Rhodos bedankt!

Bedankt Rhodos!!!!

Onderstaand stukje had ik al bijna een maand geleden klaar om op de site te zetten. Het een en ander is in de tussentijd verandert, maar desondanks wil ik jullie het niet onthouden. Rhodos, bedankt!!!

Bedankt voor de leuke tijd hier. Al is ‘leuk' de understatement van de eeuw.
Bedankt voor de enorm leuke mensen die ik hier heb leren kennen, en die ik zo erg ga missen!!!! Lang leve Hyves, Facebook, Internet, Skype, de telefoon en ansichtkaarten!!!! Ooooh lieve mensjes,
Bedankt voor het feit dat er een barstreet is, waar ik vele uurtjes heb doorgebracht. In alle eerlijkheid moet ik zeggen dat ik niet alles kan navertellen van die avonden, maar ze waren altijd geweldig!
Bedankt voor mijn collega's, zonder hun was mijn tijd noooooit zo leuk geweest, ik had het niet beter kunnen treffen en heb geweldige tijden met hun gehad!!!
Bedankt voor het mooie weer; de temperaturen waartijdens menig mens hier zuchtend en steunend door het leven ging, maar wat ik heerlijk vond en waar ik geen last van had.
Bedankt dat ik hier van een brunette naar een blondine ben omgetoverd: met grote dank aan de zon. Ook bedankt voor de witte tenen die ik heb als gevolg van het eeuwig dragen van pumps.
Bedankt voor het feit dat je wasje hier binnen 2 uur droog is; met grote dank aan de wind!
Bedankt dat ik ook hier mijn onhandige kunsten kon uitvoeren. Een kleine greep: vallen op de busparking bij de aankomende mensen, wekenlang in je info vertellen over een beroemde familie genaamd ‘Dionysos' en er later achterkomen dat die familie ‘Diagoras heette', de slappe lach krijgen tijdens het praatje in de bus, boos toeteren tegen een scooter die je tegemoet komt rijden in een eenrichtingsstraat en er pas naderhand achterkomen dat jij degene was die verkeerd reed, bijna op mijn gezicht gaan bij het uitstappen van de bus, stoer naar een groep buschauffeurs zwaaien vanuit je auto en die vervolgens af laten slaan, enveloppen vergeten mee te nemen naar de luchthaven voor de arriverende mensen, van de trap vallen....
Bedankt voor de mooie uitzichten, de uitzichten die ik iedere dag zag, maar die nooit verveelden.
Bedankt voor het lekkere eten. Het eten waar je gegarandeerd de dag erna van uit je mond stonk -lang leve de tzatziki!- en waarvan je het idee kreeg dat zodra je je mond open deed, er een walm uit kwam.
Bedankt voor het feit dat ik er hier achter gekomen ben wat voor werk ik wil doen! Dat dit werk, mijn werk is!
Bedankt voor alle leuke avonden, nachten, waarin ik al dan niet weer kruipend vroeg in de ochtend thuis kwam aanzetten.
Bedankt voor het me laten thuisvoelen hier, wat al zo snel was!
Bedankt voor de harde wind aan de westkant van het eiland; dat heeft mijn scootercapaciteiten sterk verbeterd: menig keer werd ik bijna omver gewaaid!
Bedankt voor de vele (goedkope) kledingwinkels hier, hierdoor moest ik mij een extra koffer aanschaffen!
Bedankt voor het feit dat er zoiets als ‘Vodafone CU' op dit eiland bestaat: ongelimiteerd bellen met andere personen die ook Vodafone CU hebben, heel handig, waardoor ik in 5 maanden tijd ruim 42 uur gebeld heb, 36 uur gebeld ben geworden, 1714 smsjes heb verstuurd en er er 3202 heb ontvangen!!
Bedankt dat je me zo druk hebt bezig gehouden, met mijn werk, met mijn collega's en met alle mooie dingen die hier te doen zijn, dat ik te druk bezig was om met regelmaat een teken van leven te sturen naar de mensen in Nederland.
Bedankt voor al die mensen die je mij hebt leren kennen die deze tijd tot zo'n mooie tijd gemaakt hebben!
Bedankt dat ik hier ingeburgerd ben in het verkeerd. Verkeersborden negeer ik bijna allemaal en het enige waar ik nog op let zijn stoplichten en stopborden. Aan de snelheid houd ik mij niet en zebrapaden liggen er echt voor de sier en hebben geen functie. Bedankt voor deze vrijheid in het verkeer en dat ik mij daar veilig doorheen heb mogen bonjouren. Daarbij ook bedankt dat ik zo geïntegreerd ben, dat ik waarschijnlijk in Nederland ontzettend moet gaan wennen aan alle betuttelende regels in het verkeer.
Bedankt voor het feit dat ik op een begeven moment zo gewend was aan het feit om op een scooter te rijden, dat ik als ik ergens liep, de neiging had in mijn achteruitkijkspiegel te kijken.
Bedankt voor de ontwikkeling van de bussen-radar. ‘Onze' bussen zijn meestal blauwe bussen. Als we ergens op een terras zaten, als ik op de scooter zat of waar dan ook was en ik signaliseerde iets blauws in mijn ooghoeken, stonden mijn zintuigen op scherp en keek ik meteen naar wie de buschauffeur was. ;-) Ook leuk; met collega's op een terras. Zodra er een bus voorbij kwam, keken we met z'n allen op. ;-) (Eindelijk kon ik de meeste buschauffeurs herkennen; zit het seizoen erop!)

Bedankt voor het feit dat veel Grieken, als je naar hun toe komt met een probleem, erop reageren met: 'what can I do about it'. Vergeef me als ik dat straks in NL ook doe.
Bedankt dat de populairste cabrio die hier verhuurt wordt aan toeristen, de VW Beetle is!
Bedankt voor het geheimschrift wat de Griekse taal heet! En niet alleen de Griekse taal, ook het Griekse schrift is abracadrabra, maar gelukkig kan ik het enigszins wel ontcijferen!
Bedankt voor de muggen, die mij eerst vrolijk iedere nacht aan het vergezellen waren, maar mij toch al na zo'n drie maanden voor gezien hadden. Ik was al erg blij, maar in september kwamen deze muggen toch weer mij opzoeken.
Bedankt voor de kakkerlakken, die het erg fijn vonden om in mijn kamer te vertoeven en mij af en toe onaangekondigd te verrassen met hun aanwezigheid. Deze bleven gelukkig, in tegenstelling tot de muggen, mij tot in het einde der dagen vergezellen.
Bedankt dat ik hier in 5 maanden een stukje van Griekenland heb leren kennen. Een land dat ik van tevoren alleen uit verhalen kende en een eiland, waar ik slechts de naam van kende, maar verder niets en wat nu echt een thuis voor mij geworden is.
Bedankt voor het feit dat is gebleken dat mijn hart toch nog niet helemaal opgevuld is...blijkbaar was er toch nog genoeg plaats voor nog een land wat ik bij kan schrijven in mijn hart. Na Ghana en Egypte zit Griekenland, Rhodos er nu ook in. Welk land het grootste stuk in mijn hart heeft kan ik niet zeggen, daardoor zou ik het gevoel hebben de andere twee landen tekort te doen...
En naast Rhodos, wil ik natuurlijk jullie ook allemaal bedanken. Mijn beste, trouwe volgers van deze site! Ondanks dat ik buiten mijn site om nogal behoudend was in tekens van leven geven vanuit Rhodos, waren jullie er toch altijd om mijn verhalen te volgen of mijn ‘Wie Wat Waars' te lezen op Hyves. Dat is iets wat ik erg waardeer en heel fijn vind. Mijn grote dank dus daarvoor!
As we speak wandel ik dus lekker door Swalmen en omstreken heen. Op 7 november zou ik naar Ghana gaan, maar helaas gaat dit niet door aangezien Ghana International Airlines failliet is....
Nu zou je denken dat ik dus extra lang in NL rond ga hangen om de tante uit te hangen, maar niets is minder waar. Ik ga namelijk weer terug naar Rhodos; ik heb hier een baan aangeboden gekregen per 1 november, dus over 2 weken zit ik alweer in het vliegtuig naar Rhodos! Dus ik ben maar even in het land! Iedereen is welkom om mij op te komen zoeken op Rhodos (of net zo makkelijk: in NL!) en voor degene die om wat voor reden niet kunnen komen; uiteraard zijn jullie van harte welkom op deze site.
Vanuit Rhodos zal ik weer al mijn belevenissen delen met jullie deze winter. En daarna? Wie zal het zeggen, hopelijk Rhodos en anders zeker een ander mooi zonnig oord.
Maar eerst dus: Swalmen waar ik alle oude tradities en gewoontes weer kan gaan doen en uiteraard die kleine spruit die mij van een gewone Maud tot een tante heeft gemaakt gaan opzoeken!!!!

Beste lezer, tot de volgende keer en nogmaals Afgharisto Poli!!!!
Maud

Wist je dat...

Dames, heren, zoals jullie gewend zijn van mijn tijd in Ghana en Zwitserland, komt er altijd tegen het einde een Wist-je-datjes verhaal. Zo ook deze keer: een heleboel feiten die te kort zijn om er een heel verhaal omheen te gaan breien maar die ik jullie niet wil onthouden!

Wist je dat ik 12 oktober naar NL terug kom? Afgezien van het feit dat ik mijn nichtje Anne en alle andere mensen weer ga zien die ik lief heb, baal ik ervan als een stekker (en dat is héél zacht uitgedrukt). Maar om er niet een heel deprimerend verhaal van te maken; hier wat meer zaken die je vast nog niet wist!

Wist je dat hier in de barstreet de politie geregeld in de auto erdoorheen rijdt. Meteen doen alle cafe's/discotheken de deuren dicht en de muziek zacht zodat de politie niet in de gaten heeft dat er een dik feest aan de gang is....Ach die politie is ook niet dom, maar vinden het gewoon erg leuk om hun gezag te tonen.

Wist je dat er hier langs de ‘snelweg' overal Afrikanen langs de weg staan. Zij wachten tot iemand met de auto stopt. Stopt er bij hun iemand met de auto, dan weten ze dat diegene een klusje voor hun heeft waar ze dus geld mee kunnen verdienen....Vrijwel elke dag rijd ik op die snelweg en kom ik ze tegen; zitten ze te wachten tot iemand stopt....

Wist je dat ik een oude buurman heb. 's Ochtends bij het ontwaken en 's avonds voor het slapen gaan zit ik op mijn balkon en dan zit deze beste man er ook. We knikken even naar elkaar en gaan vervolgens verder ontwaken of ons voorbereiden op de nacht. Verder is er geen conversatie tussen ons. Het enige geluid wat deze beste man produceert is zo nu en dan een rochel die hij in een emmer spuugt die naast zijn stoel staat.

Wist je dat ik een nieuwe bijnaam heb?! Als men ‘Tijgertje' roept, moet je niet gek staan te kijken als ik daarop reageer. Niels begon hiermee en enkele Belgische collega's hebben het nu overgenomen.
Stel je voor; je staat op de luchthaven bij de incheckbalie met een enorme rij met mensen. Naast je gaat een balie open voor de mensen die naar België gaan. Er komt een enorme invasie van Belgen binnen die aan die balie gaan staan en tot slot komt je Belgische collega. Hij ziet je en roept heel hard 'Heeee Tijgertje!!!!' waardoor iedereen natuurlijk kijkt naar wie het Tijgertje is.....Sinds ik trouwens tante ben geworden is het, jawel, ‘Tante Tijgertje' geworden!

Wist je dat ik dus een werk kloffie aan moet, en een onderdeel van dat pakje zijn pumps. De eerste drie weken heb ik met enorme blaren op mijn voeten gelopen en liep ik nog net niet strompelend rond. Maar nu, ik woon in die schoenen! Ze lopen heerlijk en ik kan er op dansen, springen en in noodgevallen zelfs rennen! (Ik zal maar niet vertellen over die keer dat ik op donderdagavond onderuit ging op de parking. Donderdagavond is een van de drukste luchthavendagen van de week!!!)

Wist je dat de merken waar ik voor werk, ook merken heeft in Duitsland, Engeland en Scandinavië. Doordat wij allemaal hetzelfde kloffie aanhebben word ik ook regelmatig aangesproken door gasten van andere landen. Nu is dat geen probleem als het Duitsers of Engelsen zijn, maar als een Scandinaviër mij aanspreekt en in knäckebröd-taal hele verhalen begint te vertellen, is het toch een heel ander verhaal!!!

Wist je dat in de Griekse taal ‘Nee', ‘Ja' betekent, terwijl als je ‘Ja' zou zeggen, dat betekent dat je weg gaat (doei).

Wist je dat de keren dat ik mijn ventilator in de kamer aan heb gehad, op één hand te tellen zijn! Ik hou van het klimaat op Rhodos!!!

Wist je dat ik enigszins Grieks kan lezen! Bij lange na nog niet vloeiend; het duurt even voor ik het ontcijfert heb, maar ik kan het! Kon ik vervolgens dan ook maar begrijpen wat ik las! Het is trouwens wel gaaf iets te ontcijferen en vervolgens te begrijpen wat er staat!

Wist je dat ik per maand hier bijna 1000km op mijn scooter rond gereden heb!

Wist je dat, ik 8 hotels onder mijn hoede heb, met ieder hun eigen sfeer. Zo is er een hotel wat recht aan de zee ligt. Als ik het hotel uit loop, voel ik de zeewind om mij heen blazen en ruik ik de zee. Daar word ik altijd heel blij van! Ook als ik daar mijn info's moet geven en 's ochtends mijn mensen op sta te wachten. Ik sta dan in een hele grote, uitgestorven lobby waar een heel relaxt muziekje op staat. Orea!!!!

Wist je dat scooter rijden heeeeerlijk is. Niet alleen de vrijheid die je hebt om te parkeren, maar vooral die wind om je heen en dan lekker crossen over het eiland met al die mooie uitzichten. Heerlijk! Bovendien is het ook geweldig dat je om elke scheet hier op je claxon mag drukken, waar ik dan ook hevig gebruik van maak, dat snap je wel!!! Ook is het leuk om te zingen op die scooter, niemand die je hoort (althans, dat hoop ik dan maar!) en ongegeneerd boze woorden te roepen naar mensen die zich als idioten gedragen op de weg (daar hoor ik niet bij, dat snap je wel!). Op dagen waar dus alles heerlijk verloopt, zit ik zingend op die scooter en op andere dagen als het even niet zo lekker loopt, zit ik dus mopperend en al claxonerend op die scooter. Gelukkig komt dat laatste niet zo vaak voor. ;-) Wat ook een voordeel is; alle files voorbij rijden. Al is file een groot woord....ik kan beter zeggen; de rijen die voor de stoplichten staan of waar dan ook!

Wist je dat, toen het 1 september was, er een enorme plensbui is gevallen?! Wij stonden op het balkon op kantoor toen er wat druppels omlaag vielen. Dus wij stonden met open mond naar boven te staren en ons te verbazen over het feit dat er regen viel! De dag daarvoor waren wij al helemaal vol verbazing om wolken te zien! Gasten hadden mij al verteld dat zij op de weersvoorspellingen hadden gezien dat er bewolking zou komen, waardoor ik dat al snel afwimpelde en zei dat het hooguit een paar wolkjes zouden zijn waar absoluut geen regen uit zou vallen. Ahum. Gelukkig was deze regen aan de andere kant van het eiland gevallen. ;-)

Wist je dat ik niet altijd een van de meest elegante personen op deze aardbol ben (geweest?), maar zodra ik mijn werkkloffie aanheb, schieten mijn benen vanzelf in een elegante pose. ;-)
Wist je dat ik aan één stuk door genoten heb hier en nog steeds geniet! In het begin was mijn glimlach niet van mijn gezicht af te slaan maar zelfs toen ik gewend was hier genoot ik. Vooral van de luchthavendagen, men! Als alles goed gaat op zo'n avond en alle gasten veilig en wel in de bus zitten zit ik stuiterend van de adrenaline voorin!

Tot zover de wistje-jedatjes!!!
Luitjes, ik ben niet zo happig geweest op het posten van verhalen hierop, maar voordat ik het koude kikkerland op ga zoeken....laat ik zeker nog iets van me horen!!!
Filakia....
Maud

Hoi!

Dames, heren, hier weer eens een teken van leven uit het zonovergoten Rhodos.
Wat kan ik zeggen...het is alweer bijna een maand geleden sinds ik mijn laatste berichtje hierop geplaatst heb, de tijd gaat gewoon zo snel hier!
De laatste dagen is het enorm heet hier op Rhodos. Ik heb nog geen thermometer gezien maar ik heb wel horen zeggen dat het rond de 48 graden is. Nu is dat niet iets waarover je mij hoort klagen, ik vind het heerlijk! Maar er kleven toch wat nadelen aan: op sommige plaatsen is de wind warm, zoda het voelt alsof er een föhn in je gezicht blaast! Een ander nadeel is dat als je onder de douche vandaan komt en je haren gaat föhnen, je erna weer onder de douche kan omdat het zweet weer van alle kanten aan het klotsen is (he, heerlijk!). Maar gelukkig blijft het een eiland, omringd door twee zeeën (aan de ene kant de Middellandse en aan de andere kant de Egeïsche) waardoor er altijd wel een zee is om in te plonzen!
En verder, ben ik dus al drie maanden hier (3!!!!!). de tijd gaat zo snel, zo vreselijk snel! Alhoewel ik niet weet wanneer ik naar NL ga, weet ik wel dat ik al over de helft van mijn tijd hier op Rhodos ben, wat ik echt heel erg vind. Rhodos is en blijft ontzettend mooi en afwisselend. Op plaatsen waar ik iedere dag met de scooter rijd, zie ik ook iedere dag weer andere dingen!
Verder ben ik ook nog tussendoor aan het proberen om Grieks te leren, wat erg leuk is! Maar niet makkelijk, vooral het schrift is pittig, maar ooo zo leuk!
Verstaan is natuurlijk makkelijker dan het zelf spreken, dus als de chauffeurs hele verhalen tegen me spreken kan ik door de weinige woordjes die ik ken, er toch het een en ander van breien. Hierdoor hebben al 2 chauffeurs aan mij gevraagd: hoeveel JAAR woon je al in Griekenland? Uuuuh 3 maanden knakkert!!!!!

Misschien hebben jullie trouwens ook het een en ander gehoord over de stakingen hier op Rhodos. Het werd echt enorm breed uitgemeten in de pers, echt erg. Zo zouden hier duizenden toeristen vastzitten omdat ze hun hotel niet uitkonden ivm de benzinestaking, zouden honderden toeristen hun vakantie geannuleerd hebben en de schappen in de supermarkten zouden helemaal leeg zijn. Grote bullshit!!!
Een paar weken geleden werd op zondagavond bekend gemaakt dat de chauffeurs van de benzine gingen staken. Zo kwam het dat iedereen die zondagavond, nacht en maandagochtend ging tanken en de benzine op het hele eiland op maandagmiddag niet meer te krijgen was. Gelukkig was er op vrijdag weer langzaamaan benzine te krijgen. Maar de meeste autoverhuurbedrijven hadden hun reserves wat betreft de benzine nog in hun achtertuin staan....Dus al met al was het niet zo'n groot drama al had het niet veel langer moeten duren, dan was het wel uitgelopen op een drama! Wat wel een drama was: de Grieken die noodgedwongen de fiets moesten pakken. Grieken op een fiets is levensgevaarlijk. ;-)

En verder....het hoogseizoen is aan de gang, wat betekend dat het lekker druk is met alles, veel te doen, veel gasten en lange dagen, maar wel erg leuk!!!
Maar wat ik er dan toch nog even tussen neus en lippen door in wil gooien: lieve mensen, noem mijn werk géén vakantiewerk. Noem mij géén vakantieganger en denk vooral niet dat ik de hele dag met mijn luie gat op het strand lig en af en toe eens een kijkje neem in een hotel en op de luchthaven. Ik heb er een hekel aan dat dit werk niet serieus word genomen door mensen en dat het zo onderschat word. Even voor de duidelijkheid: mij hoor je niet klagen over de lange dagen die ik maak, of over wat voor werkzaamheden die ik moet doen dan ook. Het werk is fantastisch! Maar doordat ik toevallig in een hele mooie omgeving werk waar veel mensen komen voor hun vakantie, wil niet zeggen dat ik die vakantie ook heb. Als ik ditzelfde werk zou doen in Nederland, Duitsland of waar dan ook, zou niemand het woord ‘vakantieganger' in zijn mond durven nemen....Ik weet dat ik geen Nelson Mandela achtige praktijken uithaal hier en de nobelprijs voor de Vrede zal ik met dit werk ook niet in de wacht slepen. Maar waar we wel ons steentje aan bijdragen enwat we wel doen; onze uiterste best om ervoor te zorgen dat mensen, die al maanden uitkijken naar hun vakantie en er god weet hoe lang voor gespaard hebben, een fijne onbezorgde vakantie hebben. Dus, doe mij en ook mijn collega's een groot plezier!!!

Tot slot nog een lompe actie van mij die ik niemand zou willen onthouden.
Gister kwam ik thuis en ik was aan het twijfelen wat ik als eerste zou doen: naar de wc, mijn gsm in de oplader doen (batterij was bijna leeg), omkleden of Cynthia bellen. Ik besloot Cynthia te bellen om te kijken waar ze ergens was. Zo gezegd en zo gedaan. Tijdens het bellen zag ik ineens een kakkerlak op zijn rug liggen naast mijn keuken met zijn pootjes spartelend in de lucht. Nu kan ik soms wel een redder in nood zijn door deze beesten voor andere weg te halen, maar zo voor mezelf....brrrr!!!!
Dus met morele ondersteuning van Cynthia via de gsm spoot ik hem dood en veegde ik hem via de voordeur naar buiten. Maar hij bleef plakken aan mijn bezem! (Hmm, is dit niet té veel info?!) dus ik moest die bezem uitkloppen! En toen ineens hoorde ik: KLATS!
Whoops, de deur was dichtgevallen met de sleutel uiteraard nog binnen!
Dus ik de huisbaas bellen, maar die kon pas één uur later komen! Verder was niemand anders aanwezig waar ik zo lang binnen kon zitten. Dus ging ik maar op zoek naar een ladder en vond er ook een! Vervolgens moest ik dus met die ladder door onze dichtbegroeide voortuin klauteren (let wel: in mijn werkkleren; pumps en rok!). Ik zette de ladder tegen het balkon en kwam erachter dat ie eigenlijk te kort was! Maar ik moest en zou natuurlijk het balkon op komen. Godzijdank had ik de balkondeur open staan! Dus daar ging ik dan, heel a-charmant klimmend op die ladder en vervolgens over de reling van het balkon....heeeeeel charmant. En nee, hier zijn geen beelden van!!!!

Nou beste mensen, dit was het weer voor deze keer!!! Ik zal het niet hardop zeggen, maar ik hoop eens te horen wie allemaal mijn verhalen hier leest. Op deze site kan ik namelijk zien hoe mijn verhalen belezen worden en ik ben toch wel erg benieuwd wie er allemaal rondspookt op deze site. Laat je eens horen, vind ik leuk!!!!

Xxx Maud

Luchthaven-dagen

De luchthaven dagen zijn zonder twijfel de leukste dagen! Dus vandaar dat deze keer mijn blog hierover gaat.
Waarom het zo leuk is, kan ik niet goed uitleggen, misschien door de sfeer die er hangt. Je zwaait mensen uit die meestal een fijne vakantie gehad hebben en je verwelkomt mensen die een hele vakantie voor de boeg hebben waarin ze hopelijk mooie herinneringen gaan maken voor later!
En bovendien vind ik luchthavens heeeeerlijk, zo leuk!
Je weet nooit wat er gaat gebeuren; of alle aankomende gasten er allemaal uit komen met hun bagage, of iedereen goed ingecheckt word, of iedereen goed afgeleverd word bij hun accommodatie, etc.
Hoe zo'n luchthaven dag er in het kort uit ziet? Zo:
's Ochtends en/of 's avonds stap je bij een hotel op de bus. Het is altijd een verrassing welke buschauffeur je hebt! Het zijn wel vaste chauffeurs die in dienst zijn, dus ik begin ze een beetje te (her)kennen. Maar hun namen blijft een struikelpunt! Al die Griekse mannennamen! Er zijn ook drie chauffeurs die Adonis heten, wat altijd leuk is om in de bus te vertellen: 'Dames en Heren, de buschauffeur van vandaag is Adonis'. ;-) Met de meeste chauffeurs heb ik dan ook veel plezier in de bus, waardoor we één keer bijna een hotel voorbij reden, en een andere keer erachter kwamen dat we al op weg waren naar de luchthaven terwijl we nog mensen bij een hotel op moesten pikken, whoops!
Als ik dan de aankomende mensen heb verwelkomt en naar de parking loop waar de bussen staan, is het ook altijd lachen met die kerels! Ze vragen dan allemaal: 'Kom je bij mij? Kom je bij mij???'
Verder is het ook leuk om Grieks met hun te praten. Naja, soms begin ik in het Grieks te vragen hoe het gaat en wat zijn naam is en dan denken ze vervolgens dat ik gewoon Grieks spreek, wat dus niet zo is! Maar soms testen ze me ook uit, dan vertellen ze mij iets in het Grieks en op de goede gok geef ik antwoord, wat soms klopt, maar waar ik soms ook helemaal naast zit, hilarisch!!!!
(Mijn Grieks is bij lange lange langena nog niet goed hoor! Maar ik vind het wel heel leuk om hier wel mee bezig te zijn!)
Eén keer had ik een hele vervelende chauffeur, die gasten niet tot hun hotel wilde brengen, waardoor zij een stuk met hun koffers moesten sjouwen. Maar ik accepteerde het niet en toen ging hij helemaal flippen, in de bus! Dus met de gasten nog in de bus ging hij helemaal uit zijn plaat tegen mij in het Grieks. Dus nam ik hem maar mee de bus uit en toen ging hij daar ook nog tegen mij tieren....Ik schaamde me dood tegenover die gasten en heb wel duizendmaal mijn excuses aangeboden, maar gelukkig konden zij er de humor wel van in zien! De buschauffeur heb ik daarna ook niet meer gezien bij ons gelukkig!!!

Om even verder te gaan met de indeling van zo'n luchthaven dag:
Nadat ik alle hotels ben afgegaan om de gasten op te halen, rijden we door naar de luchthaven en houd ik mijn praatje in de bus. Ik zit dus voorin, naast de chauffeur met een microfoon aan mijn mond het praatje te houden. Superleuk! Soms heb je echt een feestbus, dus een bus met mensen die allemaal in uitgelaten stemming zijn, dat is geweldig!
Maar sowieso, als ik bijvoorbeeld 's avonds pas om 21 uur vertrek met de bus, heb ik 's middags altijd even een inkak moment. Maar zodra ik in de bus zit, ben ik alles vergeten. Hoe moe en ingekakt ik me ook voel, als ik zo in de bus zit, met al die mensen, op weg naar de hotelletjes en de luchthaven....krijg ik een smile op mijn gezicht, ik word daar zo blij van!
Maar laatst was het wel even spannend: de vlucht had een vertraging waardoor de gasten midden in de nacht aan zouden komen in Nederland. Alleen....wisten de gasten het nog niet! Taak voor mij, en mijn collega's om dit dus te vertellen in onze bus....En dan is het maar afwachten hoe de gasten reageren. Maar gelukkig verliep dat wel goed! Het houdt het wel spannend allemaal en uiteindelijk is het kicken als alles goed verlopen is!
Eenmaal aangekomen op de luchthaven verwijzen we onze gasten naar de juiste incheckbalie en daar gaan we vervolgens bij staan voor het geval gasten vragen hebben of hulp nodig hebben bij het inchecken. Soms gaat het inchecken echt als een speer en is iedereen binnen 30 minuten ingecheckt (bijvoorbeeld bij de Arkefly: daar gaan alleen onze gasten op en niet de gasten van andere touroperators.). Maar soms loopt het voor geen meter en zitten er echt knakkers achter de balie die op hun elfendertigste iedereen inchecken...Maar soms doen zich ook andere problemen voor: laatst bleek dat iedereen op economy-class was ingecheckt, terwijl er ook gasten bij waren die comfort-class hadden geboekt...dus moest er een nieuwe lijst ergens vandaan gehaald worden, alles nagecheckt worden, ingecheckte gasten terug gehaald worden, bellen bellen bellen naar alles en iedereen door de incheckdames, en toen was het eindelijk geregeld.
Of die keer dat de incheckbalie-mevrouw mij wenkte en zei dat de letters van de vlucht op een coupon van gasten niet klopte. Ik ging kijken en ik zag inderdaad dat die letters niet klopte. Ofja ze klopten wel, maar de gasten stonden bij de verkeerde vlucht! Hun vlucht zou om 21.45 gaan. Ik keek op mijn horloge en die gaf 21.43 aan...Shit, vlucht gemist!!!
Gelukkig waren er op deze vlucht wel nog plaatsen vrij dus snel een nieuw ticket voor hun geregeld (al klinkt het nu een stuk makkelijker en sneller dan het in werkelijkheid gaat!) en toen konden ze gelukkig nog mee met de andere vlucht!
Maar er gebeuren ook grappige dingen, zoals de keer dat een gast op zijn koffer wilde gaan zitten en er vervolgens aan de andere kantaf pleurde! Suus en ik zagen het gebeuren en we konden in een onopvallende slappe lach schieten, voor zover dat gaat. ;-)
Nou, als iedereen goed en wel ingecheckt is, begeven we ons naar de aankomsthal met onze tasjes met welkomstenveloppen. Als we in de incheckbalie aankomen is het meestal vechten om een loketje waar we achter kunnen staan. Zodra we een loketje bemachtigd hebben dumpen we daar de enveloppen voor de gasten om er vervolgens de busnummers op te schrijven.
En dan kunnen we gaan kijken of we bij de bagageband al ‘See-buy-fly' tasjes ontdekken; zodra we die zien weten we dat ‘onze' gasten eraan komen! Zodra we die gesignaliseerd hebben gaat één van ons met het HI/Arke logo zwaaien om de mensen te verwelkomen en deze naar de collega's te sturen die vervolgens klaar staan met de welkomstenvelop en de gasten naar de juiste bus verwijzen....
Soms komt het ook voor dat je gasten nog leuk mag informeren dat hun hotel is overboekt en ze naar een ander hotel gaan, wat 9 van de 10 keer een beter hotel is....Maar goed, het is wel spannend om zoiets te vertellen: hoe gaan de mensen reageren?!?!!?
En dan....als iedereen zijn bagage heeft kunnen we naar de parking gaan. Helaas komt het soms voor dat mensen hun koffer kwijt zijn...erg vervelend! Vooral als je 's avonds om 23.30 uur aan komt, je moe bent en een vrouw bent. Echt, een vrouw zonder koffer betekent CRISIS!!!!! ;-)
Maar gelukkig gebeurt dat niet zo vaak....dus als iedereen goed en wel uit de aankomsthal is, lopen we naar de parking toe.
Dat moment is altijd erg leuk: op de parking zie je de bussen van TUI klaar staan en van ver zie je al de gasten erin zitten. Je ziet de lampjes branden in de bus en weet dat daar dus nieuwe gasten in zitten die vol verwachting zitten te wachten op alles wat Rhodos hun gaat brengen. Als je je dan bedenkt dat jij degene bent die hun de eerste indrukken over Rhodos mag laten beleven, is dat erg leuk! Ook moet ik dan vaak terug denken aan het moment dat ik net zo vol verwachting in die bus zat en benieuwd was naar alles wat Rhodos mij zou gaan brengen!

Eenmaal aangekomen op de parking is het ook altijd even leuk om te kijken welke buschauffeur je hebt, zoals ik net al zei! Vervolgens tel ik de gasten in mijn bus en als we compleet zijn gaan we! Zodra we vertrokken zijn begin ik aan mijn praatje. Meestal loopt dat wel goed, maar een paar weken geleden was ik wat ziekjes en toen liet mijn stem het enorm afweten tijdens mijn praatje, hij viel de hele tijd weg! Echt irritant, alsof ik een hele week carnaval had gevierd!
Na mijn praatje zetten we de gasten er bij de juiste accommodatie uit... Dit gaat echter niet altijd vlekkeloos!
Laatst was ik bij een accommodatie waar de bus zich moest keren, maar toen hij achteruit wilde gaan, begaf de bus het! De lucht was op in de bus, blijkbaar rijden die ook op lucht of wat dan ook. Hij kon dus niet meer keren en ging niet meer voor of achteruit! Daar stonden we dan...bij een best wel afgelegen hotel met mijn bus nog vol met gasten; het was pas de tweede accommodatie waar we langs kwamen!
Dus iedereen kon uit de bus gaan, alle koffers eruit halen en vervolgens wachten op een nieuwe bus...die kwam er meteen aan. Ahum, we zijn in Griekenland, dus na een klein uurtje kwam de bus eindelijk aan! Ik ging even snel afscheid nemen van de buschauffeur want hij moest uiteraard bij zijn busje blijven en net toen ik naar de nieuwe bus wilde lopen, hoorde ik keihard *BAM!!!!!*.
De nieuwe bus had tijdens het keren met zijn achterkant de muur geraakt! Dus zijn hele achterlamp was kapot en de achterkant was heel erg beschadigd! Maar gelukkig konden we er wel mee weg rijden, inmiddels was het tenslotte toch al bijna half één 's nachts!!!

Vaak krijg ik trouwens als reactie op mijn opmerking ‘Fijne vakantie'; ‘Jaaa jij ook'. Bedankt knakkert, maar voor mij geen vakantie. Ook geen werkvakantie. Dat ik toevallig in een ontzettend mooie omgeving werk, waar veel toeristen komen, wil niet zeggen dat ik hier vakantie vier! Als ik dit werk in NL doe, zou het ook geen vakantie genoemd worden, toch!!! Goed, dat zeg ik uiteraard niet!!!
Maar jullie horen mij niet klagen hoor. Moet wel zeggen dat het nieuwe er vanaf is, maar dat maakt het desondanks niet minder leuk. Het routine wat opgebouwd was de afgelopen twee maanden is er afgelopen week hard uitgeknald, keihard, waardoor ik een beetje van mijn apropos af was/ben....Er lopen wat knakworsten rond in deze wereld die het leuk vinden om mensen erbij te lappen die het totaal niet verdienen, dat is alles wat ik zeg....Maar die knakworsten komen zichzelf nog wel tegen; what goes around comes around!
Maar desondanks ben ik nog steeds very alive and kicking over here!!! De tijd krijg ik enorm goed om hier, het vliegt voorbij. Naast de knakworsten die hier rondlopen, zijn er gelukkig heel veel lieve mensen waar ik me meer dan goed mee amuseer en dat is wat belangrijk is...

En nu...op naar morgen: weer een luchthaven dag!!!!
Hasta la pasta en tot de volgende keer!
X Maud
P.s. ik heb de vorige keer beloofd kaartjes te sturen; ze zijn inmiddels gekocht maar wachten nog om geschreven te worden....!!!!!

WK!

Warempel! Zo snel alweer een teken van leven van Maud?! Jawel!!!
Het kan niemand ontgaan zijn dat het WK in volle gang was en zo ook hier op Rhodos. Van te voren leek het me ontzettend leuk om hier het WK te volgen, mede door het feit dat ik dan voor twee landen kon juichen, maar dat viel eigenlijk een beetje tegen. De Grieken zijn niet zo WK-gek als wij zijn. Nergens kon je zien dat het WK in volle gang was, behalve in de restaurantjes waar de toeristen kwamen. Maar door de onregelmatige werktijden, heb ik geen Griekse wedstrijd kunnen zien, en maar één wedstrijd van begin tot einde kunnen zien. De finale!!!! De rest van de wedstrijden viel steeds net tijdens mijn bezoekuur: dus terwijl ik van het ene naar het andere hotel ging, probeerde ik tussendoor nog even in de hotels iets mee te pikken van de wedstrijd; in bijna al mijn hotels was er ergens wel een ruimte te vinden waar het oranje kleurde. En op andere dagen was ik op de luchthaven waardoor ik de wedstrijd moest missen. Maar het was erg kicken om de wedstrijd ter wedstrijden, de finale, van begin tot einde te kunnen zien!

Tijdens de kwart finale, had ik ook mijn bezoekrondje en toen mijn bezoekrondje ten einde liep, was ook de wedstrijd afgelopen. Ik reed met mijn scooter door een straat met een aantal barretjes en het was gekkenhuis daar! Overal oranje op straat, mensen waren aan het dansen, aan het zingen…echt geweldig!
En toen…hoopte ik zo dat Ghana die avond zou winnen; dan zouden ze namelijk tegen Nederland moeten spelen! We gingen net die avond uit eten met alle collega's, dus ik zat daar helemaal zenuwsappig te zijn omdat ik ondertussen op de hoogte gehouden werd van de wedstrijd via Esther. Wat een spannende wedstrijd was het, en wat waren ze er dichtbij! Maar helaas, Uruguay was toch sterker!
Maar goed, toen werd het dinsdag en moest Nederland om half 10 spelen. Die wedstrijd zou ik ook missen omdat ik op de luchthaven zou zijn. Maar ooooh, wat was het vet! Veel gasten waren in het oranje gekleed en ineens hoorde je iedereen heel hard juichen en wist je; er is een goal!!!! Zo snel mogelijk probeerden we iedereen in te laten checken, want als ze door de paspoortcontrole gingen, was daar een TV te vinden waarop ze de wedstrijd konden volgen!
Ondertussen gingen Mariska en ik naar de aankomsthal, om de nieuwe gasten te verwelkomen. En daar raakte ik door de zenuwen wel ietswat van mijn padje af; ik feliciteerde gasten met hun honeymoon, terwijl ze helemaal niet op honeymoon waren…..auwwww!!!!
Gelukkig waren alle gasten er snel door en had niemand zijn bagage verloren, waardoor wij bussen weg konden spreken. Terwijl wij op de parking stonden bij de bussen, waar de gasten in zaten, kreeg ik telefoon van Cynthia: 'MAUD!!!! Het staat 2-1!!!!!' Dus Mariska en ik helemaal juichen en springen op die parking en in de bus lagen de gasten in een scheur! Ik liep een bus in om te vermelden dat het 2-1 stond en toen kreeg ik te horen: jaaaa we hadden je al gehoord….whahahaha! Het was echt een feest om deze bus weg te spreken; iedereen was echt in een uitgelaten stemming!
Terwijl ik de bus dus aan het weg spreken was, ging mijn gsm weer: Cynthia….ik drukte haar weg en zei tegen de gasten dat ik niet hoopte dat ze belde om te vermelden dat er een goal gevallen was….Toen ze weer belde gaf ik de gsm aan de chauffeur en die zei me: het is 3-1!!!!! Nou toen was het hek van de dam, een groot feest in die bus, echt geweldig!
Vervolgens ging ik in mijn eigen bus en daar was ook iedereen lekker vrolijk, heerlijk! Nadat ik iedereen had afgezet bij de hotels ging ik linea-recta door naar de barstreet; naar het Nederlands barretje. In mijn TUI kloffie….(Daar moet ook nog eens een foto van komen, niet!) Dus daar hebben we nog lekker feest gevierd. Gek te beseffen dat Nederland in de finale van het WK staat!!!!
En toen was het ineens zondag, finale dag! Gelukkig was dit mijn vrije dag en zo zaten Cynthia en ik al ruim op tijd in de Twee gezusters om de wedstrijd te kunnen zien…Maar ooo wat was het jammer dat ze niet gewonnen hebben, zonde!!! Zou zo graag eens een goal mee willen maken in een café! Nog nooit heb ik een wedstrijd van begin tot einde gezien waar Nederland (of Ghana!) gewonnen heeft, jammer!
Maar desondanks kunnen we zeker terug kijken op een heel mooi WK, waar wij toch wel heel goed de finale gehaald hebben!
Xxx Maud

P.s. bedankt voor de kaartjes die ik afgelopen week mocht ontvangen!!! Erg lief en ik zal eraan denken kaartjes terug te sturen!
P.p.s. als antwoord op jullie vragen:
De Griekse kost is GODDELIJK!!!! Alleen al van simpele Tzatziki met brood waan ik me in de hemel! Ze hebben verder niet echt lekker brood vor bij het ontbijt te eten, maar als je uit eten gaat eet je je vingers er bij op!!!
Heb ook al wat leuke mensen leren kennen, maar verder zijn het toch vooral mijn collega's waarmee ik op trek. De meeste zie ik 7 dagen per week en we hebben nog altijd enorm veel plezier met elkaar!
Voor foto's verwijs ik jullie door naar mijn hyve: www.mot87.hyves.nl. Ik zit aan mijn limiet voor foto's op deze site en anders moet ik ervoor betalen. Net zo makkelijk dus om deze op hyves te zetten!!!

P.p.p.s: verder gaat alles nog helemaal goed hier, I'm alive and kicking, werk is nog steeds genieten en Rhodos verveelt bij lange na nog niet! Ook ben ik bezig met Grieks te leren, errrrrg leuk!

Ik leef nog!!!

Zo, weer een nieuwe update uit het zonnige Rhodos! Mijn oprechte excuses dat het zo lang heeft geduurd voor er weer iets van deze kant kwam, maar: geen nieuws, goed nieuws, toch!
Ik heb in de tussentijd zoveel gedaan, geleerd en meegemaakt dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen!

Ik ben weer op twee excursies mee geweest, waardoor ik ze nu bijna allemaal gedaan heb. Afgelopen maandag ging ik samen met Cynthia op de jeepsafari. Ik zou eigenlijk een week eerder gaan, maar toen zaten de jeeps vol, dus kon ik niet mee. Het bijkomend voordeel was wel dat ik ’s middags de voetbalwedstrijd van Nederland kon zien! Dus op kantoor hebben we heel hard gewerkt en de voorgaande dagen hadden we al voorgewerkt zodat we uiteindelijk naar de stad konden racen om in het Nederlands barretje de wedstrijd te kunnen zien. Dat is wel grappig: 3 TUI auto’s en 3 scooters met TUI mensjes erop in een colonne door de stad. De eerste helft van de wedstrijd heb ik bijna niet kunnen zien: ik had die week de noodtelefoon op zak, en deze bleef af gaan tijdens de wedstrijd! Dat was wel balen, maar niets aan te doen. Ik heb een haat-liefde verhouding met dat ding…Van de ene kant vind ik het wel leuk om deze op zak te hebben omdat gasten je bellen met een situatie die je vaak acuut moet oplossen en als dat dan lukt, is dat kicken! Maar ik was ook wel blij toen de week om was en ik de telefoon aan mijn collega kon geven, zo was ik er van verzekerd dat ik niet meer uit mijn nest gebeld kon worden. ;-)
Nou, zoals ik net al zei kijken we hier dus ook het WK, voor zover het gaat, want we werken natuurlijk heel onregelmatig. Zo moest Ghana afgelopen zaterdag spelen om 17 uur, terwijl om die tijd net mijn bezoekrondje begint en ik mijn hotels moet af gaan. Bij sommige hotels kon ik het wel op de TV volgen, maar bij andere hotels niet. Maar gelukkig werd ik op de hoogte gehouden door mijn collega’s! Woensdag heb ik mijn collega’s ook mee gesleept naar een barretje om de wedstrijd ’s avonds te kijken die Ghana moest spelen tegen Duitsland. Aan het tafeltje voor ons zat een Duitse meid, die helemaal uit haar dak aan het gaan was voor Duitsland, en wij zaten achter haar en waren natuurlijk helemaal voor Ghana! Jammer dat ze de wedstrijd verloren hebben, maar gelukkig zijn ze wel door!!!

Om even terug te komen op de jeepsafari; die was meeeeega vet. Echt, het was een perfecte excursie, een excursie die je vakantie top zal maken! We zaten bij twee Engelse meiden in de jeep, maar zij hadden nog geen rijbewijs, dus Cynthia en ik mochten rijden!!! Dus gingen we lekker op pad, Cynthia begon met rijden. Het eerste stuk ging nog over asfalt, maar ineens sloegen we ergens rechtsaf en gingen we dus echt off-road. We reden op weggetjes die geen weggetjes te noemen zijn, met keien, gaten in de grond, etc. Een beetje te vergelijken met de wegen in Ghana, maar dan erger hahaha! Nadat we ergens een stop hadden, nam ik plaats achter het stuur! En dat was echt mega vet, tot we ineens bij een helling aan kwamen die heel stijl was en waar de weg echt zwaar belabberd was. Van te voren had ik nog lopen vertellen tegen Cynthia dat ik helling trekken leuk vond, maar in die jeep bakte ik er niets van! Steeds ging er iets mis als ik het deed, dan rolde de jeep naar achter, moest ik heel hard optrekken en roken we tenslotte een verbrande plastic lucht…maar goed, de helling ben ik uiteindelijk goed opgekomen!!! Nadat we weer een stop hadden nam Cynthia weer plaats achter het stuur en ben ik op het dak van de jeep gaan zitten en daar ben ik eigenlijk niet meer vandaan gekomen, het was echt mega sjiek! Na een lunch en een korte plons in zee reden we weer terug en toen zat deze excursie erop!
De dag erna kon ik weer op excursie en deze keer ging ik de jungle van Rhodos verkennen. Heeft Rhodos een jungle? Jawel! Nikos, een rasechte Griek nam ons te voet mee de jungle in, een beetje te vergelijken met de mangroven die je in bijv Maleisië tegen komt! In het midden van de jungle kwamen we bij een geïmproviseerde keuken uit, Nikos maakte daar een lekkere lunch voor ons klaar en wij konden ondertussen lekker relaxen in de hangmatten, wat een zwaar leven….
Op het einde van de jungle vond Nikos het nog leuk om aan de gasten te vertellen dat ik de hostess van TUI was. Dat, terwijl ik de hele dag al probeerde incognito te zijn! Ook zag ik er niet TUI-representatief uit natuurlijk en kreeg ik de opmerking van gasten: “Joh, ik herkende je niet met je kleren aan!” Voor er misverstanden ontstaan: de gast bedoelde natuurlijk dat hij me niet herkende met mijn eigen kleren aan ipv mijn TUI pakje!
Afgelopen vrijdag mocht ik oppassen op het zoontje van mijn Chief, wat wel relaxt was! In ruil daarvoor: Nederlandse TV, draadloos internet, een heerlijke bank om in te hangen en een suuuuper bed om in te slapen, whiehoew! De dag erna gingen we met alle collega’s een boerderij bekijken en ging het zoontje ook mee. Het was een klein uurtje rijden naar die boerderij en ik zat bij mijn chief en haar zoontje in de auto en ik heb daar lekker het kind uit kunnen hangen. ;-) Ik had mijn strandlaken bij me en ineens was het onze ‘onzichtbare deken’ geworden, van die knul en mij. Dus sloegen we de deken om ons heen in die auto en zo konden we naar de meest gekke plaatsen gaan, dus zo ben ik o.a. op mars geweest die dag…hilarisch, echt een te gekke knul is dat!!!

En verder, amuseer ik me nog heel prima hier! Met de collega’s gaan we op zaterdag stappen in de Barstreet hier, wat altijd erg leuk is! Vorige week was ik de BOB, aangezien ik de noodtelefoon op zak had. Dan kan je het niet maken om te gaan drinken en half lazarus die telefoon op te nemen natuurlijk! Maar het was wel leuk om de BOB te zijn voor een keer en te zien hoe iedereen steeds dieper in het glaasje gaat kijken. ;-)
Met mijn scooter kan ik het steeds beter vinden trouwens. We crossen samen gezellig het eiland rond en sommige stukken zijn echt heerlijk om te rijden omdat je waanzinnige uitzichten hebt!
De informatiebijeenkomsten die ik moet geven gaan ook lekker! Afgelopen woensdag zouden er 60 gasten kunnen komen naar mijn info, maar kwamen er maar 22, maar desondanks liep de info zooo lekker, echt heerlijk, ik zat er helemaal in! Langzaam aan komt er een ritme in de dagen hier, wat wel fijn is. Maar ze vliegen ook echt voorbij, dat is dan weer balen!
Vorige week was het trouwens bloed heet hier, zeker 40 graden! En daarbij was het ook ontzettend heiig waardoor Turkije niet meer te zien was! Echt vaag, dan lijkt het net alsof Turkije ineens van de aardbodem verdwenen is, maar die zie je gewoon niet meer!
Nu zijn de temperaturen weer wat gedaald en zitten we rond de 30/35 graden. Kun je het voorstellen: gister was het 25 graden en was het fris, ik had bijna mijn jasje aan gedaan!

Zo, ik weet eerlijk gezegd verder niet wat ik moet vertellen en daarbij heb ik het gevoel dat ik jou, mijn beste lezer, tekort doe…ik heb tenslotte al een tijd niets van me laten horen. Of heb ik jullie tijdens mijn voorgaande tripjes gewoon verwend met mijn bijna wekelijkse verhalen?!?!?!
Maar ik heb verder gewoon weinig te melden, behalve dat het leuk is hier! Rhodos is en blijft een mooi eiland en de mooie uitzichten, de zonsondergang die ik zie vanuit de bus, de landschappen waartussen ik rijd op mijn scooter, het verveelt niet!
En het werk; het was leuk de eerste weken en dat is het nog steeds. Al is ‘leuk’ de understatement van de eeuw. Het werk is genieten; het is afwisselend, het is mooi en gewoon vet kicken! Na mijn vrije dag afgelopen zondag, was ik dus 2 dagen op excursie geweest en ondanks dat deze excursies super waren, was ik enorm blij om woensdag weer gewoon aan de slag te kunnen gaan. Voelde me zo nutteloos toen ik op de excursie was en bovendien; hoe leuk die excursies ook waren, het werken vind ik veeeeeeel leuker!!!! En nog steeds maakt een vrije dag me niet zo veel uit. Of hoe moet ik het uitleggen; een vrije dag is net zo fijn als een werkdag! Mooi toch, ik hoop dat dit gevoel lang zal blijven. Als dat zo is, dan begint het er steeds meer op te lijken dat ik mijn dreamjob wel gevonden heb!

Zo, damens, heren, dit lijkt me een mooie afsluiting voor deze keer.
Ik zal proberen de volgende keer iets eerder wat te laten horen!
Heel veel liefs uit het mooie Rhodos!!!

Maud

Update uit Rhodos

Hallo allemaal!
Hier weer een update vanuit Rhodos!
Na mijn laatste bericht hier op de site is er zoooo veel gebeurd, heb ik zoveel dingen gezien en gedaan.
Ik ben op excursie geweest, drie keer. Het was echt heel erg leuk om meer van het eiland te zien. Wat is het toch een mooi eiland! Als je de foto's op mijn hyves ziet (http://www.mot87.hyves.nl/ ) ,krijg je een beetje een indruk van hoe mooi het hier is!
2 weken geleden kreeg ik te horen dat ik op donderdag mijn eigen transfer bus had naar de luchthaven toe. Een transfer bus is een bus die de gasten van verschillende hotels afhaalt om ze vervolgens allemaal naar de luchthaven te brengen. Meestal is daar een host(ess) bij en nadat ik dus een aantal keren bij collega's had mee gekeken mocht ik het nu in mijn eentje doen!
Dus al ruim van tevoren (lees: één uur) zat ik al op het terrasje bij het hotel waar de transfer zou beginnen. Beter te vroeg dan te laat; dat laatste kun je echt niet maken! Mijn richtingsgevoel begint gelukkig langzaam te komen, maar je weet maar nooit. Dus aangezien ik de tijd had, was ik lekker relaxt op tijd vertrokken. Op de afgesproken tijd kwam de bus en zo gingen we verschillende hotels af om gasten op te halen. Nadat alle gasten in de bus zaten en we dus naar de luchthaven konden rijden, kon ik beginnen met een praatje in de bus: men neme een microfoon en wat informatie omtrent het inchecken, that's it! Ik had een hele fijne bus chauffeur die lekker op tijd was, zodat we bij alle hotels op tijd waren. Ook had ik hele aardige gasten, een erg mooie transfer om mee te beginnen dus. En ik vond het nog leuk ook...
Het was wel een beetje raar, ik kwam immers een week geleden zelf met het vliegtuig aan en ik had toen nooit durven denken dat ik een week later al zelf een bus aan het begeleiden was!
Ook dacht ik de eerste dagen als ik mijn collega's aan het werk zag: Ga ik dat straks ook echt zelf doen?! Cool!!!

Langzaam aan krijg ik er dus steeds meer taken bij, wat ik erg leuk vind! Maar ik merk wel dat ik nog heel veel moet leren hoor, er komt zoveel informatie op me af over de hotels, de gasten, Rhodos, de luchthaven etc. Deze vrijdag is het werkschema in gegaan, wat betekend dat ik vanaf nu ook zelf een aantal hotels onder mijn hoede heb.
Een aantal keren per week bezoek ik dus deze hotels.
Om een indruk te geven van mijn werkweek:
Maandag: Informatie bijeenkomsten geven en bezoeken afleggen bij je eigen hotels, daarnaast in de middag op kantoor zitten. 's Avonds ook bezoeken afleggen bij hotels. Die informatiebijeenkomsten mag ik sinds een week ook geven.
Dinsdag: luchthaven dag. Dus in de transfer bus zitten en de gasten helpen bij het inchecken en uiteraard de nieuwe gasten opvangen en begeleiden naar hun accommodatie. Dit doe je 's ochtends en 's avonds, in de middag zitten we op kantoor.
Woensdag: Informatie bijeenkomsten geven en ook deze dag leggen we bezoeken af bij je eigen hotels en zit je 's middags op kantoor.
Donderdag is er weer een luchthaven dag. Dit is de drukste luchthaven dag, er komen dan ook altijd veel nieuwe gasten aan en er vertrekken er ook weer een heleboel.
Vrijdag: Informatiebijeenkomsten geven en bezoeken afleggen bij je eigen hotels en ook weer op kantoor zitten.
Zaterdag: bezoeken afleggen bij hotels en op kantoor zijn.
Zondag: VRIJ!

Misschien lijkt het werk niet zo afwisselend, maar niets is minder waar! Je weet nooit niet wat je kunt verwachten.
Het leukste vind ik tot nu toe de luchthaven dagen. Maar ik moet zeggen dat ik de bezoekjes aan de hotels ook enorm leuk vind. Alleen moet ik overal nog een beetje mijn eigen weg erin vinden en een routine krijgen. Ook weet ik natuurlijk bij lange na nog niet alles, wat ik erg frustrerend vind, omdat ik van mening ben dat ik aaaaaaalles moet weten. Maarja dan bedenk ik me dat ik pas twee weken hier ben en dat het niet meer dan logisch is dat ik nog niet alles weet.
Maar wat wel belangrijk is: ik vind het leuk! Als ik 's middags even thuis ben en eraan denk dat ik 's avonds bijvoorbeeld weer naar de luchthaven ga, krijg de kriebels in mijn buik en een smile op mijn gezicht, zo leuk vind ik het!

Vorige week zaterdag had ik mijn eerste vrije dag hier, dus ik keek al dagen er naar uit om lekker te gaan bakken op het strand....Die ochtend werd ik echter wakker van regen en onweer!!! Maar ik had er het volste vertrouwen in dat het weertje wel op zou knappen, dus ik besloot om even wat boodschappen te doen en nog even naar het internet café te gaan, zodra ik dat gedaan had moest het weer toch wel beter zijn, niet?!
Dus toen ik deze dingen gedaan had, regende het weliswaar niet meer, maar het was wel bewolkt. Maar ik moest en zou naar het strand gaan...dus ik pakte mijn boeltje en vertrok met mijn scooter naar het strand. Toen ik mij daar eenmaal op mijn strandbedje had geïnstalleerd en net een tijdschrift uit mijn tas vandaan haalde, begon het te onweren!!! Maar ik had geluk want dit waaide de andere kant op. Het was wel fris, want het waaide ook best hard, maar ik liet me natuurlijk niet van de wijs brengen he, en ben gewoon gaan zwemmen. Kkkkkoud!!! Brr!

Vandaag had ik ook vrij, maar het is toch anders, zo'n vrije dag. Omdat het werk zo leuk is, en ik het leuk vind om er alles over te leren, is een vrije dag voor nu nog een bijkomend voordeel, maar niet iets wat ik nodig heb om me op te laden. Natuurlijk is het wel relaxt om de hele dag op het strand te liggen, daar hoor je mij niet over klagen!!! Maar omdat ik eigenlijk elke dag lol en plezier heb hier, word ik elke ochtend blij wakker, vrije dag of niet!
Dus...jullie lezen het al; ik vermaak me hier uitstekend. Nog nooit heb ik mij eerder ergens zo snel thuis gevoeld bij nieuwe mensen die ik ontmoet, in dit geval mijn collega's. We hebben het erg gezellig en zijn al een paar keer gaan stappen hier op Rhodos! In de ‘Barstreet' is het hier te doen, daar zitten alle barretjes en discotheken. We hebben al een vast patroon in ons uitgaansritueel:
Eerst gaan we naar een Hollands barretje, vervolgens naar de Big Brother, een discotheek, dan naar Down Under en ten slotte naar de Calerado. Daar treed heel vaak een enorm gave band op! Ook hebben wij het geluk dat we hier op het eiland werken, want voor deze discotheek hebben we een VIP-pas gekregen, waardoor we voor de rest van het seizoen daar met een enorme korting kunnen drinken! (We krijgen trouwens ook vaker korting bij restaurants e.d.)
Na de Calorado gaan we meestal nog een drankje doen in het Hollands Barretje en lopen we de snackbar binnen die daar tegenover zit. Daar hebben ze namelijk Frikadellen en Kaassoufflés! Jammieee...

Ondertussen cross ik al 2 weken met mijn scooter rond, maar ik heb een beetje een haat/liefde verhouding met dat ding. Ik vind het heel erg leuk om scooter te rijden, maar voel me er nog niet altijd veilig op; je rijdt al snel harder dan dat je zelf in de gaten hebt (80). Maar de wegen zijn niet overal even goed en bovendien zijn de wegen ook best glad. Ook rijden de Grieken wat assertiever dan de Nederlanders.
Ook heeft dat ding mij al twee keer in de steek gelaten doordat hij niet meer startte. Grrrrr maar ik heb nu een hele blitse gele scooter die het prima doet, *afkloppen!* Helaas zijn er van die mislukte figuren die het leuk vinden om 's nachts de benzine uit onze scooters te halen! Dus dan wil je 's ochtends weg rijden, is de benzine op!
Maar al met al is het wel heerlijk om op de scooter het eiland door te crossen!

Zo, dit was weer de update voor deze keer...
Xxx van een blije Mot!

Adres!

Even een kort berichtje, alles is goed hier, meer dan dat! Ik zal er snel weer eens een update in gooien, heb zoveel te vertellen!

Maar goed, dit berichtje plaats ik even om mijn adres door te geven. Mijn muren zijn namelijk nog akelig wit! *Hint*

Het adres is:
TUI Hellas AE
Maud Steinbusch, TUI Netherlands
5th km Rhodou-Lindos
85100 Rhodos
Greece

Voor de duidelijkheid; dit is niet mijn thuisadres maar het adres van kantoor...
Tot de volgende keer!
Xxx Maud