos ligt aan de Italiaanse kant en wat ik allemaal van foto's zie op internet, ziet het er erg mooi uit. Ik heb wel zin in deze nieuwe bestemming maar ik heb gelukkig ook nog een paar maanden hier op het mooie Rhodos!

Het is weer een hele lap tekst geworden en ben gewoon vergeten jullie een Gelukkig Nieuwjaar te wensen! Dus bij deze: beste lezer; ik wens je een heel mooi, gelukkig en gezond 2011. Met hopelijk heel erg veel mooie momenten waarvan je kunt genieten! Hier op Rhodos proost je erg vaak tijdens het eten op iets. Een goede opmerking, een grap,mooie momenten, herinneringen, er is altijd een reden tevinden om op te proosten. Ik hoop dan ook voor jullie, dat er veel momenten zullen zijn waarop je blij en gelukkig het glas mag heffen!
En dan nog echt tot slot: beste lezer; bedankt voor het meelezen en meeleven het afgelopen jaar. Al die reacties waardeer ik echt enorm en ik kan jullie daar niet vaak genoeg voor bedanken. Dankjewel!!!

Dikke filakia uit Rhodos!
Maud

Sinterklaas

Dames, heren,
hier op 5 december, Sinterklaasdag, een teken van leven vanuit Rhodos!

Het is alweer bijna een maand geleden dat ik een update geplaatst heb en die maand is voorbij gevlogen. Eigenlijk is er weinig spannends gebeurd; ik zit inmiddels al lekker in het ritme wat werk betreft. Op het werk is het hartstikke leuk, vooral door de mengelmoes van nationaliteiten. Voornamelijk ben ik dus bezig met de Duitse klanten van ons. En oh, bij mijn oud-Duits docent zou de broek afzakken als ze me nu bezig zou zien; ik moet telefoneren en uiteraard ook contacten onderhouden via de email en dat gebeurt dus in het Duits! Wat ook leuk is, is dat ik soms ook mag mee helpen bij de Engelse en Nederlandse klanten. Maar, dat is ook erg verwarrend! Dus het is dan ook al een paar keer voorgekomen dat ik in het Duits tegen mijn Engelse collega begin te vertellen of in het Engels tegen Duitse klanten. Ahum. In de eerste week liep ik naar buiten en daar zat mijn Franse collega die ineens in het Nederlands tegen mij begon te praten. Toen dacht ik echt serieus dat ik gek aan het worden was, dat mijn hoofd helemaal tureluur aan het worden was van alle talen om me heen, maar het bleek dus dat zij in België opgegroeid was en zo ook Nederlands kon praten.
Vooral die mengelmoes van nationaliteiten op kantoor vind ik erg leuk. Ook als iedereen tegelijk aan de telefoon zit dan hoor je: Yassou, Bonjour, Goedendag, Guten Morgen, Gruessli, Hey Hey, Hello! Naast me zit de Franse en achter me de Engelse en Scando's dus het is erg leuk!
Vorige week had ik klant mij wel erg laten schrikken toen ik hem belde; hij nam op en zei: Hilfe, hilfe! Hilfe!!! Dus ik schrok me dood en dacht dat hij een hartaanval had en dat ik een ambulance of wat dan ook moest bellen! Maar toen bleek dat hij dacht dat ik een vriend van hem was die hij voor de gek wilde houden....Jeetje, mafkees!!!

Vorige week zijn we uit gaan eten met het team, onder het mom van team-building. Zaterdagmiddag om 15 uur gingen we naar een tentje toe waar live muziek was en eten. Erg gezellig en tegen de tijd dat het 19 uur was, voelde het aan alsof het al 2 uur 's nachts was en om 21 uur was ook iedereen gevlogen. ;-) Op de terugweg liep ik met mijn Nederlandse collega en die schrok ineens toen ze een politieagent zag en sleurde mij snel de straat over voor dat hij ons aan kon houden. Nu weet ik niet of je in Griekenland aangehouden kan worden voor het zwalken over de straat, maar je weet het maar nooit!
Het feit dat ik weekend heb, echt weekend, is trouwens een luxe die ik al heel lang niet gehad heb dus ik geniet enorm van het feit dat ik twee vrije dagen in de week heb! Daarbovenop staat nog een heerlijke kerstvakantie in het vooruitzicht over twee weken!
Op dit moment zijn op Rhodos nog maar een paar hotels open en de toeristen zijn op één hand te tellen, de straten zijn uitgestorven net als de weg van mijn huis naar kantoor. Maar het is heerlijk om 's ochtends naar kantoor te rijden zo langs de zee weg; een enorm mooi begin van de dag en elke dag geniet ik er weer van! Vanuit kantoor hebben we ook een waanzinnig uitzicht op de zee; het kantoor ligt er net 10 meter vandaan dus elke pauze is het genieten buiten!
Misschien hebben jullie er iets van gehoord maar afgelopen week hebben we een grote stroomstoring gehad. Het was woensdag en ik moest om 13 uur beginnen. Ik vond het al gek dat ik niet wakker werd van de bouwwerkzaamheden in het gebouw naast me, maar alleen schreeuwende katten hoorde zoals elke dag. Vond het irritant dat ik geen stroom had en vervelend want zo kon ik mijn haren niet drogen! Maar toen dacht ik nog dat alleen ons gebouw geen stroom had. Aangezien ik tijd over had, wilde ik een frapè maken. Maar voor de kenners; daar is ook stroom voor nodig, duh!!! En toen ik op kantoor aan kwam, was daar natuurlijk ook geen stroom. De collega's die om 10 uur begonnen waren konden dan ook helemaal niets doen zonder telefoon en computer. Om 13 uur was er een beraad en werd besloten dat we naar huis konden gaan. He, vervelend!!!! Dus met wat collega's zijn we op een terrasje gaan zitten. Het was echt super lekker weer, dus voordat ik naar mijn collega's ging, ben ik een extra rondje gaan lopen langs het strand waar veel mensen lekker aan het bakken waren. Het is hier nog erg warm voor de tijd van het jaar en raar te beseffen dat jullie in de sneeuw zitten!
Dus die woensdag was echt een hele mooie dag, met een grote smile liep ik langs het strand en toen besefte ik maar weer dat ik enorm veel geluk heb. Geluk met de enorme kans om de winter hier te blijven, geluk met mijn nieuwe collega's en die big smile op mijn gezicht zei eigenlijk ook al genoeg en dat is dat ik gelukkig ben hier!!!

Verder heeft zich hier nog een historisch feit plaats gevonden op Rhodos. H&M heeft zijn deuren geopend hier! Al jaren lang waren de vrouwen hier op aan het wachten en eindelijk was het zo ver. Rijen dik stonden de vrouwen voor de deur van de H&M! Ben er ook naar binnen geweest maar het was zo druk dat ik nog niet heb kunnen kijken, maar ik heb nog tijd!

En tot slot, is het een rare dag vandaag. Afgezien van het feit dat het Sinterklaas is vandaag, is het ook de dag dat ik terug zou komen uit Ghana, vol met nieuwe verhalen en meegemaakte avonturen. Heel raar, vooral ook omdat ik twee weken geleden hoorde dat een kind is overleden, lieve Inno! Dat maakt het nog meer frustrerend dat het niet door gegaan is en maakt me nog bozer op die luchtvaartmaatschappij en het reisbureau. Dat is juist een van de redenen waarom ik zo graag terug wil gaan. Die kinderen zijn kwetsbaar en ik weet nooit wie ik nog wel of niet terug zal zien en wanneer dit zal zijn. Dat die kans zo het raam is uitgebonjourd terwijl het zo belangrijk is voor mij is echt echt echt niet leuk (ik hou het netjes!).

Maar goed, ik wil deze update niet helemaal dramatisch afsluiten. In het kort gezegd bevalt het mij dus prima hier. Alles is anders dan in de zomer zoals verwacht maar tot nu toe niet minder leuk.

Ik wens jullie allemaal nog een hele fijne Sinterklaasdag toe met heel veel mooie cadeau's, pepernoten en marsepein!!!
Dikke filakia uit Rhodos!

At work

Hier alweer een nieuw teken van leven vanuit Rhodos!
Er is weer zoveel gebeurd en dat wil ik jullie natuurlijk niet onthouden; ik zou niet durven!
Allereerst was daar natuurlijk het afscheid van mijn collega's. De laatste drie collega's die er waren zijn vorige week zondag naar huis gegaan, dus zaterdagavond was daar het afscheidsfeest. Eerst lekker uit gaan eten en vervolgens voor de laatste keer naar de barstreet gegaan. Daar was het toch nog wel lekker druk, dus we hebben ons prima geamuseerd en ook hebben Cynthia en ik alle openingszinnen nog één keer uit de kast getrokken. Daar zijn we ergens halverwege het seizoen mee begonnen; om elkaar steeds met openingszinnen aan te spreken en daar natuurlijk steeds op verder te gaan. Iets wat denk ik moeilijk te begrijpen is voor buitenstaanders, maar mij hebben er enorm veel lol mee.
En zondag was daar het onvermijdelijke afscheid van hun! Vreselijk! En toen zij eenmaal op het vliegtuig zaten, begon officieel deel 2 van mijn tijd hier op Rhodos.
In mijn vorige blog had ik er al over geschreven, maar het roer is om, alles is anders! Maar goed ook, want zo kan ik niet gaan vergelijken met de afgelopen maanden.
Maandag begon ik met mijn nieuwe baan, op een kantoor in Ixia, zo'n kwartiertje met de scooter. Op moment van schrijven heb ik er al een dikke week op zitten! De eerste twee dagen kon ik nog niet meer doen dan mee kijken waardoor ik me erg nutteloos voelde! Bovendien was ik ook tegen het grieperige aan, gatsie, niet lekker dus! Maar vanaf woensdag kreeg ik wat dingen te doen en heb de eerste boekingen mogen maken en zelfs al cliënten mogen bellen. Wat in het Duits gaat. Ik zou graag willen vertellen dat het vlekkeloos ging, maar, goh, what's new, het is Maud! Ik kampte met een verkoudheid waardoor mijn stem soms ineens schor werd. Zo ook met het eerste telefoontje. In mijn beste Duits was ik een heel verhaal aan het vertellen met mijn halfschorre stem waarna ik deze vervolgens weer kon herhalen omdat ze aan de andere lijn niet konden verstaan wat ik zei.....Nice!!!
Wat mijn werkzaamheden dus precies zijn; het bedrijf waarvoor ik werk heeft een groot ledenbestand met mensen over de hele wereld die via mijn bedrijf op vakantie gaan. De boekingen voor zomer 2011 moeten gedaan worden en dat is dus waar ik me mee bezig houd en dan met de Duitse leden. Dus er zit een stukje klantencontact aan vast: de mensen bellen om te vragen of ze al weten wanneer en waar ze op vakantie kunnen gaan, maar zoals jullie wel zullen begrijpen zit er ook een hele administratieve kant aan en ook een logistieke kant (de leukste!). Alle boekingen bekijken en kijken waar beschikbaarheid is en zo weken volplannen. Heel nauwkeurig werk, is goed voor mij, want er moeten natuurlijk geen fouten gemaakt worden zodat er overboekingen ontstaan.

Om het even heel verwarrend te maken voor jullie: op mijn afdeling werken we met 9 mensen, komende uit de volgende landen: Griekenland, België, Oostenrijk, Engeland, Frankrijk, Zweden, Finland en Nederland. Gemiddeld spreekt iedereen drie talen, waarvan iedereen uiteraard Engels spreekt, acht mensen Grieks, vier mensen Nederlands, drie mensen Duits, twee mensen Frans, één persoon Fins, één persoon Noors, één persoon Zweeds en één persoon Deens. Kun je je voorstellen hoe dat is als iedereen aan het telefoneren is mijn zijn klanten?! Als je alles bij elkaar optelt spreken we bij elkaar 30 talen, niet verschillende talen dus, maar wel leuk! De spreektaal op kantoor is Engels. Mijn denktaal is tot nu toe nog altijd Nederlands, alhoewel ik dus geen Nederlands spreek en tegen mijn cliënten Duits moet praten. Verder ben ik ook aan het proberen wat Grieks te leren. Nu is het al meerdere malen voorgekomen dat ik met een cliënt gebeld heb, erna iets bespreek met mijn collega en dat in het Duits ga doen hihi! Gister had ik een man aan de lijn die vroeg of ik Nederlands was. Toen ik dat bevestigde zei hij: dan geef ik je mijn vrouw, zij is ook Nederlands!
Wel zo makkelijk!
Het zal trouwens eens een keer niet zo zijn, maar ik ben de jongste kip in het hok. (allemaal vrouwen trouwens, dus een kippenhok is het wel)
Ik merkte wel al heel snel dat de mentaliteit hier iets anders is dan ik gewend ben van de werkzaamheden afgelopen zomer. Hier word op kantoor niet gekletst met elkaar, als je vragen hebt wat betreft je werkzaamheden ga je naar je chief. 3x per dag mogen we naar buiten toe; 2x 5 minuten en 1x 20 minuten. Vooral dat laatste is wennen; de hele dag op een stoel zitten achter de computer, ik hou ervan een frisse neus te nemen! Wat wel enorm mooi is: het kantoor ligt direct aan de zee, dus als ik naar buiten kijk/buiten ben, heb ik een waanzinnig uitzicht en bovendien elke avond een prachtige zonsondergang!
Misschien wist je het al, maar hier op Rhodos lopen we één uur achter op Nederland. Wat zo zijn voordelen heeft. De kantoortijden in Nederland en omstreken zijn van 9-17 uur en daar hebben ze onze uren op aangepast! Dus ofwel ik werk van 10-18 uur, of van 13-21 uur. Zodra het tijd is voor je om te beginnen, word je geacht achter je desk te zitten, maar daar tegenover staat wel dat zodra de klok 18.00 uur of 21.00 uur aangeeft, de computers linea recta worden uitgezet; einde van de dag! Dat heb ik nog nooit mee gemaakt! Op tijd beginnen, dat is logisch. Maar om meteen om 18 uur de computer uit te zetten vond ik erg raar in het begin! Ook hier ben ik trouwens half aangesteld als helpdesk voor de computers. Ik begin langzamerhand een echte computernerd hiermee te worden en voel me echt een nerd nu ik het opschrijf, maar ze weten me wel al te vinden!
Nog een voordeel: ik heb weekend. Echt weekend. Toen ik nog op school zat, had ik wel weekend maar werkte ik in het weekend. Toen ik naar Zwitserland ging moest ik zelfs op mijn vrije dag 's avonds werken en afgelopen zomer had ik één vrije dag in de week. Hierover hoor je mij trouwens niet klagen; zodra ik het naar mijn zin heb op het werk, is dat het laatste waar ik me zorgen over maak. Maar nu heb ik dus weekend. Zaterdag én zondag he-le-maal vrij!!!!! Wat een ongelooflijke luxe.
We mogen trouwens dus op kantoor niet met elkaar kletsen, maar hebben dus wel die pauzes om naar buiten te gaan. Evengoed leer je zo niet echt iedereen kennen. Maar vrijdag ben ik met vier collega's wat gaan eten in een heel gezellig restaurantje, spotgoedkoop maar heerlijk eten! En uh, ik weet niet of ik trots moet zijn op de volgende kwaliteit; mijn drinkcapaciteiten, maar hier word ik er dik uitgezopen door mijn collega's. Echt, die weten pas wat drinken is. Ik voorspel heel wat katerige ochtenden!!!
Het klinkt wel erg streng zo allemaal hier, maar zo is de Griekse mentaliteit nou eenmaal en zolang de sfeer ondanks alles toch goed is onderling, hoor je mij niet klagen! En tot zover is die sfeer wel goed! Natuurlijk is het wennen; alles op dit moment: nieuw onderkomen in Rhodos stad -een deel van Rhodos waar ik nog niet zo goed bekend ben, nieuwe mensen om me heen en ander werk voor de winter!

Meteen de 1e november, toen alle toeristen weg waren, is het op Rhodos veranderd. In de weken daarvoor ook al, maar nu zijn echt vrijwel alle souvenierwinkels gesloten, net als de toeristenrestaurants. Voor de kenners: ik durf Trianda niet in te gaan, ben bang wat voor spookstad ik daar zal aantreffen!
Ook zijn ze overal bezig met reparaties aan de weg, stoep en er worden nieuwe verkeersborden geplaatst. Kan ik eindelijk op sommige plaatsen eens zien hoe hard ik mag rijden! Maar op de meeste plaatsen heb ik geen flauw idee hoe hard ik er mag rijden.
Verder rijd ik nu een omgekeerde route. In de zomer was ik bijna altijd in Trianda te vinden en kwam ik niet dagelijks in de stad. Nu moet ik dus elke dag vanuit de stad naar Ixia toe (Ixia ligt tussen de stad en Trianda in) en alhoewel ik die weg wel vaak gereden heb, zie ik nu ineens allemaal 'nieuwe' dingen, gebouwen die mij niet eerder opgevallen zijn, etc, zo raar! Ik ben wel erg blij dat ik de keuze heb gemaakt niet in Ixia te blijven want dat is helemaal uitgestorven; in Rhodos stad is ook het een en ander gesloten, maar er is meer dan genoeg leven hier!

Dus beste lezer, je leest het al; so far so good hier op Rhodos, alles is anders, alles is nieuw, maar één ding is niet veranderd en dat is dat ik geniet van het feit op Rhodos te mogen zijn. ik zou mezelf ook niet anders toelaten want dit is een dikke troost voor het feit dat Ghana niet door gaat. Ik had daar nu kunnen zitten, maar ik heb er niets aan om daar bij stil te blijven staan. Ik ben nu hier, op Rhodos waar ik ook erg gelukkig ben.

Deze wijze woorden lijken mij een mooie afsluiter voor de deze keer.

Dikke filakia vanuit Rhodos!

X

In een grote notendop: het weerzien!

Kouklas en kouklos,
hier een eerste teken van leven uit Rhodos. Deel twee is begonnen; de winter! ;-)
Ik was mijn verhalen terug aan het lezen over mijn eerste weken op Rhodos in mei en dat is zo gek; het lijkt enorm lang geleden dat ik hier aankwam, op een eiland waar ik de eerste weken moeite had met mij te oriënteren, waar ik een geur rook die onbekend was, waar ik geluiden hoorde die ik niet thuis kon brengen.
En nu, ben ik dinsdag weer hier naartoe gekomen! Ik ben er weer, op Rhodos.
Een hele andere manier natuurlijk om weer naar het eiland toe te gaan, om hier het vliegtuig uit te stappen. De geur die ik rook, rook naar Rhodos! (Al is dat hetzelfde als overal; na een tijdje ruik je ‘m niet meer). Ik weet waar (bijna) alle wegen naar leiden en de geluiden weet ik ook thuis te brengen.
Alles wat ik de komende maanden ga doen hier op Rhodos, zal totaal anders zijn dan afgelopen zomer. Het zal niet te vergelijken zijn en wel om de volgende redenen:
- de winter! Misschien denk je dat er op Rhodos het hele jaar door warme temperaturen zijn, maar hier kan het ook koud worden. Wel heb ik van horen zeggen dat als de zon schijnt, je een beschut plekje op het strand moet zoeken en dan kun je daar heerlijk liggen!
- het werk! Ik ga heel ander werk doen, wel in de toeristische branche, maar nu op kantoor met veelal buitenlandse medewerkers. Of, wat zijn buitenlanders? Nu ben ik er ook een! Maar mensen uit Griekenland, Nederland, Duitsland en Oostenrijk werken hier. Alhoewel ik liever voor de schermen werk, dus in de hotels zelf, heeft dit werk in ieder geval al één bijkomend voordeel: ik heb 2 (!!!) dagen per week vrij, whoehoeew!!!
- de mensen: de laatste collega's zijn a.s. zondag allemaal gevlogen, dus die heb ik deze winter niet bij me. Maar ik heb wel al een aantal mensen hier zitten waarmee ik de vrije tijd door kan brengen, bovendien zijn er veel nieuwe mensen die ik allemaal ga leren kennen. Gek is dat om dat te weten, maar nog niet te weten wie dat zal zijn!
- het leven: van april tot oktober is hier het toeristenseizoen. Dan zijn hier duizenden toeristen op het eiland. In het hoogseizoen zijn 25% van de mensen op het eiland, de bewoners van Rhodos en 75% zijn toeristen! Maar nu, zijn vrijwel alle souvenirwinkels, restaurants en hotels gesloten. Terecht; de mensen die daar werken, hebben er de hele zomer 24/7 gewerkt. Dus ‘het' is nu te doen in Rhodos stad, zowel de nieuwe als de oude stad. Waar ga ik nu wonen? Jawel; Rhodos stad!!! Op kruipafstand van de beroemde en beruchte barstreet. ;-) Geen zorgen overigens; deze barstreet is helemaal gesloten. Ik kon trouwens ook in Ixia blijven wonen, maar dat is helemaal uitgestorven in de winter en ik heb een fijne kamer gevonden in een hotel wat sinds een aantal jaren voor de verhuur gebruikt word. In de zomer wonen hier onder andere gidsen en de hostessen van de Scandinavische tak van TUI. Maar deze zijn ook allemaal gevlogen, dus helaas geen knäckebröd-taal om me heen van de Scando's. Wie er nu wel in dat hotel zit; geen flauw idee. Vooral mensen die net als mij hier komen overwinteren en ergens een baan hebben weten te bemachtigen. Gok ik! Ik zie het wel. Het ziet er erg mooi uit. Ik heb nu niet zo'n grote kamer als ik in Ixia had, maar hoe groter de kamer, hoe groter de puin, dus een kleine kamer is prima voor mij. Ook nu heb ik de luxe om een balkon te hebben en eigen badkamer. De keuken is enorm groot en deze moet ik dus delen met de andere bewoners. Op de begane grond is een hele gezellige lobby met allemaal zitjes en overdag staat daar ook de muziek aan, echt knus! Er kunnen zo'n 30 mensen hier wonen dus ik ga een beetje op kamers, op Rhodos. Sjiek!!!
Nog een bijkomend voordeel: als ik de straat uit loop (2 min. Lopen) ben ik al bij de zee!
Maar ook een andere tak van leven is hier heel anders, in vergelijking met Nederland. Je leeft nu, in het nu. Logisch toch?! Maar in NL wordt dit nog niet echt gerealiseerd. Op Rhodos maak je geen afspraken voor over 2 weken. Het gaat om vandaag, misschien morgen en hooguit het weekend. Gister is geweest en morgen moet nog komen. Dat was afgelopen zomer ook; er werd niet gevraagd van 'Goh, ga je over 2 weken mee stappen?' Maar toen was het van: Joh, zin om vanavond mee op stap te gaan?
Ik vind dat erg mooi en ook heel hecht en knus.~

En nu ben ik dus op Rhodos. Het afscheid op de luchthaven blijft zoals het altijd is; niet leuk dus. Maar toen ik in het vliegtuig zat, kwamen de kriebels. En toen ik Rhodos in mijn vizier kreeg vanuit het vliegtuig, kwam er een big smile op mijn gezicht die er nog lang is blijven plakken! Vaak heb ik in de aankomsthal gestaan om mijn gasten op te wachten en heel vaak zag ik 'All You Need is Love' -achtige capriolen in die aankomsthal. En nu was ik het die zo blij en op vleugeltjes door die schuifdeuren heen gedraafd kon komen.
Geloof je het zelf? We hebben het hier over de Mot en dan nou eenmaal niets gaan zoals het behoort te gaan. Even terug naar de realiteit, het klinkt veel te geromantiseerd nu. In de praktijk ging het toch iets anders.
Met twee loeizware koffers (je zou toch denken dat ik na Ghana weinig nodig zou hebben. Hmm!!!), net zo'n zware handbagagetassen én laptoptas kwam ik ietswat strompelend door die schuifdeuren heen gebonjourd. Bloedheet had ik het met mijn dikke winterjas aan en niets bleef op zijn plaats zitten. Veel te veel zooi in en om mijn handen. Maar daar eenmaal door die schuifdeuren zag ik Nielsje staan, mijn poezeke! Mijn lief collegaatje die hier nog een week blijft. Mijn spullen had ik in no time van me af gegooid en heb Niels heel dik geknuffeld en nog eens...en nog eens! Ik stond te stuiteren daar.
Eenmaal uitgeknuffeld gingen we op weg naar zijn auto om daar al mijn zooi in te deponeren. Nu is het maar een Fiat Panda, maar uiteraard hebben we met wat duwen en trekken alles erin gekregen! En toen; hop! Op weg naar mijn nieuwe toko, huis, spiti! Maar eerst nog langs Niels zijn huis gereden om daar nog een koffer van mij op te halen (ik schaam me diep!) en nog wat andere zooi. Twee collega's zijn na mijn vertrek inmiddels ook naar Nederland gegaan en alles wat zij niet mee wilden nemen, hebben ze verzameld want die Maud weet er wel raad mee. Waarom denkt iedereen dat toch altijd hihi, misschien moet ik eens stoppen met het verzamelen van alles en eens een echte verzameling aan gaan leggen. ;-)
Eenmaal alles in de auto gepropt konden we op weg naar mijn hut.
Mijn kamer bevind zich op de derde verdieping van het hotel en gelukkig is er een lift aanwezig. Toen we aankwamen met al die tassen en koffers vroeg mijn huisbaas of we met z'n tweeën kwamen. Ahum. Die arme Niels kon helemaal met de trap omhoog en ik ging met de lift, omringd dus door alle tassen. Het leek wel alsof er een hele volksverhuizing aan de gang was! Ik was zelfs vergeten dat ik nog een vol koffer achter had gelaten op Rhodos met mijn zooi....
Eenmaal alles in mijn kamer gedumpt, ben ik lekker uit gaan eten met Niels en Cynthia.
De daaropvolgende nacht heb ik geen oog dicht gedaan, wat deels te wijten is aan een mug die mij aan het terroriseren was maar ook natuurlijk omdat ik nog helemaal vol was van het weer terug zijn op Rhodos. Overdag heb ik mijn scooter opgehaald. Ik kan niet beschrijven hoe het voelde om weer op die scooter te zitten. Met een big smile, die alweer of nog steeds op mijn gezicht zat, reed ik op de scooter door Rhodos. Het was heerlijk, echt genieten!
Daarna heb ik geluncht met mijn collega's en twee daarvan uitgezwaaid. En toen eindelijk al mijn koffers en tassen gaan organiseren thuis. Ik moet zeggen; het is aardig gelukt! In de keuken kwam ik een huisgenoot tegen die ik gister al ontmoet had en hij stelde mij voor als 'The loveliest girl of the house' aan een andere huisgenoot. Yeah right!
Vervolgens heb ik heerlijk gegeten bij Suus, daar nog op die goddelijke bank gehangen en Nederlandse TV gekeken en toen zat dag twee er alweer op.
Na een heerlijke nachtrust was dag drie ook heel relaxt. In de ochtend werd ik wakker van kei harde onweer en regen. Gelukkig hoefde ik mijn nest niet uit en kon ik mij nog lekker omdraaien.
's Middags geluncht met mijn collegaatjes en vervolgens 's avonds daar weer naartoe gegaan voor een UNO marathon! Toen het al na twaalven geweest was besloot ik maar om terug te rijden, gelukkig was het droog! Eenmaal thuis aangekomen, zat de lobby vol met mensen, mijn huisgenoten. Het zou ook eens niet zo zijn, maar ik moet aanstaande winter mij vrouwtje staan; geen andere versterking van het vrouwelijk geslacht hier; de hele toko zit vol met mannen! Maar dat moet goed komen; vorige winter zat ik in Zwitserland ook alleen maar tussen de mannen en ik geloof dat ik daar wel behoorlijk het vrouwtje heb gestaan. ;-) Vervolgens begreep ik de opmerking van mijn huisgenoot ook. Natuurlijk ben ik dan the loveliest girl of the house als ik de enige girl ben!!!
Ook is het merendeel ook muzikant van mijn huisgenoten. Ik dacht al dat ik vanochtend een viool hoorde toen ik in mijn nest lag! Dus daar, ter plaatse in die lobby was een jamsessie aan de gang met een viool, gitaar, klarinet en een soort van strijkbasje. Het was al geweldig, maar toen trokken 2 mannen de mond open en daar kwam toch een zanggeluid uit, niet normaal! Ik heb hun maar niet verteld dat ik zo'n tien jaar klarinet heb gespeeld, anders werd dat ding me nog in de mond geduwd!
Echt ontzettend leuk, ik kreeg meteen een glas wijn in de hand geduwd, buiten was inmiddels weer een hevige regenbui losgebarsten en dan zit je binnen in die knusse lobby te genieten!

Mijn aankomst op Rhodos was dus heel fijn en vertrouwd. Niet alleen het weer hier zijn, maar natuurlijk ook om iedereen weer te zien; mijn collega's natuurlijk en alle andere mensen die ik lief heb hier. Het lijkt alsof ik eeuwen ben weg geweest maar het waren natuurlijk maar twee weken. De knop was niet altijd even om, waardoor ik vaak aan het denken was dat ik alles en iedereen op Rhodos zo miste en toen dacht ik: Geeeek, je gaat gewoon terug!!!!
Dus, nouja al met al heb ik iedereen wel gemist op Rhodos en ik was dan ook heel erg blij om ze weer te zien; zowel mijn collega's die zondag naar NL gaan, als de Rhodoneesjes die bij me blijven deze winter! Begrijp me niet verkeerd, ik vond het ook erg leuk om in Nederland te zijn! Ik heb daar ook genoten van alles (dan laten we de kou even buiten beschouwing) en vond het erg leuk om zoveel mensen weer gezien te hebben. Maar ik voel me echt heel gelukkig hier en ben super blij met deze kans die ik gekregen heb.

Ik heb er enorm veel zin in en ben echt benieuwd hoe het leven op Rhodos zal zijn nu alle toeristen weg zijn. Ook ben ik echt benieuwd wat Rhodos allemaal voor mij in petto heeft. Ik weet wel dat ik iets heel moois terug ga krijgen voor het feit dat Ghana niet door gaat! De kans die ik gekregen heb om hier in de winter te gaan werken, is een enorm unieke kans voor mij. Zeker gezien het feit dat het merendeel van de mensen op Rhodos de hele winter geen werk hebben. Ik ben dan ook erg blij en dankbaar voor deze kans. Ik weet zeker dat als ik niet terug zou komen, ik de eerste tijd in NL alleen maar onder mijn dikke deken in bedje gekropen was (bij wijze van). Wanneer ik terug kom, kan ik niemand beloven. Eerlijk is eerlijk; plannen werkt niet bij mij en zeker het afgelopen jaar is dat gebleken. In februari was ik zo blij dat ik het hele jaar vol gepland had: naar New York zou ik gaan, vervolgens werken op Menorca, dan naar Ghana en tot slot naar Zwitserland. Het enige dat uitgekomen is, is New York. Dus ik ga me niet meer aan het plannen wagen. Niet erg!!!

Wat ik dan tot slot nog even wil zeggen is dat ik het fijn vind en enorm leuk dat ik iedereen in die twee weken heb kunnen zien die ik graag wilde zien. Ik heb erg veel plezier gehad tijdens mijn vakantie in Nederland. Dank aan allen; voor de Nederlandse kost, Griekse maaltijden, biertjes, autoritjes, gesprekken over de (on)zin des levens en de gezelligheid.
Ik hou jullie op de hoogte van het leven hier op Rhodos en zal dat met een hogere frequentie proberen te doen dan ik van de zomer gedaan heb. ;-)
Hele dikke filakia!
Maud
P.s. voor foto's: te zien op mijn hyves!